Heavy Meal

Fijn als zaken weer kloppen. We fotograferen onder het bord “no photos” zonder meteen meegenomen te worden. (Anderen wel). De immigration neemt zijn tijd om van alle vingers een afdruk te nemen en een foto zonder bril (fam Aartsen dus bijna onherkenbaar, helaas geen plaatjes van). Het hele proces neemt vijf kwartier.

Gelukkig is onze privé chauffeur een geduldige Rus die braaf zit te wachten met een bordje fam Aartsen op zijn buik. Stop hem echter niet in een te grote Amerikaanse wagen wat dan komt de Russische beer los. Bij de Lincoln Tunnel doet hij een spelletje Russisch Roulette met een minstens zo grote auto en proberen we samen of we in 1 baantje passen maar twee omver gereden pilonnen later blijkt dat niet helemaal te kunnen.

Voor ons wel lollig. Hij brengt ons verder keurig bij ons appartement dat echt op een steenworp van Times Square ligt.

Benjamin kruipt even zijn bed in en is binnen vijf minuten vertrokken. We zijn allemaal een beetje moe want Barbara laat de fles Orangina stuiteren en stampt nog even met de blote voet de scherven tot handzame stukjes. Het resultaat is een overzichtelijke slagaderlijke bloeding gemengd met een agressief zure Orangina. De natuurstenen vloer zal nooit meer hetzelfde zijn. Helaas weer geen plaatjes van. Dat leek me niet gepast en ik moest ook de zooi opruimen.

Nog even Broadway op gelopen en TGI Fridays toegevoegd aan ons lijstje van America’s best fast food. Alles blijft er gelukkig in en wij liggen voor achten allemaal in bed. Joshua heeft niet eens gemerkt dat we het bed van Jan moesten opmaken. Morgen toch echt even checken of die Lego Set van $100,- in Nederland niet twee keer zo duur is.