door Jan Aartsen | donderdag, 12augustus, 2021 | Zomer 2021
Het is zover! De vogeltjes vliegen uit en laten het nest koud en vervuild achter. Terwijl de mannen Wenen gaan bewonderen de komende 4 dagen hebben Barbara en ik de tijd om te wennen aan ons voorland. Opeens geen wonderlijke WC geluiden, geen rare game melodietjes, geen volle vaatwassers en lege koelkasten, geen vieze sokken op de bank, geen laatste velletje WC papier dat kunstig op de lege rol is teruggeplakt. Maar ook geen gelach, geen filosofische bespiegelingen aan het ontbijt en geen laatste nieuwtjes van Marvel. We zullen sterk moeten zijn en ons erdoorheen moeten slaan. Dat gaat vast lukken.
Het Natuur Historisch Museum.
Het museum bevat naast Dino’s en dieren een ware snoepwinkel voor Jan. Zalen vol met mineralen en buitenaards gesteente. Wat wil een aardwetenschapper nog meer? Op het menu een “black smoker” een goudklomp een flinke meteorieten. Voor info J.M. Aartsen (soon to be) MSc.
Ook wel jongerencultuur genoemd. Voor info kunt u terecht bij J.M. B. en J.Q. A tijdelijk onderkomen ergens in Wenen.
door Jan Aartsen | zondag, 8augustus, 2021 | Zomer 2021
Na natuur volgt Cultuur. In het plaatsje Melk is een buitenproportioneel grote abdij te vinden. Het lijkt een beetje op Monasterio San Lorenzo de El Escorial. Ook zo’n megalomaan ding gebouwd in een tijd dat de kerk heel veel macht en geld had. Het is allemaal begonnen met een Ierse koningszoon die aan het zwerven was richting Jeruzalem. Dat gebeurde wel vaker in de 16e eeuw en zoals ook vaker in die tijd, is hij er nooit gekomen. Al wandelend langs de Donau kwam hij wat xenofobe lokale inwoners tegen die hem voor zijn vreemde tongval aan een boom gehangen hebben. Als ik zo hier om me heen kijk zie je die neiging nog steeds bij sommige Oostenrijkers. Het vreemde in dit verhaal is dat het lijk niet wilde ontbinden terwijl het daar in weer en wind hing te bungelen. De conclusie was dat hij dan wel heilig moest zijn en men heeft hem toen verplaatst naar Melk en ter plekke een kerk voor hem gebouwd. Dat is in de eeuwen erna wat uit de hand gelopen. Nu is het één van de grootste toeristische trekpleisters van de regio naast de Wijn en de abrikozen natuurlijk. Hondjes worden vast niet gewaardeerd dus ik scharrel met Rakas rond het complex terwijl Barbara met de door haar geknutselde drie mensjes de schatten van abdij gaat bewonderen.
Helaas past niet iedereen op het plaatje. Zelf was ik aan het wandelen met Rakas maar waar Benjamin gebleven is op deze selfie is niet duidelijk.
Het bezoekje duurde wat korter dan verwacht maar dat geeft dan weer ruimte in het programma voor het terras. Na het terras zijn we nog afgedaald in het centrum van Melk. Leuk plaatsje.
Om even te laten zien dat hij er echt wel bij was.
door Jan Aartsen | zaterdag, 7augustus, 2021 | Zomer 2021
Grote plannen voor vandaag. Het is al maandag en voordat de mannen naar Wenen gaan moeten ze toch even aangepakt worden dus Barbara heeft een wandeling naar de ruïne van Spitz op het oog. Dat heet das “Hinterhaus” en ligt een stuk boven het plaatsje. Omdat dat nog niet erg genoeg is moet ik eerst nog met haar hardlopen in de ochtend van Schwallenbach naar Willendorf. Ok, het is maar 3,74 kilometer maar hier en daar gemeen vals plat.
Na een korte reanimatie en een verkoelende douche gaan we na de lunch achter ons dorpje de helling op. Dat gaat straf omhoog en het pad is een beetje overgroeid.
Dat geeft natuurlijk schaduw en dat is wel nodig ook. Het leuke van een wandeling met drie volwassen gestudeerde kinderen is dat er altijd een wetenschappelijke discussie ontstaat over de te nemen route en doel van de wandeling. Ook in dit geval en door een wat onwetenschappelijke routeaanduiding raken we een beetje van het rechte pad. Rakas heeft daar als enige geen moeite mee maar bij de menselijke leden van het avontuurlijk gezelschap loopt die temperatuur en het volume van het debat wat op. Uiteindelijk komen we door geniale oriëntatie op zon, karakteristieke landschapseigenschappen en toeval toch weer op het goed pad. Als je heel goed kijkt kan je met wat fantasie een smiley zien in de zweetplakken op Joshua’s rug. (ik vond het in ieder geval grappig).
We lopen eigenlijk een stuk om en komen ook veel te hoog uit maar na ruim 300 hoogtemeters en enkele kilometers door het bos ploeteren komen we bij de ruïne. Daarna snel verder dalen voor de welverdiende Radler met: De eerste Marillenknödel! Dat is een zoet deegdingetje met een abrikoos erin. De lokale lekkernij hier.
Van Spitz de ruim twee kilometer maar langs de Donau gelopen. Daar weten we tenminste van dat die weinig hoogtemeters kent. Thuis lekker zelf wat gekookt en verrast door het bezoek van drie krijsende valkkuikens. Buiten de acht katten van de buurvrouw en onze Rakas kregen die ook de aandacht van enkele lokale Oostenrijkers. Als ik dan om heen kijk kan ik de vergelijking met Volendam en Marken niet onderdrukken.
door Jan Aartsen | donderdag, 5augustus, 2021 | Zomer 2021
Heerlijk geslapen. Elke kamer heeft één of meerdere ventilatoren die we ook gebruiken want het is lekker warm. De ruimte is enorm en Rakas heeft wat moeite welke positie hij moet kiezen om de gehele roedel s’nachts de gaten te kunnen houden. Een mooie bijvangst is de dichte trap. Thuis krijgen we Rakas met geen mogelijkheid de trap op en sjouwen we (meestal ik) ca 20 kg hond elke dag een keer naar boven en ook weer naar beneden. Hier zijn we met zijn allen boven aan de trap gaan staan en onder luide aanmoedigingen onze harige vriend de trap op geprezen. Als een beginnende schaatser met krassende nagels nam hij wijdbeens pootje over de bocht in de trap en met een lichte paniek in de ogen (overgaand in geluk en dankbaarheid) laafde hij zich boven gekomen in de warmte van zijn roedel. Knappe Hond!
Na een paar keer oefenen loopt hij inmiddels trouw achter ons aan naar boven en beneden alsof het nooit anders geweest is. Ben nu wel erg benieuwd wat hij er thuis van gaat maken.
In de ochtend een verkennende wandeling door “ons” dorp gemaakt. Hartstikke leuk en iedereen groet God als ze elkaar zien. Ook leuk. Het avontuur met de kookplaat gaat ook nog verder want ondanks het sturen van filmpjes etc via Whatsapp komen we niet verder. Sabine doet haar best maar besluit uiteindelijk om haar vader in te schakelen die elektricien is en ongetwijfeld het probleem kan oplossen. De beste man komt inderdaad nadat wij de Pizza’s achter de kiezen hebben. Hij begint alle stappen die wij ook al gedaan hebben te herhalen tot het van de stroom halen in de stoppenkast aan toe. Maar ook hier geen succes, hij haalt nog wel de oven eruit waarmee de kookplaat verbonden is en meet hij met veel bravour dat er inderdaad wel spanning op het apparaat staat. Dat had ik echter op het branden van de lichtjes ook al vermoed. Uiteindelijk leent hij twee kookplaten bij de buren. duizend excuses van Sabine maar wij zijn helemaal blij want na twee dagen Pizza ben je daar wel klaar mee.
Want nog leuk is om te melden is de kattentrap. (Zie film) Onze buurvrouw blijkt acht katten te hebben waarbij Rakas in ieder geval met twee al kennis gemaakt heeft. Deze beestjes verlieten in het verleden via een kattenluik in een raam via het dak van Sabine het huis. Dat dak is echter met de verbouwing verdwenen. Dat kost dus elke dag 8 maal 1 kattenleven. Omdat je dit maar negen keer dagen kan volhouden is er een heuse kattensluiproute gemaakt.
Ons huis. Het is een knap gerenoveerd pand en als je goed kijkt zie je parkeerplaats voor onze auto’s in de tuin. (kiezeltuin dat wel)
door Jan Aartsen | maandag, 2augustus, 2021 | Zomer 2021
Het ontbijtje weer op het balkon van het hotel genuttigd na het ochtendloopje met onze Rakas die zich keurig gedragen heeft in de nacht. De combinatie van een donkerrode vaste vloerbedekking en een langharige hond blijkt geen succes. We wensen de schoonmakers een Miele stofzuiger met harenborstel toe. Een ander belangrijk feit is dat het tapbier tijdens het eten top was maar de halve liters Erdinger die we s’avonds uit de koelkast haalden waren niet al te best. Dit noterende om in de toekomst niet dezelfde vergissing te maken.
Op naar Swallenbach! Opvallend was de enorme rij bij de grens om een vignet te kopen. We dachten allemaal dat het om een Coronatestlocatie ging maar dat was dus niet zo. Die staat wel aan de Duitse kant voor als we over een paar weken weer terug moeten. Het lijkt ons dan geen probleem vanwege de vaccinaties maar je hebt toch liever niet het oponthoud.
Tegenvaller was een ongeluk op de snelweg 35 kilometer voor onze bestemming. Erger was het voor de mensen die betrokken waren bij het ongeval want we spotten twee traumahelicopters en er komen heel wat hulpdiensten door de Rettungsgasse scheuren. De mannen staan eerste rij want het ongeval was maar een paar honderd meter voor hen gebeurd. Vijf kwartier later kunnen we weer door en voordat je het weet rijd je tussen de wijnranken langs de Donau in het weinbaugebiet Wachau naar ons huisje.
Dat huisje blijkt een huis en overtreft onze verwachtingen. Brandschoon, twee badkamers, drie toiletten en luxe apparatuur. Iets te luxe voor ons want we krijgen de inductie kookplaat van AEG niet aan de pruttel. Zelfs met de hulp op afstand van onze gastheer en dame (zitten in de Verenigde Staten) lukt het niet. Brood zat dus we hoeven niet met honger naar bed.
In de avond direct aan de lange tafel aan het Risken. Veel bier en lawaai, gelukkig dubbele beglazing. Joshua is de glorieuze winnaar.
Jan Aartsen
Recente reacties