De titel slaat op het weer van vandaag. Het is de eerste en enige druilerige dag van de week volgens de weerapp. Daar houden we ze aan! De temperatuur is prima maar het miezert de hele dag door de straatverkopers passen hun koopwaar razendsnel aan en kan je nu overal paraplu’s kopen. De kunst is om dus zo weinig mogelijk te lopen en zoveel mogelijk binnen te vertoeven. Dat begint bij de tweede vestiging van Midtown Comics. Hier wordt de nodige tijd en dollars besteed voordat we onder het genot van de enige echte Dunkin Donuts koffie naar het Grand Central sloffen.
Grand Central
Mooi gebouw en de verwarde mensen worden hier door de politie terstond van het toilet verwijderd. We waren als wachtende mannen voor het damestoilet wel even bezorgd maar er bleek een vrouw nog meer verward dan moeders te zijn dus de dienders kwamen met een andere dame naar buiten. Vervolgens onze metro pasjes geregeld en richting Downtown. Op het programma staan de Oculus en het 9/11 Memorial. (Museum)
Wat nog even vermeld moet worden is dat de AirPods Pro ook hier niet te verkrijgen zijn. Wat ze wel hebben zijn lege doosjes die keurig geseald zijn zodat ze net echt zijn. Wij dus blij huppelend met wat achteraf bleek een leeg doosje naar een verkoopster gesneld voordat iemand anders het te pakken zou hebben. We werden echter met een meewarige glimlach gecorrigeerd en uit de droom geholpen. Dan toch maar gewoon in Nederland bestellen.
Door de regen worden we nog gedwongen om twee kerken te bezoeken. De Trinity Church blijkt ook nog een oude begraafplaats te hebben met allerlei founding fathers van het eerste uur. (Kan ook niet anders natuurlijk)
Het museum is prachtig gemaakt onder de grond. De enorme drukte en de over de top audiotour van Robert de Niro doen echter wel afbreuk aan het geheel. Het is wel erg America First zullen we maar zeggen.
Ook al is het maandag besluiten we met een diner bij Thank God it’s Friday. Daarna nog even naar de M&M’s winkel om voor Joshua niet giftige M&M’s te halen. (Die zonder pinda’s). Weer in de rij en gewurm om het kostbare goedje te verkrijgen. Ook om je goedje kwijt te raken moet je hier in de rij. Barbara had echter geen keus en de mannen hebben zich weer verbaasd over wat er buiten allemaal voorbij komt. Inclusief de twee bedelende zwervers die als dienst de deur voor je openhouden en/of je gewoon gelukkig nieuwjaar wensen. Al met al heeft het me 3 dollar gekost om mijn persoonlijke ruimte weer op een acceptabel niveau te krijgen.
De jetlag zit nog in het systeem. Om 14:30 begonnen we allemaal te spoken en om 07:00 liepen we fris en fruitig met zijn alleen buiten op weg naar Juniors. Geweldig om op zondagochtend zo vroeg door New York te lopen. Geen toerist op de stoep en nauwelijks auto’s in de straat.
De vlucht met Delta is ons goed bevallen. Dat zit hem dan vooral in de catering en het filmaanbod. Het eerste was voor vliegtuigbegrippen luxe. Er werd een menu rondgedeeld voor de hele vlucht met verschillende keuze en zelfs en verrassing in de vorm van een Toblerone chocolaatje. Hulde
Het blijft altijd een dingetje om hier het land in te komen. Doordat we nog een geldige ESTA hadden dachten we snel via de zuilen waar je zelf je paspoort kan scannen langs de mannen in zwarte uniformen te glippen. Maar nee. Enkele van onze minder betrouwbare reisgenoten kregen een zwart kruis door hun foto en uit solidariteit zijn er allemaal gewoon in de rij gaan staan. Gelukkig is onze chauffeur een geduldig mens en weet dat het even kan duren. Het blijkt een zwijgzaam lid van de Triade te zijn dus er valt niet veel meer te vertellen dat hij ontzettend sterk naar knoflook rook. Keurig ons op de juiste plek bezorgd. Kamer is top en de eerste wandeling ook.
Vandaag gaat ons avontuur van start. Gisteren Usko met manke poot naar Etten-Leur gebracht en in de goed zorg van Jos en Mieke achtergelaten. De boef had het wel meteen in de gaten wat er stond te gebeuren maar deze keer is het maar een week in plaats van een maand, alleen weet jij dat niet.
De voorbereidingen zijn prima verlopen en we hoeven hopelijk niet bij te betalen wegens overgewicht. De kerstdagen hebben er nogal ingehakt.
Het is natuurlijk onvermijdelijk maar je moet ook weer een keer terug.
Het eerste stuk gaat per kameel en als het in dat tempo zou doorgaan duurt het allemaal nog wel even. Het blijkt ruim twee uur lopen te zijn terug maar het Hotel. Het zou toch echt handiger zijn om je naar het kamp te rijden en vanuit daar met de kamelen de woestijn in te gaan. Helaas zit er geen ideeënbus aan de kameel en de begeleider lijkt me voor dit soort gesprekken minder geschikt.
Bij het Hotel schakelen we over op gemotoriseerd vervoer en als ik mijn benen weer bij elkaar weet te brengen stap ik op het gaspedaal.
Vanuit Zagora een rustige rit terug naar Petite Riad. Nog genoeg tijd voor een bezoek aan de Atlas Studio’s. Dat blijkt hartstikke leuk en ook het diner in ons favoriete Riad met onze huisslaafjes maakt een hoop goed.
Na een goed ontbijt op naar Marrakech. Ik was ietwat bezorgd over de tocht door het Atlas gebergte door de vele werkzaamheden en de stukken onverharde weg maar Thank God it’s Friday. Dit wel heel letterlijk want iedereen is thuis of in de Moskee. Wij rijden lekker door en hebben nog mooi de tijd om in Marrakech de laatste Dirham nog uit te geven.
Het voelt als thuiskomen. Het laatste diner doen we in het restaurant waar we ook begonnen zijn. Top.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
Jan Aartsen
Recente reacties