Drangsnes

door Jan Aartsen | woensdag, 18mei, 2022 | IJsland 2022

Na een nacht van alcoholisch gesnurk nemen we de express lift om een verdieping te zakken. Kijk het filmpje maar, is hilarisch. Het ontbijt gebruiken we in het hoofdhotel. (Wij slapen in een soort spook dependance zonder personeel) en starten onze tocht langs de talrijke fjorden naar Drangsnes. Bekend om zijn Hotpots ( nee geen hotspots) maar daar zijn wij eigenlijk niet in geïnteresseerd. Dat zijn met aardwarmte verwarmde kookpotten waar meerdere mensen tegelijk in hun eigen sop kunnen gaarkoken.

Drangsnes stond op het lijstje omdat we oorspronkelijk vanuit daar een walvistocht wilde boeken. Dat bleek echter te vroeg in het seizoen en daarom zijn we uitgeweken naar Olafvik hetgeen niet lukte door de harde wind. Aangezien we onze reis in haalbare stukken moesten opknippen hebben we Drangsnes in het rijtje laten staan. Het blijkt echter dat het niet alleen voor de boottocht te vroeg in het seizoen is. Ook de lokale supermarkt is dicht en het restaurant van ons verblijf gaat pas op 14 mei open. Dus geen diner en geen ontbijt.

Geen probleem natuurlijk dan rijden we naar het eerstvolgende plaatsje met faciliteiten en dat is Holmavik. Zo’n 33 km weer terug. Zij hebben de beschikking over twee restaurants en een supermarkt. Wat wil een mens meer. Nou, bijvoorbeeld dat je er kan eten. Het enige fatsoenlijke restaurant was niet open voor publiek vanwege een “private event” en het andere was het museum of Witchcraft waarvan de keuken om 17:30 sluit (kon de jongen van de supermarkt vertellen om 17:15). Nu zijn wij toch niet zo van de gepocheerde padden eieren en gefrituurde vleermuis vlerken dus erg vinden we het niet. De jongen in de supermarkt heeft de oplossing voor de inmiddels wanhopige blik in onze hongerige ogen. Zie foto.

Voor de culinair geëngageerde lezers, het betreft hier een gebonden bloemkoolsoep zonder spekjes, zonder lente-ui en geen croutons. Het geserveerde plakje maïsbrood is heerlijk afgemaakt zonder kruidenboter en ook zonder tapenade. Het worstje is van het type slow coocking. Dat betekent dat hij de hele dag in zijn eigen vocht heeft mogen garen terwijl hij al in de fabriek voorgegaard is. Het broodje is duurzaam gemaakt zodat hij over drie weken nog net zo mals is als vandaag.

Natuurlijk zijn we niet in één ruk van Isafjordur naar Drangsnes gereden. Er zat wat tussen. We hebben eerst om tien uur het Artic Fox Museum bezocht waar wederom we als eerste en enige bezoekers welkom geheten werden door een uiterst sympathiek trollenvrouwtje. Helaas wist ze niet hoe een filmpje te starten op de TV maar hebben we veel geleerd over de kleuren van de vos. De koffie hebben we maar gelaten voor wat het was. Het museum had een hoog huiskamer gehalte en dat geldt voor meer locaties die we vandaag aandoen.

Na het museum was het tijd voor een wandeling. Aan het einde van de fjord is een parkeerplaats en de start van een loopje naar een waterval 2 km heen en 2 km terug. Peuleschil, maar ze zeggen er niet bij dat je 2 km door een moeras moet waden. Gelukkig hebben we waterdichte schoenen. Zelfs een instortende sneeuwbrug waardoor wij beiden in een beek belanden houdt ons niet tegen. (Ok, ik overdrijf een beetje)

Na ons avontuur is het tijd voor koffie in een ander trollenhuisje. vriendelijke bediening maar je houdt er wel hoofdpijn aan over.

Na de koffie rijden we naar een van de mooiste watervallen van deze trip.

Na de waterval is het doorrijden naar ons hotel in Drangsnes. Prachtige rit met als bonus nog wat dikbuikige vrienden die lekker liggen te zonnen op een steen. Ons hotel is een soort appartement met een met schuifpui afgesloten zitje waar je ongeacht de weerelementen lekker kan ontbijten. Althans als je ontbijt lekker is. Onze keuze uit de supermarkt is voorspelbaar.

De weg naar Ísafjörður

door Jan Aartsen | zaterdag, 14mei, 2022 | IJsland 2022

Na een rustige nacht in het Fosshotel verheugen we ons op het ontbijt. We laten de visolie die standaard in elk buffet staat onaangeroerd en koersen af op de Skyr en toast met scrambled eggs. Knappe sapjes zijn nauwelijks te vinden maar de koffie is meestal prima. Goed gevuld en gemutst checken we uit en gaan op pad. Binnen een kilometer krijg ik echter een onrustig gevoel. Bijna vanzelfsprekend ga je in je hoofd na wat je allemaal gebruikt hebt tijdens twee diners en tel je alle kosten op. Zelfs in het meest vraatzuchtige scenario kom ik niet aan het bedrag dat ik net betaald heb.

Dan heb je een keuze. Of je rijdt door en leeft verder met het ongemakkelijke gevoel dat je misschien teveel betaald hebt. Of je vraagt de chauffeur meteen om te draaien en terug te rijden naar het hotel om het vermeende bedrog te ontmaskeren. Dat laatste is het geworden. Bij de receptie een uitdraai gevraagd en deze met het wijsvingertje nagelopen. De pijnlijke waarheid is dat alles gewoon klopt. Het vertrouwen in de mensheid is hersteld en opgeruimd gaan we nu echt op pad naar Isafjordur.

De dag brengt niet het beste weer en dat is vooral jammer als het zicht minder is. IJsland staat bekend om zijn snelle weersveranderingen en dat maken we dan ook regelmatig mee. De Family playlist gaat weer op en het eerste doel is een hotspring. IJsland barst van de natuurlijke warmwaterbronnen. Stop een pijp in de grond en er spuit vanzelf heet water naar boven dat je kan gebruiken voor het verwarmen van huizen , om te douchen en om toeristenbestemming vermaken. Dat laatste gebeurt in tal van baden waar je dan je vellen in kan weken en ziektes uitwisselen. Je kan daar voor betalen en dan word je extra verwend met luxe zaken als een dak boven je hoofd en toiletten voor als je moet. Het kan echter ook gratis en dan krijg je het volgende.

Door de welwillende dorpsbewoners is een openbaar bad in elkaar geknutseld in de buitenlucht waar je gevraagd wordt om te doneren. Dat hebben Joshua en ik dan ook in het bad gedaan. Zie de foto rechtsonder. We hebben nog geprobeerd geld uit het kastje te halen voor onze donatie maar dat is niet gelukt.

Op zoek naar de mooiere highlights van dit land komen we vanzelf bij watervallen uit. Sommigen hebben inderdaad water dat valt maar als je wat hoger komt zijn ze ook wel eens bevroren, zelfs in mei.

De plaats zelf is op een klein schiereiland in een fjord gelegen en je bent dus bijna geheel omgeven door water. Het is zo groot dat op plattegrond elk huis individueel getekend is in het centrum. We wandelen het dan ook zo rond. Onze speciale aandacht gaat wel uit naar een lokale brouwerij. Dokkan Brugghús !!! Met een beetje mazzel hebben ze proeflokaal. We zoeken op een soort industrieterrein waar je geen café verwacht en opeens is daar het Walhalla.

Toegegeven, het is niet het meest gezellige café en ook de drukte moet je voor lief nemen (zie foto) maar de snacks zijn prima. Vooral de Buffalo Wings met het blue cheese sausje en de schapen jerky zijn favoriet. Geserveerd door een tattoo dame met verdacht vreemd dikke lippen, wat wil je meer. Dat is trouwens een dingetje hier. Wij schatten in dat de zorg het enige in IJsland is dat betaalbaar is. Het aantal iets te goedkope verbouwde vrouwen is bovengemiddeld.

Dagje vogelen vanuit Patreksfjordur

door Jan Aartsen | zaterdag, 7mei, 2022 | IJsland 2022

Het is een dag die van alles brengt we starten met een zonnetje maar we komen ook in een vliegende sneeuwstorm terecht. Alles kan in IJsland. Het doel is om Latrabjarg te bereiken. Dat is een enorme klif van honderden meters hoog waar veel vogels rusten en schuilen waaronder Papegaaiduikers oftewel Puffins. Die staan na Schotland al lang op het lijstje om in het echt te zien en niet opgezet in een museum.

Die klif is niet vlak naast het Hotel maar zeker vijf kwartier over Gravelwegen vol met gaten en kuilen dus je moet wel opletten. Je moet je voorstellen dat je stukken langs het water rijdt met uitzicht over het Fjord maar opeens gaat de weg dan omhoog om boven op de hoogvlakte te eindigen en dan zit je meteen in winterwonderland en dat in mei.

Ter plekke negeren we de elementen en de waarschuwingsborden en gaan op expeditie! De wind en de sneeuw nemen echter hand over hand toe en er laat zich geen Puffin zien. Nu hadden we al gelezen dat ze vooral in de avond terugkomen naar de kust. Behalve wat meeuwen en alken dus geen ander wildlife. Er moeten ook wel eens walvissen voorbij komen maar die hebben er vandaag ook geen zin in. We verlaten de klif en dalen af naar het enige koffiepunt in de regio waar we ook de enige gasten blijken te zijn. Omdat de uitbaatster denkt dat we gasten in haar pension zijn krijgen we onbeperkt koffie en om dit bedrog van onze kant te compenseren bestellen we een tosti en een burger. We raken aan de babbel en de mevrouw vertelt dat ze in 24 jaar nog niet zoveel sneeuw in mei gezien heeft. Ook vertelt ze dat de Puffins er wel degelijk zijn maar in de avond terugkomen. Dat stond ook al in onze reisbeschrijving. Joshua en ik kijken elkaar aan en komen tot dezelfde conclusie. Nu weer terug naar het Hotel en dan na het eten weer terug in de hoop dat het dan wel lukt en het niet meer sneeuwt. Zo gezegd, zo gedaan. Terug in het hotel schuiven we weer aan zonder bier deze keer en na ongeveer de vijfde burger voor Joshua deze vakantie stappen we weer in de auto. Zo komt de dag wel om.

We rijden onze inmiddels bekende “gevaarlijkste weg van Europa” met de gebruikelijke muzikale begeleiding van Heavy Metal terug naar de vogels. Aangekomen blijkt er nog 1 stel gek genoeg om hetzelfde te doen en we klimmen van de parkeerplaats naar de rand van de klif.

Het moet zo zijn! Staan we een beetje moeilijk over de rand te gluren hipt er een Puffin op de rand van de klif om geduldig voor ons te poseren. Echt van een meter of vier en geen spoor van angst. Een zacht gejuich gaat van onze kant op maar vervliegt in de wind. Na de fotoshoot en het wegpinken van een afscheidstraan gaan we dronken van geluk verder de berg op want je weet maar nooit.

Dat gezegde klopt dus helemaal. Nog geen 50 meter verder zijn we helemaal alleen met een Artic Fox (klinkt beter dan een poolvos) We schrikken ons alledrie een hoedje en de rakker gaat er snel vandoor. Joshua is sneller met zijn telefoon en weet hem nog net te vangen. Later in het Artic Fox Museum leren we dat we een blauwe poolvos hebben gezien die bruin van kleur is. Op IJsland is dat de dominante soort maar over de wereld is het een zeldzaamheid. Joshua en ik zijn er allebei een beetje stil van dat we een poolvos gezien hebben wat die schuwe beesten laten zich niet snel zien. In dit geval komen ze op de vogels en de eieren af dus helemaal vreemd is het ook niet.

Stikkysholmur

door Jan Aartsen | donderdag, 5mei, 2022 | IJsland 2022

Omdat we geen walvistour kunnen doen (te harde wind) een alternatief programma. Na het prima ontbijt rijden we terug naar het lavaveld om daar een lavagrot te bezoeken. We hebben de avond ervoor al tickets geregeld via het internet. Uiteraard zijn we iets te vroeg op locatie en daarmee ook de enigen. Gelukkig komt na vijf minuten een tweede auto met daarin onze gids. Meteen daarna komt een ouder kibbelend stel achter ons aan. Ze spreken een vreemde taal dat later Vlaams blijkt te zijn. De vrouw van het duo is duidelijk de broek in het geheel. Zij neemt kordaat het initiatief terwijl manlief wat mopperend en puffend op de helling blijft hangen.

Zij komt na een snelle blik weer driftig terugbenen en spreekt de gevleugelde woorden “Amaai, dit gaan we niet doen, er is geen Lava te zien” Zij had dus echt verwacht dat je op je gemak langs een rivier van lava geleid zou worden terwijl je vlees langzaam van je botten glijdt. Heel bijzonder. Uiteindelijk is er nog een koppel dat zich meldt en wel begrijpt dat het om een grot gaat die door lava is gevormd toen de vulkaan 8000 jaar gelden uitbarstte en de lava zijn weg naar de oceaan zocht. We gaan met zijn vieren gewapend met helm en zaklamp de grot in.

Het schema klopt gelukkig en we staan na 45 minuten weer buiten. Dit is noodzakelijk omdat we de boot naar de Westfjorden moeten halen. Meestal hebben we een bootje eerder maar dat gaat vandaag echt niet lukken. De rit verloopt soepel en we komen op tijd bij ons volgende doel. Een ravijn waar je in principe in omhoog kan klimmen maar dan moet je wel met lieslaarzen door een rivier heen. Wij houden het op het begin en dat levert mooie plaatjes op.

Als laatste attractie slaan we nog even van de hoofdweg af om een beroemd kerkje te bezoeken dat van Basalt gebouwd zou moeten zijn. Van een afstand lijkt dat ook zo maar van dichtbij is het gewoon hout.

Boem! En we zijn 14:30 scherp bij de Ferry. Voordat we het in de gaten hebben zijn we met een paar andere toeristen aan boord en start de overtocht. Eerst even snel lunchen om daarna in de gure wind walvissen te spotten. Ik zou er graag foto’s van laten zien maar dan moeten er wel walvissen zijn. Aan het begin van de avond landen we aan de overkant en rijden we even naar de plek waar de echte Floki een jaar in IJsland heeft gewoond. Om dit te begrijpen moet je wel even de serie Vikings kijken want daar komt Floki in voor. Na Floki naar ons hotel voor een prima diner!

Op pad

door Jan Aartsen | woensdag, 4mei, 2022 | IJsland 2022

Begin van de avond terug in Reykjavik. We hebben vooraf al bepaald dat we onze omzet gunnen aan de Brewdog. Een hippe tent met eigen bier dat waarschijnlijk zijn oorsprong in Schotland heeft. Veel IPA’s die we vanzelfsprekend links laten liggen. Alles rond de vier procent. Nog een avondwandelingetje na het eten en het bruisend hart van Reykjavik ontdekt. Dat blijkt niet zo bruisend maar wel nat en koud. Gelukkig was er een heuse Ierse Pub met Guinness en engeltjes op het plafond. Gezellig nog even blijven hangen.

Het ochtendritueel met stinkende douche en ontbijt verliep vergelijkbaar met de dag ervoor. Spulletjes in de auto en karren maar. De ruitenwissers aan en die bleven tot het eind van de dag ook geduldig zwiepen. Het zicht is niet optimaal maar we zijn onder de indruk van het landschap. Besneeuwde bergen geven met de wolken en de zee dramatische beelden. We pakken dan ook niet de tunnel onder de fjord door maar besluiten er omheen te rijden en een waterval aan het einde van de fjord te bezoeken. Via de eerste onverharde weg komen we ter plekke en zijn net niet de enige maar als je Reykjavik uit bent is het meteen over met de drukte. Precies wat wij willen.

De wandeling ingezet als blue men in een boterhamzakje (zie foto). Kan ons niet boeien, wij blijven droog.

De wandeling wordt een stukje korter dan gedacht. Na 100 meter worden we door twee Amerikaanse dames gewaarschuwd dat de trail gesloten is. Wij gaan natuurlijk nog een stukje verder om van een afstand nog een foto te kunnen maken maar ook wij komen het bordje tegen dat verdergaan geen optie is. Terug in de comfortabele warmte van de auto sturen we naar Borganes. Daar is buiten een zwembad niet zoveel. Wel hebben we in een psychedelische setting mogen lunchen. De tent is als een huiskamer ingericht met allerlei zitjes waar je met je bord op de knieën dan wat naar binnen kon harken. De tent had een grote aantrekkingskracht op Nederlanders, er zaten wel drie groepjes platlanders.

Na de regen komt nog meer regen en rijden we richting een krater. Althans dat was de bedoeling maar Google plaatste het pinnetje op een willekeurige plek in een lavaveld. Voordat we daar achter zijn is het al te laat en hobbelen we over onverharde wegen over riviertjes en keien naar helemaal niets.

Niets is echter zo mooi als niks in IJsland. Na de lunch in een zeer winderig plaatsje rijden we langs een vulkaan en zijn lavavelden naar het hotel.