Alles kan binnen Europa, zelfs je blog bijwerken terwijl het Noorse landschap stil als een panorama aan ons voorbij glijdt. We hebben onze hut om tien uur verlaten en wachten nu totdat we in Bergen aankomen. Dat is rond half een.
De mannen hebben veel oog voor het landschap zoals te zien op deze foto
Dit bewijst meteen dat de grootte van het scherm niet belangrijk is. Je krijgt alleen eerder RSI.
De boottocht is prima verlopen. Het is inmiddels een familietraditie om veel te vroeg bij de boot aan te komen en ook deze keer maken we daar geen uitzondering op. We stonden als een van de eersten in laantje 8 maar gingen als een van de laatsten aan boord. Waarschijnlijk omdat we opgegeven hebben een hoog voertuig te zijn. Bij het melden bij de receptie blijkt het hondenhotel overboekt en wordt er een alternatief in de vorm van een invalide hut aangeboden.
Deze hebben zeil op de vloer en blijken ook veel ruimer dan de standaard hut. Het hebben van een beperking is natuurlijk geen feest maar het heeft hier en daar wat voordeeltjes. Zo kan bijvoorbeeld de deur op afstand bediend worden. Lastig is dat we het halve schip door moeten om bij het plasplekje voor honden uit te komen. In de eerste plaats is het niet toegestaan om met een hond over de gangen te lopen waar we ook drie keer op aangesproken worden en in de tweede plaats is Usko’s blaas al leeg voordat we de plek des onheils hebben bereikt. Dat verklaart dan wel weer waarom het verboden is om met je hond door de gang te lopen.
Het reisgezelschap wordt dus verdeeld over twee cabines en we slapen allemaal beroerd. Waarschijnlijk door de overdosis Primatour tegen de (bijna) denkbeeldige golfslag. Zelfs Usko heeft een half tabletje op. Het kan ook door de overdadige hoeveelheid voedsel komen. We eten pas 21:15 en hebben dan tot 22:45 om ons vol te stouwen met eten en drank. Om 22:00 is de klus al geklaard inclusief het heen en weer lopen. Grappig was de softijsmachine die met zo’n kracht en enthousiasme zijn inhoud in een te klein bakje perst zodat deze veranderd in een ongeleid projectiel. Het bakje knalde uit mijn hand maar omdat ik niet de enige ben die deze vergissing maakt is er voorzien in een ruime lekbak waarin bakje en overtollig ijs met een klap landen. Behalve vieze handen geen verdere schade.
Usko is wel een beetje nerveus door het geheel maar houdt zich voor zover wij kunnen nagaan wel rustig. Hij zal echter blij zijn als er weer gras (of sneeuw) onder zijn poten komt. De voorspellingen worden met het uur beter als je van sneeuw houdt maar het uitzicht van de boot is nog groen.
Jan Aartsen
Recente reacties