Wet, wet wet

Het is vandaag een regenachtige dag en dat betekent in IJsland dat je beter je zwembroek aan kan trekken. Vandaag gaan we een rondje in het zuiden van IJsland maken. Keerpunt van de route wordt het zwarte strand bij Vik met basalt formaties. Een puur vulkanisch strand waar Jan een snel leeggedronken waterfles vult met zwart zand. De eerste stop op de heenweg  als het licht is wordt is een spectaculaire waterval. Die zijn er heel veel in IJsland maar deze is goed te bereiken met de auto. Vervolgens eerst naar een soort winkelcentrum voor busladingen toeristen. Die worden daar gevoederd en kunnen meteen souvenirs kopen. Dat is dan ook precies wat wij ook gedaan hebben. Leuke IJsandse hoodies gekocht. Je kan geen droge kleren genoeg hebben zullen we maar zeggen. Het strand was mooi en het natte weer gaf het een mystiek tintje. Joshua zal zich de blauwe poncho wel herinneren. Ik moet zeggen dat het niet meevalt om bij windkracht 8-9  dit kledingstuk op een correcte wijze aan te trekken. Jan heeft zich kostelijk vermaakt met mijn gestuntel en had alle tijd om een foto te maken. Vervolgens kijkt iedereen op het strand om naar die blauwe klapperende feesttent dus ik heb het net lang genoeg volgehouden om aan Jan te bewijzen dat zo’n poncho echt heel handig is en zijn geld dubbel en dwars waard. Jan zijn poncho is dus de hele vakantie nog niet uit zijn verpakking geweest. 😉

Na het strand drogen we in de auto met de blower op 10 en rijden we naar de Sólheimajökull-gletsjer (voor de liefhebbers). Prachtig en altijd een bijzondere ervaring om een ijsmuur te zien. Je kan echt heel dichtbij komen en zelfs met een gids erop klimmen. Wij houden het op het van beneden bewonderen van de gletsjer en het van boven verwonderen over de groepjes afgematte en natte toeries die voorbij komen. 

IJsland is een bijzonder land als je bedenkt dat je net van een gletsjer komt die zo’n beetje op zeeniveau ligt. Als je op de kaart kijkt hebben we het puntje van een ijstong gezien die gevoed wordt door een groot veld daarachter. Na de gletsjer stappen we weer in de auto om door het desolate landschap weer verder te tuffen. Hier en daar een boerderij met wat paarden maar dat is het dan ook wel. Die paarden zijn wel de trots van de IJslanders. Ooit is geïmporteerd door Vikingen is het een apart ras met een specifieke loop en karakter. Ze kunnen tegen een stootje zullen we maar zeggen. In de zomer grazen ze als een losse kudde in het binnenland en aan het einde van de zomer worden ze dan verzameld en gaat ieder paard weer naar zijn eigen boer toe. Als je geëxporteerd wordt als IJslands paard is dat definitief. Je komt dan nooit meer op je eigen eiland terug. Op die manier wordt het ras zuiver IJslands gehouden. Ook wel weer een beetje eng als je er over nadenkt. 

Wij gaan in ieder geval gewoon door en bezoeken een prachtige waterval. Als afsluiter willen we nog het Lava Museum bezoeken dat we op de heenweg langs de route zagen liggen. Het zou wel om 17:00 uur sluiten dus erg druk zal het om 16:30 dan niet zijn. 

Dat klopt we zijn de enige. Wij dachten dat het een klein onbenullig dingetje zou zijn maar we worden ontvangen door een echte IJslandse geoloog die ons persoonlijk wat uitleg geeft. Ze (want het is een vrouw) legt uit dat we te weinig tijd hebben voor het hele museum en we mogen voor een gereduceerd tarief wel de film bekijken. Ook daar waren we de enige in de hele zaal. Wat mij verbaasde in het verhaal is dat er dus continu aardbevingen plaatsvinden i IJsland. Die worden continu gevolgd door een deken van meetstations. De aarde is dus continu in beweging in dit deel van de wereld en de verhalen van onze geoloog maakt je niet geruster. Het is gewoon wachten op de volgende uitbarsting. IJslanders zijn daar wel aan gewend en maken zich er niet zo druk om. Het zal wel net zoiets zijn als dat wij onder zeeniveau wonen. Dat is voor buitenlanders ook geen geruststellende gedachte.