Gameday

Het is zondag en dat betekent dat de zondagsrust in Londen verstoord wordt door meer dan zestigduizend verkleede volwassenen die naar een sportwedstrijd gaan 🏈

In colonne door de buizen van de underground ontstaat er een sfeer van saamhorigheid en een beetje baldadigheid. Het “Skol” van de Vikings klinkt toch wat beter dan het “Woof, woof” van de Browns. Die zijn namelijk hun imago aan het ombouwen. De mascotte wat nu een lullig elfje is wordt vervangen door een soort pitbull met rode lichtjes in zijn ogen. Het is maar hoe je wilt overkomen natuurlijk. Voor de wedstrijd zijn we buiten het stadion mensen aan het kijken en missen we de spelersbus. Benjamin scoort bier in de locale supermarkt en moet blijkbaar nog aan wennen aan het feit dat hij geen student meer is en als werkende burger zich wat meer kan veroorloven. Leuk dingetje is dat hij nog even gevraagd werd om voor camera de Titans in zowel het Engels als het Nederlands te prijzen. De crew van dit ongetwijfeld obscure YouTube kanaal was superblij dat ze eindelijk een Titansfan gevonden met een jersey aan. Die zijn dan ook (terecht gezien de prestaties) zeer zeldzaam.

We gaan vlotjes het Stadion in behalve Barbara die vanwege het postzegel schoudertasje apart gecontroleerd moet worden. Gelukkig was ze niet de enige vrouw in de rij. De wedstrijd was onverwachts spannend door veel blessures aan Vikings kant. Die honden van een Browns roken bloed maar eindigden met een tik op de snuit door een Touchdown van Adisson in de laatste minuut van de wedstrijd. Wij blij en alle Brownsfans met hun grote mond om ons heen waren in 1 klap stil.

Leuk feitje tijdens de wedstrijd is dat Benjamin tijdens een bierstrooptocht enthousiast zijn Titansmuts de lucht ingooide toen hij bier en hotdogs rook. Het probleem was echter dat de muts tegen de regels van de zwaartekracht in niet terugkwam maar tussen de leidingen van het stadion bleef hangen. Dit veroorzaakt een hilarisch opstootje van diverse fans die de ernst van de situatie goed begrepen. Uiteindelijk bood een gehandicapte Cowboyfan zijn wandelstok aan en was het notabene een Eaglesfan die het mutsje bevrijdde. Helaas geen foto’s ik was te druk met lachen.

Na de wedstrijd wederom in grote drommen richting de underground. We dachten slim te zijn door eerst een 40 minuten te gaan lopen naar het volgende station vanwaar er meerdere lijnen downtown gaan maar dat leverde behalve zere voeten geen winst op. Gelukkig gaat het daarna vlotjes en zijn we op tijd in de Rocket, het sportcafé dat ik 4 maanden geleden al gereserveerd heb want je weet maar nooit zal ik maar zeggen. Daar zie ik de eerste loss van de Eagles dit seizoen maar vreemd genoeg wordt ik niet boos of verdrietig. Deze dag was top en daar verandert niemand meer wat aan of het moet het brandalarm zijn dat om 02:45 vannacht in ons hotel afging. Dat bleek loos maar het is toch grappig om opeens allemaal verwarde gasten op de gang te zien die paniekerig zich afvragen wat er in godsnaam aan de hand is. De medewerker van het hotel roept dat er iemand op zijn kamer gerookt heeft en probeert zacht vloekend in het Pools het alarmsysteem uit te zetten. Als dat is gelukt gaan we allemaal weer braaf terug naar bed. Morgen weer naar huis. 

Eerste dag

Zo doe je dat. 20 km gelopen en de belangrijkste highlights afgevinkt. Barbara en ik hebben de Tower bezocht en de mannen hebben een spiritueel bezoekje aan de st Pauls gebracht omdat zij de Tower vorig jaar gedaan hebben. Langs de Thames naar elkaar toe gelopen om te lunchen. Het leuke was dat het bij de kroonjuwelen niet zo druk was dus kon ik al die gestolen bloeddiamanten rustig bekijken. Leuk multifunctioneel complex die Tower. In de ruim duizend jaar is het al van alles geweest. Een fort, paleis, gevangenis, dierentuin en nu een toeristtrap. Ooit het hoogste gebouw van Londen maar nu omringd door de reuzen van het financial district.

Onderweg al redelijk wat Viking fans gezien en een paar Browns. Gelukkig hebben ze bij Abercrombie and Fitch nog wat Eagles kleding hangen om mijn dag weer goed te maken. Ben heeft weer zijn jaarlijkse selfie klassieker genomen. Ben bij de Big Ben.

Op weg

Let’s Go!

Zondag is het Gameday, dan nemen de Vikings het op tegen de Browns en wij zijn erbij. Wij zijn in dit geval het hele gezin minus Joshua en de harige kinderen. Hij volgt de wedstrijd thuis op het scherm in goed gezelschap van zijn vrienden. In ruil voor dit offer gaat hij in november met dezelfde vrienden naar de Falcons game in Berlijn. Het valt dus wel mee met de opoffering maar wij zijn blij dat hij op de honden past.

We reizen met de Eurostar en worden uitgezwaaid door Jesper van de marechaussee die enthousiast is over ons reisdoel. In de trein horen we overal soulmates die het hebben over fumbles, longsnappers en punters. De Eurostar is een supersnelle trein die dus op dit moment stil staat op de grens met België. Schiet dus lekker op 😮‍💨

Uiteindelijk valt de vertraging mee door gewoon nog harder te rijden dan normaal en komen we op de beloofde tijd aan in Londen. We wandelen naar ons inmiddels vertrouwde adres om te constateren dat hetzelfde mannetje achter dezelfde balie zit en hetzelfde verhaal vertelt. Hij is alleen een jaartje krommer gegroeid.

We wandelen vervolgens wat door de buurt en het barst van de gezellige tentjes. Wij komen uit bij een traditionele pub “The Swan” Benjamin regelt een tafel en na een halve liter bier kunnen we aanschuiven. Veel Ales from the cask en deze gaan prima met de Steak and Ale Pie en de BBQ chicken. Na het eten nog even door de stad gelopen maar door onze oververvoerde staat van zijn en oude voeten getopt met een regenbui toch maar terug naar het hotel.

Laatste dag

Zucht, het laatste dagje IJsland.

Gisteren nog gastronomisch IJsland verkend nu de laatste kilometers naar Kevlavik voor de laatste overnachting vlakbij het vliegveld. Onderweg nog prachtige vergezichten en via desolate lavavelden rijden we naar de Fagradalsfjall vulkaan. Een nogal actieve rakker die ik ook met Jan en Joshua heb bezocht. Ondertussen is hij bezig geweest met het landschap opnieuw in te richten. Er zijn dikke lavastromen vlak langs Grindavik en de Blue Lagoon gegaan. De oorspronkelijke weg hebben ze opnieuw moeten aanleggen. Bizar als je daar overheen rijdt. Volgens mij kan je hier geen verzekering voor je huis afsluiten. Barbara was bijna niet te houden en wilde dolgraag de pruttelende lavapotten zien. Daarvoor moet je wel een berg op en dat deed ze! Althans een heel stuk. De laatste meters zijn superstijl met losse sintels dus ik heb geduldig gewacht want ik dacht “ze komt vanzelf weer naar beneden“ Gelukkig wel gewoon op haar eigen twee benen. Volgende keer toch maar een helikoptervlucht boeken.

Snaefellsnes oftewel een rondje schiereiland

Het lijkt wel een rondje IJsland in het klein. Vergezichten over de oceaan met bergen op de achtergrond en spectaculaire watervallen. We beginnen het rondje vanuit het noorden en stoppen letterlijk als eersten bij Helgafell. Een 73 meter hoge rots met een kloosterruïne erop. De nonnen zijn er al lang geleden achtergekomen dat het uitzicht over de baai mooi is maar dat het niet handig is om elke dag voor je verse broodje dat ding moet afdalen en beklimmen. Als we ergens parkeren hebben we de goede gewoonte om even de borden te lezen en dat leerde ons dat dit particulier bezit is en voor niets gaat de zon op. Terwijl we staan te bedenken of het wel zin heeft om de rots te beklimmen komt er een mannetje aanscheuren uit de naastgelegen boerderij om het winkeltje te openen. Op het moment dat hij geïnstalleerd is stappen we in de auto en rijden er vandoor de uitbater verbouwereerd achterlatend.

Het uitzicht hebben we namelijk gisteren al vanuit de haven gezien en om te betalen voor alleen een fysieke inspanning gaat ons te ver. We tuffen verder langs Arrow Head. Een berg waar enkele Game of Thrones opnames zijn gemaakt. Daarna stoppen bij een rood zielig alleenstaand kerkje (later bij een zwart lotgenootje) en maken een prachtig uitstapje naar het strand met mooie rotsen en stukken scheepswrak van een Engelse Kotter die hier vergaan is. Er liggen ook vier stenen van verschillend formaat en gewicht. Het verhaal gaat dat de jonge vissers moesten laten zien dat ze sterk genoeg waren om te roeien door de tweede steen op te tillen. Aangezien ik 60+ ben heb ik me tot de eerste van 23 kg beperkt. Leek me wel zo eerlijk. 😉

Met een grote boog om Snaefellsnesjokul heen. Dwars door de lavavelden waar ik voorheen met Joshua nog een lavagrot heb bezocht. En nee daar stroomt geen lava doorheen. Die vulkaan is prachtig maar ook nu weer is de top niet te zien doordat er zich een wolk heeft genesteld. We maken nog een kustwandeling bij Arnarstapi langs de stenen trol en bezoeken het al eerder genoemde beroemde zwarte kerkje. Al met al een heerlijke één na laatste dag. Vanavond een zes gangen diner om het af te leren en morgen nog wat vulkanisch vuurwerk in het zuidwesten.