Praatjes Banff

Vroeg uit de veren vandaag. We gaan naar Lake Louise en Lake Moraine. Vanuit de verhalen hebben we begrepen dat de eerste zeer toeristisch is en daardoor erg druk en de tweede minstens zo mooi.  Daarom kan je het een doen en het ander laten of natuurlijk allebei doen achter elkaar en dan maar vroeg op pad. Uiteraard gaan we voor de laatste optie.

Aan het einde van de dag blijkt dat de meeste beweringen waar zijn,. In ieder geval wat betreft toeristisch en druk. Of Lake Moraine net zo mooi is hebben we niet kunnen toetsen, want ondanks het vroege opstaan is het al zo druk dat de weg naar Moraine is afgesloten omdat de parkeerplaats al vol is. De shuttle vanuit een tweede parkeergelegenheid minstens een kwartier van het park af is geen optie.

Lake Louise voldoet wel aan alle verwachtingen. Prachtig gelegen en blauw van kleur met indrukwekkende bergtoppen op de achtergrond. Kanoën gaan we hier niet doen want het meer is te klein voor onze ambities en de prijs te hoog. Opvallend is dat deze meren zo helder zijn en er nauwelijks leven in lijkt te zitten in ieder geval geen waterplanten. Het water is dan ook max 4 graden hetgeen blijkbaar vol veel dieren en planten te laag is. 

We lopen langs het meer tot we er genoeg van hebben en hetzelfde stuk weer terug omdat je nu eenmaal geen rondje kan lopen. Het pad is maar aan kant van het meer. Aan de kopse kant een enorm hotel dat angstvallig probeert alle toeristen van het gras en uit de toiletten te houden.

Ondanks alle waarschuwingen weten wij het pand binnen te dringen op zoek naar koffie en cheesecake. Dat laatste probeer ik gelardeerd met een een leuk dansje duidelijk te maken aan twee jonge dames die als gastvrouw in het restaurant werken maar we worden onverbiddelijk naar het selfservice café verwezen op een andere verdieping. 

Het dansje bleek één van die momenten waar pubers het respect voor hun ouders verliezen en blijken zich diep te schamen.

Ach ja, je doe alles om het onthechtingsproces van in dit geval de vaderborst zo soepel mogelijk te laten verlopen nietwaar?

Een andere in die categorie is als je moeder opeens hele rare dingen in het Engels zegt zoals: Oh yeah, that sounds leuk for tomorrow. Dit in antwoord op een verhaal van een Canadees die ons een locale attractie uitlegt. 

Jan en Joshua kijken direct bedenkelijk en confronteren moeders keihard met het misplaatste wordt “leuk” in de zin. Respect komt te voet en gaat te paard blijkt.

Voor de rest gaat het top in het team en gunnen we elkaar de winst bij potjes “biggen” (een vreemd dobbelspel met biggetjes), hartenjagen en Monopoly. Dat laatste hebben we hier gekocht in de Game of Thrones versie. Even wennen maar wel leuk.

Na Lake Louise gaan we terug naar Banff om met de Gondola naar het hoogste restaurant van Canada te gaan. Het heeft wisselende recensies maar het bevalt ons geweldig mede door de overenthousiaste Norah die ons de gerechten serveert en de glazen bijschenkt als die leeg zijn. De smile is van oor tot oor waarbij door een genetische variatie bij Norah de oren wel heel ver uit elkaar stonden. 

Voldaan gaan we weer keurig met het openbaar vervoer terug naar ons rijdend huis op de camping.

Wat betreft het uitzicht zeggen de plaatjes genoeg.

Het laatste vermeldenswaardige feit is het treinverkeer hier in Canada. Het blijkt dat heel veel goederen transport met treinen van minstens een kilometer lang in een sukkeldraf van ca 50 kilometer per uur (heb ik kunnen meten toen we zo’n trein hebben ingehaald op een parallelle weg) door Canada kruipen. Dat spoor volgt vaak de weg (of andersom) en de machinisten zijn zo verveeld dat ze met lang en frequent toeteren zichzelf (en ons) wakker houden. Dat gaat dag en nacht door. Ik heb tijdens het tellen van de schaapjes mijn aandacht even verschoven naar  het tellen van het aantal rammen op de luchthoorn van zo’n locomotief en kwam daarmee op acht keer. 

Ook op echt als onze verdere bestemmingen horen we ver weg of dichtbij de treinen. Heel apart.

Het is tijd om Banff achter ons te laten en door te gaan naar Jasper. We hebben onze slag geslagen in de souvenir winkels maar het is alleen Benjamin die een klassiek rood geblokt flanellen hemd heeft gekocht. Ik heb hem beloofd dat ik het later in deze vakantie goe ga maken zodat hij niet als enige als een Canadese karikatuur door het leven hoeft te gaan.