Het feest van de herkenning. Toen we afgelopen zomer Sirmione probeerden te bereiken liepen we daadwerkelijk vast in de toeristenstroom. Geen parkeerplaats en een kudde toeristenzombies die zich schouder aan schouder als in een processie naar het heiligdom verplaatsen. Nu is het tijd om het alsnog te doen maar dan goed.

Met een aanloopje van twee kilometer van de parking bereiken we de hemelpoort. En het is inderdaad de moeite waard. Prachtig plaatsje en mooi gelegen. Kijk maar:

De waterstand van het meer valt ons wel mee. We hebben eigenlijk het plan om met het bootje van Peschiera naar Lazise te gaan maar omdat het hemelwater wat visuele beperkingen geeft nemen we toch maar de auto, maar of dat nu zo’n goed idee blijkt te zijn??

Eerst maar is lekker een lunch in Peschiera.

We hebben tijd zat en na Lazise bekeken te hebben stappen we rond 18:00 uur in de auto terug naar het hotel om vanuit daar lopend naar het truffelrestaurant te gaan waar we om 19:30 worden verwacht. Eind van het liedje komen we exact half acht binnen nadat we anderhalf uur in de file hebben gestaan zonder te weten waarom. Gewoon teveel auto’s. Dan is zo’n bootje zo gek nog niet.

Eind goed al goed en we hebben echt geweldig gegeten. Barbara blijkt toch een Kannibaal Royaal. Er waren door het natte weer van de laatste tijd geen truffels. Alle varkens waren verkouden of hadden Corona maar ook zonder deze hemelse paddenstoel was het heerlijk.