Stykkisholmur

Van Noord naar West IJsland. Vandaag veel autokilometers gemaakt. We nemen zoveel mogelijk de mooie routes dus dat betekent gravel wegen. Met een Kia Sorrento echter geen probleem. De theorie, dat je minstens 70 kilometer per uur moet rijden om over de kleinere kuilen te vliegen, staat als een huis. Jammer van die stofwolken maar vandaag regent het dus niemand die er iets van merkt. Eerste stop is de Godafoss. Een prachtige waterval waar een tot het christendom bekeerde IJslander de beelden van de oude goden naar beneden gekieperd heeft. Vandaar de naam. Vandaag had ik de neiging om mijn medetoerist naar beneden te werpen omdat er busladingen vol met cruisetoeristen werden losgelaten. Mensen met boterhamzakjes als regenkleding en kinderparapluutjes vochten zich met open schoentjes richting de waterval. Alleen als je een rollator had mocht je blijkbaar niet mee want voor de rest heb ik elk hulpmiddel om rechtop te kunnen lopen voorbij zien komen. Iedereen heeft recht op plezier maar als ik de gezichten om me heen zag vraag ik me af of ze toch niet gedwongen zijn.

Voor het overige prachtige vergezichten. Schaapjes op de weg. Heerlijk gegeten ( sorry vergeten foto’s te maken) de locale coquilles met Quinoa en parmezaan werden op een boomstronk geserveerd. Heerlijk authentiek. Toetje was een zalige avondwandeling door de haven naar een basaltrots die niet alleen beschutting voor de haven biedt maar ook een mooi uitzicht. Even een foto gemaakt van de ferry waarmee ik met Joshua in 2022 naar de Westfjorden gevaren ben.

En ook een foto van het nog immer gesloten Walter Mitty café mag niet ontbreken. (The Secret life of Walter Mitty 2013, leuke film)

IJsland is een waar paradijs voor ornithologen. Er wonen hier allerlei vreemde vogels. Zo is daar de ook bij ons bekende watersnip met zijn karakteristieke geluid tijdens zijn baltsvlucht. Lastig vast te leggen maar er zijn van die vogelaars die vogelgeluiden heel goed kunnen imiteren. Luister maar goed naar Barbara’s interpretatie van de baltsende watersnip. Volgens mij word je trouwens heel oud in Stykkisholmur want ik tel maar drie dooien op de begraafplaats.