Dagje vogelen vanuit Patreksfjordur

door Jan Aartsen | zaterdag, 7mei, 2022 | IJsland 2022

Het is een dag die van alles brengt we starten met een zonnetje maar we komen ook in een vliegende sneeuwstorm terecht. Alles kan in IJsland. Het doel is om Latrabjarg te bereiken. Dat is een enorme klif van honderden meters hoog waar veel vogels rusten en schuilen waaronder Papegaaiduikers oftewel Puffins. Die staan na Schotland al lang op het lijstje om in het echt te zien en niet opgezet in een museum.

Die klif is niet vlak naast het Hotel maar zeker vijf kwartier over Gravelwegen vol met gaten en kuilen dus je moet wel opletten. Je moet je voorstellen dat je stukken langs het water rijdt met uitzicht over het Fjord maar opeens gaat de weg dan omhoog om boven op de hoogvlakte te eindigen en dan zit je meteen in winterwonderland en dat in mei.

Ter plekke negeren we de elementen en de waarschuwingsborden en gaan op expeditie! De wind en de sneeuw nemen echter hand over hand toe en er laat zich geen Puffin zien. Nu hadden we al gelezen dat ze vooral in de avond terugkomen naar de kust. Behalve wat meeuwen en alken dus geen ander wildlife. Er moeten ook wel eens walvissen voorbij komen maar die hebben er vandaag ook geen zin in. We verlaten de klif en dalen af naar het enige koffiepunt in de regio waar we ook de enige gasten blijken te zijn. Omdat de uitbaatster denkt dat we gasten in haar pension zijn krijgen we onbeperkt koffie en om dit bedrog van onze kant te compenseren bestellen we een tosti en een burger. We raken aan de babbel en de mevrouw vertelt dat ze in 24 jaar nog niet zoveel sneeuw in mei gezien heeft. Ook vertelt ze dat de Puffins er wel degelijk zijn maar in de avond terugkomen. Dat stond ook al in onze reisbeschrijving. Joshua en ik kijken elkaar aan en komen tot dezelfde conclusie. Nu weer terug naar het Hotel en dan na het eten weer terug in de hoop dat het dan wel lukt en het niet meer sneeuwt. Zo gezegd, zo gedaan. Terug in het hotel schuiven we weer aan zonder bier deze keer en na ongeveer de vijfde burger voor Joshua deze vakantie stappen we weer in de auto. Zo komt de dag wel om.

We rijden onze inmiddels bekende “gevaarlijkste weg van Europa” met de gebruikelijke muzikale begeleiding van Heavy Metal terug naar de vogels. Aangekomen blijkt er nog 1 stel gek genoeg om hetzelfde te doen en we klimmen van de parkeerplaats naar de rand van de klif.

Het moet zo zijn! Staan we een beetje moeilijk over de rand te gluren hipt er een Puffin op de rand van de klif om geduldig voor ons te poseren. Echt van een meter of vier en geen spoor van angst. Een zacht gejuich gaat van onze kant op maar vervliegt in de wind. Na de fotoshoot en het wegpinken van een afscheidstraan gaan we dronken van geluk verder de berg op want je weet maar nooit.

Dat gezegde klopt dus helemaal. Nog geen 50 meter verder zijn we helemaal alleen met een Artic Fox (klinkt beter dan een poolvos) We schrikken ons alledrie een hoedje en de rakker gaat er snel vandoor. Joshua is sneller met zijn telefoon en weet hem nog net te vangen. Later in het Artic Fox Museum leren we dat we een blauwe poolvos hebben gezien die bruin van kleur is. Op IJsland is dat de dominante soort maar over de wereld is het een zeldzaamheid. Joshua en ik zijn er allebei een beetje stil van dat we een poolvos gezien hebben wat die schuwe beesten laten zich niet snel zien. In dit geval komen ze op de vogels en de eieren af dus helemaal vreemd is het ook niet.

Stikkysholmur

door Jan Aartsen | donderdag, 5mei, 2022 | IJsland 2022

Omdat we geen walvistour kunnen doen (te harde wind) een alternatief programma. Na het prima ontbijt rijden we terug naar het lavaveld om daar een lavagrot te bezoeken. We hebben de avond ervoor al tickets geregeld via het internet. Uiteraard zijn we iets te vroeg op locatie en daarmee ook de enigen. Gelukkig komt na vijf minuten een tweede auto met daarin onze gids. Meteen daarna komt een ouder kibbelend stel achter ons aan. Ze spreken een vreemde taal dat later Vlaams blijkt te zijn. De vrouw van het duo is duidelijk de broek in het geheel. Zij neemt kordaat het initiatief terwijl manlief wat mopperend en puffend op de helling blijft hangen.

Zij komt na een snelle blik weer driftig terugbenen en spreekt de gevleugelde woorden “Amaai, dit gaan we niet doen, er is geen Lava te zien” Zij had dus echt verwacht dat je op je gemak langs een rivier van lava geleid zou worden terwijl je vlees langzaam van je botten glijdt. Heel bijzonder. Uiteindelijk is er nog een koppel dat zich meldt en wel begrijpt dat het om een grot gaat die door lava is gevormd toen de vulkaan 8000 jaar gelden uitbarstte en de lava zijn weg naar de oceaan zocht. We gaan met zijn vieren gewapend met helm en zaklamp de grot in.

Het schema klopt gelukkig en we staan na 45 minuten weer buiten. Dit is noodzakelijk omdat we de boot naar de Westfjorden moeten halen. Meestal hebben we een bootje eerder maar dat gaat vandaag echt niet lukken. De rit verloopt soepel en we komen op tijd bij ons volgende doel. Een ravijn waar je in principe in omhoog kan klimmen maar dan moet je wel met lieslaarzen door een rivier heen. Wij houden het op het begin en dat levert mooie plaatjes op.

Als laatste attractie slaan we nog even van de hoofdweg af om een beroemd kerkje te bezoeken dat van Basalt gebouwd zou moeten zijn. Van een afstand lijkt dat ook zo maar van dichtbij is het gewoon hout.

Boem! En we zijn 14:30 scherp bij de Ferry. Voordat we het in de gaten hebben zijn we met een paar andere toeristen aan boord en start de overtocht. Eerst even snel lunchen om daarna in de gure wind walvissen te spotten. Ik zou er graag foto’s van laten zien maar dan moeten er wel walvissen zijn. Aan het begin van de avond landen we aan de overkant en rijden we even naar de plek waar de echte Floki een jaar in IJsland heeft gewoond. Om dit te begrijpen moet je wel even de serie Vikings kijken want daar komt Floki in voor. Na Floki naar ons hotel voor een prima diner!

Op pad

door Jan Aartsen | woensdag, 4mei, 2022 | IJsland 2022

Begin van de avond terug in Reykjavik. We hebben vooraf al bepaald dat we onze omzet gunnen aan de Brewdog. Een hippe tent met eigen bier dat waarschijnlijk zijn oorsprong in Schotland heeft. Veel IPA’s die we vanzelfsprekend links laten liggen. Alles rond de vier procent. Nog een avondwandelingetje na het eten en het bruisend hart van Reykjavik ontdekt. Dat blijkt niet zo bruisend maar wel nat en koud. Gelukkig was er een heuse Ierse Pub met Guinness en engeltjes op het plafond. Gezellig nog even blijven hangen.

Het ochtendritueel met stinkende douche en ontbijt verliep vergelijkbaar met de dag ervoor. Spulletjes in de auto en karren maar. De ruitenwissers aan en die bleven tot het eind van de dag ook geduldig zwiepen. Het zicht is niet optimaal maar we zijn onder de indruk van het landschap. Besneeuwde bergen geven met de wolken en de zee dramatische beelden. We pakken dan ook niet de tunnel onder de fjord door maar besluiten er omheen te rijden en een waterval aan het einde van de fjord te bezoeken. Via de eerste onverharde weg komen we ter plekke en zijn net niet de enige maar als je Reykjavik uit bent is het meteen over met de drukte. Precies wat wij willen.

De wandeling ingezet als blue men in een boterhamzakje (zie foto). Kan ons niet boeien, wij blijven droog.

De wandeling wordt een stukje korter dan gedacht. Na 100 meter worden we door twee Amerikaanse dames gewaarschuwd dat de trail gesloten is. Wij gaan natuurlijk nog een stukje verder om van een afstand nog een foto te kunnen maken maar ook wij komen het bordje tegen dat verdergaan geen optie is. Terug in de comfortabele warmte van de auto sturen we naar Borganes. Daar is buiten een zwembad niet zoveel. Wel hebben we in een psychedelische setting mogen lunchen. De tent is als een huiskamer ingericht met allerlei zitjes waar je met je bord op de knieën dan wat naar binnen kon harken. De tent had een grote aantrekkingskracht op Nederlanders, er zaten wel drie groepjes platlanders.

Na de regen komt nog meer regen en rijden we richting een krater. Althans dat was de bedoeling maar Google plaatste het pinnetje op een willekeurige plek in een lavaveld. Voordat we daar achter zijn is het al te laat en hobbelen we over onverharde wegen over riviertjes en keien naar helemaal niets.

Niets is echter zo mooi als niks in IJsland. Na de lunch in een zeer winderig plaatsje rijden we langs een vulkaan en zijn lavavelden naar het hotel.

The Golden Circle

door Jan Aartsen | dinsdag, 3mei, 2022 | IJsland 2022

Dag 1. Is natuurlijk al de reis maar die vergeten we. De eerste echte vakantiedag is een uitdaging. De beroemde Golden Circle waar je normaal enkele dagen over doet in 1 dag. We slaan namelijk alle Hotpools en dingen die enkele uren duren over. We richten onze pijlen op de Geysir (jawel daar komt ons woord Geiser vandaan) en een mooie waterval Gullfoss en als het kan ook nog een ingestorte magmakamer. Eerst even opfrissen en ontbijten. Het ontbijt met Skyr kwam helemaal goed maar de douche was een aparte ervaring. Blijkbaar halen ze het water hier diep uit de grond want het stonk dus echt naar rotte eieren. Wij nog denken dat het het vliegtuigeten was maar het is echt het warme water. Koud niks aan de hand en prima te drinken maar warm is het een heel ander verhaal.

Er zitten ook plaatjes tussen van het niemandsland tussen de Noord-Amerikaanse continentale plaat en de Eurazische continentale plaat. Die scheur wordt elk jaar 2 cm grotere maar daar hebben we niet op gewacht. Je kan echter duidelijk de scheuren van duizenden jaren zien.

De Aankomst

door Jan Aartsen | maandag, 2mei, 2022 | IJsland 2022

Het avontuur is begonnen! We zijn keurig door Barbara afgezet op de drukste dag van de afgelopen jaren. Schiphol is een chaos. We zien een lange rij van wachtende mensen buiten de vertrekhal en lopen ontspannen en een tikje arrogant langs de sukkels. Langs vertrekhal 1 naar vertrekhal 3 om daar binnendoor te sneaken en als dieven in de nacht onze koffers bij de do it yourself balie te laten opslokken door een tandenloze machine. Nu maar hopen dat ze in Reykjavik aankomen.

Helemaal trots sluiten we aan in de rij voor de security. Zoveel arrogantie en geluk moet natuurlijk fout gaan en dat klopt. Na een kwartier spreekt een alleraardigst meisje van Schiphol ons aan (terwijl zij naar Joshua keek). We moesten haar wel eerst uitleggen dat IJsland in Europa ligt maar met behulp van een handig appje op haar telefoon kon ze ons wel vertellen dat we in de verkeerde rij stonden. Wij moesten in de Schengen rij en stonden in de Intercontinentale rij. Met het schaamrood op de kaken schuifelden we naar de goede rij en die begon JAWEL buiten!

Uiteindelijk hebben we het gered en de huurauto afhalen was geen probleem. Een gloednieuwe Nissan met spijkerbanden dus laat die sneeuw maar komen!

Met de navigatie ons Hotel snel gevonden en laten we nu net pal voor de mooiste kerk van Reykjavik slapen. Nog leuker is dat het restaurantje waar we een toetje en twee biertjes scoren Loki heet. Dat Loki de halfgod van bedrog is blijkt uit de rekening van €58,72. We wisten al dat IJsland prijzig is maar dit gaat boven de verwachting. Op deze manier kunnen ze al die gedupeerde spaarders nog wel compenseren.