We zijn nog een beetje zoekende naar de vakantiemodus. Het is hier namelijk een beetje warm en het brein lijkt het op te geven als het boven een zekere temperatuur komt. Niet alleen het brein maar ook het oude lijf heeft moeite om zonder liters vocht te verliezen enigszins in actie te komen. Gelukkig ben ik niet alleen en ervaart Barbara hetzelfde en de honden vallen na 10:00 in de ochtend gewoon uit. Hun zekering smelt door en er is een totale uitval van alle functies behalve ademhaling en hartslag. De enige kanjers die onverminderd doorgaan zijn onze jongens die het allemaal wel vinden meevallen. Na Rome is het verblijf in de bergen een verademing voor ze. 

Ik heb hard gelachen om de drie ventilatoren die Barbara voor weinig bij de Blokker op de kop had getikt en moest mopperen toen de drie dozen nog in de achterbak erbij moesten worden geprakt maar inmiddels ben ik helemaal om en is het een eerste levensbehoefte geworden. Elke slaapkamer heeft er één waardoor het slapen een stuk prettiger wordt.

Aangezien de scherpte in mijn brein ver te zoeken is en de dagen zich nu snel lijken op te volgen benoem ik even wat zaken die we de laatste tijd zo gedaan hebben zonder echt de dagen chronologisch weer te geven.

Barbara en ik zijn naar het dorp gelopen om brood te halen. Hondjes mee, in de ochtend, petje op en gaan met die banaan, tussen de olijfbomen door. Het is maar 1,5 kilometer en toch gaan we dit nooit meer doen. De weg is namelijk zo stijl en het is al zo warm dat je een soort bijna dood ervaring hebt zonder licht in de tunnel. De jongens bellen om ons op te komen halen was ook geen optie aangezien wij de afstandsbediening van het hek in de zak hadden zitten. Onderweg roken de honden nog een verdwaalde berggeit of zoiets en schoten alle kanten op behalve de goede. Voortaan halen we het brood lekker met de auto en lopen we de boulevard aan het meer op en neer.

De jongens hebben een paar plaatsjes rond het meer bezocht en zijn al een keer gaan zwemmen met Barbara. Ik ben bij de honden gebleven en gisteren hebben we de rollen omgedraait en ben ik met de mannen naar Lovere gegaan.

De weg langs het meer is afgesloten vanwege filmopnames. Charleze Theron scharrelt mogelijk hier rond voor de opnames van The Old Guard II. Barbara heeft scheurende motoren gehoord en drones die rondvliegen dus we gaan zeker kijken of we wat herkennen als deze film uitkomt. We gluren wel elk terrasje af maar Charleze hebben we niet kunnen spotten. Uiteraard komt er dan een foto in deze blog.

Gisteren hebben we een soort van BBQ gedaan. Er is namelijk een vuurplaats met een stalen plaat erboven waarop je in theorie iets zou moeten kunnen bereiden. Houtskool bleek te weinig hitte af te geven dus ik eindigde met grote blokken hout en een uitslaande brand. Dat werkte op zich wel maar naast het garen van de hamburgers smolt het buikvet onder mijn shirt vandaan door de hitte. Weer een interessante ervaring maar wel eenmalig.

We zijn ook uit eten geweest. Het zou een Pizza moeten worden maar we eindigen met een voorgerecht van rauwe tonijn, een oester en drie rauwe siciliaanse garnalen. Lekker als je ervan houdt.

Joshua had daarna een steak van zeker een pond die medium zou moeten zijn maar u raadt het al. Zo goed als rauw. Wel allemaal top verzorgd en lekker. 

Het terrein waar ons huis op staat is erg groot en omsloten door een hek. s’ Ochtends kijk ik over mijn olijfboompjes terwijl de zon net over de bergen zijn gezicht laat zien. Het huis van de eigenaresse staat echter op hetzelfde landgoed en heeft een teefje Kyra genoemd (of iets wat erop lijkt) Zij loopt vrij rond en kan dus ook in de buurt van ons huis komen. Onze twee reutjes vinden dat super interessant. Vanochtend had ik een raam openstaan om de warmte van de nacht te wisselen voor de frisse koelte van de ochtend. Als het buiten warmer wordt dan binnen gaat alles dicht. Dat was maar goed ook want Kyra liet haar niet onaantrekkelijke neus zien en Loki nam via de bank een enorme sprong om te ontdekken dat dubbel glas net zo hard is als een stenen muur. De bonk dreunt nu nog na en de italiaanse aardwetenschappers verbazen zich over het onverklaarde seismologische fenomeen van 3 augustus 2022. Kyra schrok zo van dit geweld dat zij de renner nam en we hebben haar nog niet teruggezien. We maken ons wel een beetje zorgen om Loki want hij heeft de onhebbelijke gewoonte om stenen te eten. In die zin helemaal in het straatje van onze aardwetenschapper maar de stenen liggen hem wat zwaar op de maag. Dat betekent dat de stenen de ene keer via de achterdeur het hondenlijf verlaten en ik een poepzakje heb waarmee ik iemand dood kan slaan of de stenen liggen schoon uitgekotst bij de tweede haarspeldbocht achter in de auto. Beide varianten zijn niet prettig en we vragen ons af wat er gebeurt als er stenen zijn die besluiten om in Loki te blijven wonen. Misschien moeten we hem toch maar gewoon wat meer eten geven.