Normandië

Het moest er ooit van komen. Dit jaar reizen Barbara en ik voor het eerst alleen naar onze vakantiebestemming. Gelukkig wel met de harige kinderen achter een veilig hekje achter in de auto. Nu overdrijf ik wel een beetje want Jan en Benjamin reizen ons over een paar dagen na en we treffen elkaar in Longeville-sur-Mer. Joshua gaat dit jaar met vrienden naar Tsjechië dus die zien we wel weer in Nederland over ruim twee weken.

We rijden op een woensdag en zijn gewapend met een tolbadge, een milieusticker en een plan om Parijs te mijden. Geen zin in files en ander gedoe. Om die reden de reis in tweeën gehakt en de eerste stop is twee dagen Normandië. Dan is het nog maar een paar uur naar de eindbestemming. Het plan pakt uit zoals verwacht en we rijden probleemloos door alle landen en tolhokjes. Het is komisch om te ervaren dat fransen die achter ons rijden het niet vertrouwen dat we het tolpoortje met de T kiezen waar je niet kan betalen met kaart of contacten. Die domme Hollander denkt natuurlijk handig te zijn en de rij te mijden maar straks staat die sukkel voor de slagboom en moet hij achteruit. Sommigen wachten op gepaste afstand om te zien of het goed gaat en anderen kiezen op het laatst toch maar een ander laantje.

Met een ingehouden demonisch lach geniet ik van het het eerste piepje als de badge wordt gelezen en het licht op groen springt. Dit hadden we al veel eerder moeten doen. Zoals ik al zei is de eerste bestemming een herenhuis van rond 1900 met een tuin van 3000 m2 in het binnenland van Normandië. Toeristen zie je hier nauwelijks en de omgeving is super rustig. De honden vinden het geweldig. Na een dag achterin de auto rennen ze luid blaffend de hele tuin door. Er zit een andere hond aan de overkant van de straat die vrolijk meedoet met het gehuil en geblaf maar de jongens hebben daar geen last van en negeren het. Het huis zelf is, bijzonder. Kijk zelf maar.

Het doe het jezelf gehalte van de originele bewoner vind je overal terug en alles is zonder smaak en budget ingericht. Douchen doe je in een half bad met een douchekop zonder stang en vergt dus wat gegoochel. Het huis is voor 7 personen maar met de geboden faciliteiten gaat dat echt sanitaire problemen geven. Gelukkig zijn we met zijn tweeën en na 1 nacht op een rudimentair spijkerbed te hebben geslapen hebben we daarna een andere kamer met betere bedden in gebruik genomen om de wervels weer enigszins op hun normale plaats te hebben bij het ontwaken.

s’ Avonds met kunst en vliegwerk Nederland 1 op de franse TV weten te toveren om de ondergang van het Nederlands elftal te beleven. Na de eerste teleurstelling weggeslikt te hebben moet je toch concluderen dat een finaleplaats met dit team ook niet echt terecht zou zijn. Ze hebben het naar vermogen goed gedaan maar een kampioensteam is het niet. De donderdag doen we het rustig aan. We doen een mooi loopje in een plaatsje tegen het bos aan met een slinger door het bos heen. Het mooiste moment is als we door een tunnel van loof lopen en een grote roofvogel met een slang in zijn klauwen ons tegemoet vliegt en een paar meter boven onze hoofden klapwiekend zijn buit veilig stelt. Gelukkig laat hij het niet vallen. De dag erna gaat er ook een slang van meer dan een meter voor mijn auto de weg over maar voordat ik met telefoon gewapend uit de auto sprong was hij natuurlijk allang verdwenen alleen zijn staart heb ik op het laatste frame van een filmpje. Vrijdag hebben we zelfs aan de conditie gewerkt door in de omgeving een rondje te gaan hardlopen. Jammer dat we bij het uitzetten van het rondje de hoogtemeters niet hebben meegenomen wamt die maakten het een ware intervaltraining. Zaterdag ingepakt en op weg naar Longeville-sur-Mer. Heerlijk tot rust gekomen en voor de honden geweldig maar we boeken dat hok niet een tweede keer.