We gaan wat later op pad omdat het we geen vol programma hebben, de wandeling naar de rand van het dal waarvan je alles kan overzien in hemelsbreed niet ver maar het gaat wel pittig omhoog. Omdat ik me niet nog een keer door de weergoden wil laten verrassen trek ik mijn blue man outfit weer aan. (zie foto) Buiten dat het er belachelijk uitziet had het ook een Marilyn Monroe effect met deze wind maar dan minder sexy. Kortom eenmaal boven aangkomen heb ik de poncho maar weer ingepakt. (volgende foto) 

Het is toch heel bijzonder om naar zo’n vers lavaveld te kijken waar de gassen nog uit ontsnappen. Samen met de snel wisselende spectaculaire luchten boven je hoofd geeft het een dramatisch beeld. We redden het droog terug naar de auto en gaan nog een rondje door in de zuidwesthoek rijden waar de oceaan op de kust inbeukt.

Excuus voor het geluid van de harde wind maar het hoort wel bij de beleving van de locatie.

Hierboven het door Jan enthousiast gefilmde spektakel van de zee.