Teufelsmauer

Grote plannen voor vandaag. Het is al maandag en voordat de mannen naar Wenen gaan moeten ze toch even aangepakt worden dus Barbara heeft een wandeling naar de ruïne van Spitz op het oog. Dat heet das “Hinterhaus” en ligt een stuk boven het plaatsje. Omdat dat nog niet erg genoeg is moet ik eerst nog met haar hardlopen in de ochtend van Schwallenbach naar Willendorf. Ok, het is maar 3,74 kilometer maar hier en daar gemeen vals plat. 

Na een korte reanimatie en een verkoelende douche gaan we na de lunch achter ons dorpje de helling op. Dat gaat straf omhoog en het pad is een beetje overgroeid. 

 

Dat geeft natuurlijk schaduw en dat is wel nodig ook. Het leuke van een wandeling met drie volwassen gestudeerde kinderen is dat er altijd een wetenschappelijke discussie ontstaat over de te nemen route en doel van de wandeling. Ook in dit geval en door een wat onwetenschappelijke routeaanduiding raken we een beetje van het rechte pad. Rakas heeft daar als enige geen moeite mee maar bij de menselijke leden van het avontuurlijk gezelschap loopt die temperatuur en het volume van het debat wat op. Uiteindelijk komen we door geniale oriëntatie op zon, karakteristieke landschapseigenschappen en toeval toch weer op het goed pad. Als je heel goed kijkt kan je met wat fantasie een smiley zien in de zweetplakken op Joshua’s rug. (ik vond het in ieder geval grappig).

 

We lopen eigenlijk een stuk om en komen ook veel te hoog uit maar na ruim 300 hoogtemeters en enkele kilometers door het bos ploeteren komen we bij de ruïne. Daarna snel verder dalen voor de welverdiende Radler met: De eerste Marillenknödel! Dat is een zoet deegdingetje met een abrikoos erin. De lokale lekkernij hier. 

 

Van Spitz de ruim twee kilometer maar langs de Donau gelopen. Daar weten we tenminste van dat die weinig hoogtemeters kent. Thuis lekker zelf wat gekookt en verrast door het bezoek van drie krijsende valkkuikens. Buiten de acht katten van de buurvrouw en onze Rakas kregen die ook de aandacht van enkele lokale Oostenrijkers. Als ik dan om heen kijk kan ik de vergelijking met Volendam en Marken niet onderdrukken. 

 

Eerste dag

Heerlijk geslapen. Elke kamer heeft één of meerdere ventilatoren die we ook gebruiken want het is lekker warm. De ruimte is enorm en Rakas heeft wat moeite welke positie hij moet kiezen om de gehele roedel s’nachts de gaten te kunnen houden. Een mooie bijvangst is de dichte trap. Thuis krijgen we Rakas met geen mogelijkheid de trap op en sjouwen we (meestal ik) ca 20 kg hond elke dag een keer naar boven en ook weer naar beneden. Hier zijn we met zijn allen boven aan de trap gaan staan en onder luide aanmoedigingen onze harige vriend de trap op geprezen. Als een beginnende schaatser met krassende nagels nam hij wijdbeens pootje over de bocht in de trap en met een lichte paniek in de ogen (overgaand in geluk en dankbaarheid) laafde hij zich boven gekomen in de warmte van zijn roedel. Knappe Hond!

Na een paar keer oefenen loopt hij inmiddels trouw achter ons aan naar boven en beneden alsof het nooit anders geweest is. Ben nu wel erg benieuwd wat hij er thuis van gaat maken.

In de ochtend een verkennende wandeling door “ons” dorp gemaakt. Hartstikke leuk en iedereen groet God als ze elkaar zien. Ook leuk. Het avontuur met de kookplaat gaat ook nog verder want ondanks het sturen van filmpjes etc via Whatsapp komen we niet verder. Sabine doet haar best maar besluit uiteindelijk om haar vader in te schakelen die elektricien is en ongetwijfeld het probleem kan oplossen. De beste man komt inderdaad nadat wij de Pizza’s achter de kiezen hebben. Hij begint alle stappen die wij ook al gedaan hebben te herhalen tot het van de stroom halen in de stoppenkast aan toe. Maar ook hier geen succes, hij haalt nog wel de oven eruit waarmee de kookplaat verbonden is en meet hij met veel bravour dat er inderdaad wel spanning op het apparaat staat. Dat had ik echter op het branden van de lichtjes ook al vermoed. Uiteindelijk leent hij twee kookplaten bij de buren. duizend excuses van Sabine maar wij zijn helemaal blij want na twee dagen Pizza ben je daar wel klaar mee.

Want nog leuk is om te melden is de kattentrap. (Zie film) Onze buurvrouw blijkt acht katten te hebben waarbij Rakas in ieder geval met twee al kennis gemaakt heeft. Deze beestjes verlieten in het verleden via een kattenluik in een raam via het dak van Sabine het huis. Dat dak is echter met de verbouwing verdwenen. Dat kost dus elke dag 8 maal 1 kattenleven. Omdat je dit maar negen keer dagen kan volhouden is er een heuse kattensluiproute gemaakt.

 

 

Ons huis. Het is een knap gerenoveerd pand en als je goed kijkt zie je parkeerplaats voor onze auto’s in de tuin. (kiezeltuin dat wel)

Schwallenbach am Donau

Het ontbijtje weer op het balkon van het hotel genuttigd na het ochtendloopje met onze Rakas die zich keurig gedragen heeft in de nacht. De combinatie van een donkerrode vaste vloerbedekking en een langharige hond blijkt geen succes. We wensen de schoonmakers een Miele stofzuiger met harenborstel toe. Een ander belangrijk feit is dat het tapbier tijdens het eten top was maar de halve liters Erdinger die we s’avonds uit de koelkast haalden waren niet al te best. Dit noterende om in de toekomst niet dezelfde vergissing te maken.

Op naar Swallenbach! Opvallend was de enorme rij bij de grens om een vignet te kopen. We dachten allemaal dat het om een Coronatestlocatie ging maar dat was dus niet zo. Die staat wel aan de Duitse kant voor als we over een paar weken weer terug moeten. Het lijkt ons dan geen probleem vanwege de vaccinaties maar je hebt toch liever niet het oponthoud.

Tegenvaller was een ongeluk op de snelweg 35 kilometer voor onze bestemming. Erger was het voor de mensen die betrokken waren bij het ongeval want we spotten twee traumahelicopters en er komen heel wat hulpdiensten door de Rettungsgasse scheuren. De mannen staan eerste rij want het ongeval was maar een paar honderd meter voor hen gebeurd. Vijf kwartier later kunnen we weer door en voordat je het weet rijd je tussen de wijnranken langs de Donau in het weinbaugebiet Wachau naar ons huisje.

Dat huisje blijkt een huis en overtreft onze verwachtingen. Brandschoon, twee badkamers, drie toiletten en luxe apparatuur. Iets te luxe voor ons want we krijgen de inductie kookplaat van AEG niet aan de pruttel. Zelfs met de hulp op afstand van onze gastheer en dame (zitten in de Verenigde Staten) lukt het niet. Brood zat dus we hoeven niet met honger naar bed.

In de avond direct aan de lange tafel aan het Risken. Veel bier en lawaai, gelukkig dubbele beglazing. Joshua is de glorieuze winnaar.

 

 

Onderweg

Voor het eerst gaan we gescheiden op vakantie. De jongens in hun eigen auto en Barbara en ik met Rakas in die van ons. Heerlijk! Geen gedoe op de achterbank, geen onnodige plasstops, geen gejengel bij elke gele M langs de weg. Alleen het neurotisch gehijg van onze Rakas die ondanks een pilletje tegen reisziekte maar geen rust kan vinden in de achterbak. Op gezette tijden even een parkeerplaats bevuilen en je hebt er verder geen omkijken naar. De koffie onderweg is prima en de toiletten in Duitsland zijn hemels vergeleken met Frankrijk en België. Het enige nadeel is dat ze in Duitsland de zomer gebruiken als seizoen om de snelweg te upgraden. Niet meer te tellen hoe vaak de snelheid aangepast moet worden in verband met aangepaste rijbanen door wegwerkzaamheden. Soms echt smal waardoor mensen de op vrijdag nog overvloedig rijdende vrachtwagens niet voorbij durven. 

We tuffen echter rustig en geleidelijk door in tegenstelling tot de jongens die met keiharde metal op stand 10 onderzoeken hoe hard de Toyata eigenlijk kan. Een paar honderd meter voor ons hotel wordt de weg echter geblokkeerd ivm wegwerkzaamheden en we maken nog een mooi ommetje door het mooie beboste heuvellandschap. Het is hier werkelijk heel fraai en we komen min of meer tegelijk aan in het familiehotel Berghof in Johannesberg. Gastvrij en relaxed ontvangen in tegenstelling tot de mail van de lokale GGD.

Sehr geehrter Herr Aartsen,

als Reisende/r unterliegen Sie seit dem 12.05.2021 der neuen Coronavirus-Einreiseverordnung (CoronaEinreiseV):

BAnz_AT_12.05.2021_V1.pdf (bundesgesundheitsministerium.de)

 Dies bedeutet Folgendes:

Einreisende aus einem Hochinzidenzgebiet sind verpflichtet bis spätestens 24 Stunden nach der Einreise den Testnachweis dem Gesundheitsamt vorzulegen ( einreise@lra-ab.bayern.de ).

Darüber hinaus unterliegen Sie ab Einreise nach Deutschland einer 10-tägigen häuslichen Quarantäne. In Ihrem Fall gilt diese bis einschließlich: 09.08.2021

Sollten Sie innerhalb von 14 Tagen nach Einreise das Auftreten COVID 19-typischer Symptome an sich bemerken, melden Sie sich bitte unverzüglich bei Ihrem Hausarzt zur Testung.

Nach § 6 CoronaEinreiseV haben Sie die Möglichkeit die Quarantäne vorzeitig zu verlassen, wenn Sie zusätzlich einen zweiten Test frühestens ab dem 5.Tag nach der Einreise in Deutschland vornehmen lassen. Einen Termin für einen PCR- oder Antigenschnelltest können Sie hier vereinbaren 06021/394-889 oder per E-Mail: Terminvergabe-Gesundheitsamt@lra-ab.bayern.de.

Bis zum Vorliegen des zweiten Testergebnisses sind Sie zur häuslichen Quarantäne verpflichtet. Erst nach Eingang Ihrer vollständigen Unterlagen unterstehen Sie nicht mehr der Quarantänepflicht.Eine gesonderte schriftliche Entlassung aus der Quarantäne durch das Gesundheitsamt per Mail oder Telefonanruf erfolgt nicht!

Zuwiderhandlung ist bußgeldbewehrt mit bis zu 25.000€.

Teilen Sie uns bitte noch Ihre Aufenthaltsdauer im Reiseland sowie Ihren Beruf mit.

 

Bleiben Sie gesund !      

Mit freundlichen Grüßen

 Tabea Scheidel

 Landratsamt Aschaffenburg

Gesundheitswesen – Arb. 33.5 – CTT und CSC

Merlostraße 1-3

63741 Aschaffenburg

Gezond wil ik natuurlijk wel blijven lieve Tabea Scheidel maar de €25.000 boete vind ik wat minder. We hebben een vriendelijk mailtje teruggestuurd die ik niet zal opnemen in deze blog. We moeten immers nog terug door Duitsland. 

Een ander dingetje is dat het restaurant van alle dagen die ze kunnen kiezen deze vrijdag de dertigste juli gesloten is. Gelukkig kan de kok wel Pizza’s voor ons bestellen en met twee biertjes van een halve liter reinheitsgebot ziet de wereld er al een stuk zonniger uit. Rakas rookt een sigaartje in het lokale bos en we slapen ondanks de warmte prima. 

 

Corona nog an toe!

Wie wil er nou tijdens een pandemie op reis? Iedereen die wel eens een Koreaanse zombiefilm gezien heeft weet dat je bij en uitbraak van een dodelijk virus vooral thuis moet blijven en de ramen en deuren moet barricaderen. Voldoende voedsel en water inslaan en vooral veel wapens. Nederlanders niet. Die beginnen rechtzaken tegen de overheid omdat ze niet naar de kroeg kunnen of kunnen shoppen. Klagen steen en been omdat ze feestjes missen en niet op wintersport kunnen gaan. In het voorjaar nam bij het stijgen van die temperatuur de spanning al toe. Tegen de zomer is de opstand dusdanig groot dat de regering alle beperkingen laat varen en die verantwoordelijkheid doorschuift naar onze buurlanden. Op dat moment krijgt de familie Aartsen er de klere in.

Wij waren al heel stiekem aan het plannen zonder dat de GGD en het RIVM het in de gaten hadden. Slinks, via obscure websites op het dark web geboekt zodat Rutte met Pegasus er geen zicht op heeft.

Helemaal in onze nopjes Tsjechië geboekt en prikjes gehaald en nu maar wachten. Maar nee, vlak voor het vakantieseizoen gingen alle remmen los en heel Nederland ging massaal aan de reet en hostte op de tonen van de slimste mens (echt waar) van links naar rechts. Een spike met een R waarde van 3 was het gevolg en hop we gingen op donkerrood. Wij ons reisje omgeboekt en alle overheidswebsites uitgeplozen om de juiste documenten en pasjes te verkrijgen zowel hardcopy als digitaal. Gelukkig is Oostenrijk nog zo gastvrij om een stel Leprozen uit Nederland onderdak te bieden dus op naar Swallenbach am Donau via Johannesberg im Deutschland.