Een frisse start

Na een lang ziektebed ben ik eindelijk ontslagen uit ziekenhuis Aartsen! Dit kan natuurlijk alleen maar gevierd worden met het vrijheidsbeeld en Washington! Eergisteren zijn we op tijd opgestaan en hebben we dan ook de boot genomen naar Liberty Island. Na een (semi) propaganda tour op de boot konden we aan de drukte van de boot ontsnappen en ons wanen in de drukte van het eiland. Daar, na te hebben genoten van een ijsje met zicht op de skyline van Manhattan besloten wij het beeld te beklimmen. Eerst moesten we voor de 2e keer een extensieve security check ondergaan en een druk tentje waar tot 2 keer toe je kaartje werd gecheckt, maar we waren binnen!  Na het klimmen van bijna 200 traptreden konden we genieten van het prachtige uitzicht vanaf het voetstuk van het beeld, maar…wij Aartsen willen meer! Dus zijn we vervolgens de nauwe trappetjes in het beeld zelf gaan bestijgen. En màn, wat was dat het waard! Niet alleen kon je de de stad vanuit een nóg hoger punt bekijken, je kon tevens Lady Liberty door de haartjes strelen, op advies van de ranger die daar de boel in de gaten hield.

Nadat we weer een te drukke boot terug te hebben genomen en een lunch bij het altijd lekkere TGI Fridays hebben gehad gingen we naar Ground Zero. Een indrukwekkend monument voor een verschrikkelijke gebeurtenis. Wat mijn aandacht misschien nog wel meer trok was een papiertje verderop, met de namen van alle brandweermannen die hun leven gaven voor de slachtoffers van 9/11, echt een bizarre gebeurtenis.

op een lichtere noot, daarna hebben we Wallstreet behandelt, dé hotspot voor elke kapitalist! Uiteraard was de straat dan ook gezierd met een gebouw van onze Donald. Daarna zijn we de Empire State gaan overtreffen met de One World Tower. En laten we maar zeggen dat die Amerikanen er een (propaganda) showtje van maken. Daarna uiteraard een prachtig uitzicht en vervolgens gesloopt naar huis toe.

de volgende dag vroeg opstaan voor een 3,5 durende treinrit naar Washington. In tegenstelling tot New York is Washington rustig en ruim, en met ruim bedoel ik ENORM. Na het prachtige Kapitool te hebben gezien liepen we naar het Washington monument, en een survival kit en stevige bergschoenen zijn geen overbodige luxe (het was een aardige afstand). Nadat we het monument zagen wat jammer genoeg ontoegankelijk was wegens bouwpraktijken, zijn we doorgelopen naar Licoln. Een mooi beeld van Abe die uitkijkt over het Washington monument en over zijn eigen gekoelde souvenirshop. We zijn nu doorgelopen naar het huisje van Donald waar zichtbaar een sniper op het dak ons in de gaten hield (vooral Joshua, die maniak). En daarna zijn we teruggelopen naar het station onder temperaturen waarin de Sahara een koelkast leek. In de trein terug werd ruimschoots gecompenseerd voor de hitte met een intense regenbui, waar de ietwat klungelig gebouwde Amerikaanse trein niet tegen kon. Waardoor ik 3,5 uur met natte broek heb gezeten! (Dat komt door de condens, aldus de conducteur.) Na een natte rit kwam aan deze dag net als dit artikel, een einde.