Laatste dag alweer maar we zitten helemaal in de vakantiemodus en denken niet aan de dag van morgen. Tijdens het ontbijt maken we het aanvalsplan van de dag. Eerst maar eens de wallen van Peschiera bezoeken. En voordat de mannen te enthousiast worden, dit zijn echte stadswallen. Mooi uitzicht en in de ochtend is het wat verkeer etc nog prima te doen. Vervolgens langs de Camping om een stukje langs het meer te lopen. Dat is een vast onderdeel van de september trip en ik wil toch nu echt wel een keer die anabole rat zien. (Is geen echte rat maar een Beverrat) Helaas zien we het beestje niet omdat ze overdag lekker liggen te tukken en vooral in de schemering actief zijn.
Na het loopje, dat beperkt wordt door het gebrek aan muntjes en de daarmee samenhangende parkeertijd , gaan we naar de kerk. Dat is wel een heel bijzonder kerkje midden in de bergen tegen een rotswand geplakt. Er is een dienst gaande (zondag) dus we kunnen er niet in maar het uitzicht maakt dat weer goed. Na een bakkie echt de trap terug naar boven genomen. Want de bus lijkt nu niet op een ton met haringen maar wel op een blik sardientjes. We hadden trouwens echt geluk met het parkeren want de auto’s stonden een paar kilometer langs de weg. Wij waren alweer op de terugweg om het plaatsje te verlaten toen er een mirakel gebeurde en iemand net vertrok midden in het dorp. Het moest zo zijn en gelukkig maar want dit had ik niet willen missen.
Voor de lunch gaan we naar Torri. Wederom een prachtig dorpje met een gezellige haven. Het is hier allemaal goed te doen en het komt relaxed over. Prachtig uitzicht over het meer en we nemen het er nog even goed van want vanavond op het vliegveld zal het wel een snelle hap worden. We hebben nog wat tijd over maar kiezen ervoor om zoetjesaan richting Verona te gaan om de auto in te leveren. Een tussenstop bij Affi voor een Bakkie (Illy) en dan kieperen we de sleutel in de brievenbus van de onbemande autoverhuur . Als dat maar goed gaat.
De terugreis loopt zoals verwacht. Toch onze handbagage in het ruim maar de wachttijd op Schiphol valt erg mee. Geen Polderbaan en onze koffers rollen als snel op de band. Thuis is het huis niet donker, Jan heeft op ons gewacht voor de eerste verhalen.
Na een nachtje draaien op ons spijkerbed een heerlijk ontbijt om 07:30. Met de auto naar het station omdat de trein ons wel comfortabel lijkt. Dat was het ook totdat we de laatste 10 minuten in een boemeltje moesten overstappen en deze in zicht van de haven nog eens 10 minuten ging stilstaan om even te marineren. Als haringen in een ton met dat verschil dat haringen frisser ruiken dan Italianen. In Venetië konden we echter opgelucht ademen. Wat een stad!
Flink wat gelopen maar we we waren wederom goed voorbereid. Ik had nieuwe nog niet ingelopen schoenen aan en die onhandige paraplu’s hebben we in de auto laten liggen want de app gaf aan dat het droog zou blijven. Soms maak je gewoon slechte keuzes in het leven. Gelukkig zijn we niet echt natgeregend en hebben we van terras naar kerk en weer terras net genoeg tijd gehad om weer op te drogen.
De terugreis is zo comfortabel dat we een uur langer in de trein mogen zitten van de Italiaanse spoorwegen wegens werkzaamheden. 😁
Het feest van de herkenning. Toen we afgelopen zomer Sirmione probeerden te bereiken liepen we daadwerkelijk vast in de toeristenstroom. Geen parkeerplaats en een kudde toeristenzombies die zich schouder aan schouder als in een processie naar het heiligdom verplaatsen. Nu is het tijd om het alsnog te doen maar dan goed.
Met een aanloopje van twee kilometer van de parking bereiken we de hemelpoort. En het is inderdaad de moeite waard. Prachtig plaatsje en mooi gelegen. Kijk maar:
De waterstand van het meer valt ons wel mee. We hebben eigenlijk het plan om met het bootje van Peschiera naar Lazise te gaan maar omdat het hemelwater wat visuele beperkingen geeft nemen we toch maar de auto, maar of dat nu zo’n goed idee blijkt te zijn??
Eerst maar is lekker een lunch in Peschiera.
Die hoeft niet te rijden vandaag.
We hebben tijd zat en na Lazise bekeken te hebben stappen we rond 18:00 uur in de auto terug naar het hotel om vanuit daar lopend naar het truffelrestaurant te gaan waar we om 19:30 worden verwacht. Eind van het liedje komen we exact half acht binnen nadat we anderhalf uur in de file hebben gestaan zonder te weten waarom. Gewoon teveel auto’s. Dan is zo’n bootje zo gek nog niet.
Eind goed al goed en we hebben echt geweldig gegeten. Barbara blijkt toch een Kannibaal Royaal. Er waren door het natte weer van de laatste tijd geen truffels. Alle varkens waren verkouden of hadden Corona maar ook zonder deze hemelse paddenstoel was het heerlijk.
Het is midden in de nacht als de wekker gaat. Jongens en honden laten zich niet zien en we zijn zo goed voorbereid dat we ongezien en ongehoord het huis uit sluipen. Toch net niet scherp genoeg want later op de dag blijkt dat ik de rugzak op zijn kop heb vastgepakt waardoor Barbara’s koker met bril ook weer ongehoord op het tuinpad landde. Barbara twijfelde al enorm over de oorzaak van het gemis. “Ik had het toch echt ingepakt!?” Joshua heeft haar uit haar lijden verlost door de koker van Loki te redden.
Alpen
Vlucht, bakkie pleur in Verona, huurauto alles gaat zoals gepland. Op naar Solvarino. Daar het slagveld bekeken maar ook van boven uit de toren gevuld met relikwieën van de oorlog tussen Fransen en Oostenrijkers met wat loslopende Italianen. Tegenwoordig liggen hun resten broederlijk naast en op elkaar in een monument ter nagedachtenis van de verschrikkingen van de oorlog en om de oprichting van het rode kruis te vieren. Voor de duizenden die daar liggen net te laat.
Die laatste twee leven nog.
Op naar Borghetto, daar de vertrouwde plekjes bekeken maar wel een nieuw fysiek element toegevoegd namelijk de burcht. Kort maar stijl klimmetje. Beloning weer een mooi uitzicht naar twee kanten.
Zomaar even tussendoor. Morgen hemelvaartsdag en we gaan richting de Paus voor een paar dagen. Vorig jaar hetzelfde gedaan richting 5 terre en nu dus naar het Gardameer. Heerlijk 4 dagen er tussenuit. Geen verplichtingen geen werk. Even helemaal niks.
Het weer is dramatisch daar maar dat kan niet boeien. Wij vermaken ons wel en laten de harige kinderen met een gerust hart achter.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
Jan Aartsen
Recente reacties