Eerste dag Banff

door | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan

Gelukkig voldoet Banff aan alle verwachtingen het is een plaatsje van 7500 inwoners die in het piekseizoen kan groeien naar 50.000 inwoners die allemaal met een relaxte outdoor mentaliteit voor een prettig sfeertje zorgen. De starten zijn gevuld met leuke winkels met hebbedingen en ik heb zelf de verleiding niet kunnen weerstaan om twee petten en T shirts te kopen. Benjamin heeft zijn slag geslagen en het beroemde rood geblokte overhemd gekocht. Het staat hem nog goed ook.

We hebben voor de dag erna de Gondola geboekt en het bijbehorende restaurant. Het hoogste restaurant in Canada. Zit ruim boven de tweeduizend meter.  Het blijkt nog een hele toer om de kaartjes te krijgen en we zien de bus terug naar de camping net arriveren als we de shop verlaten. Met een dienstregeling van 1 maal per uur wil je dan wel haast maken. We jagen onze zieke kinderen dan ook op om in een sukkeldraf nog voor de bus te springen. Het lukt en als de chauffeur de kleurrijke Canadese dollars voor zijn neus hou zegt hij alleen maar: “do you llke to gamble?” Ik kijk de man hulpeloos aan maar het blijkt dat we in de verkeerde bus zitten Lijn 2 wel te verstaan en de man had natuurlijk allang al gezien dat wij kaaskoppen naar de camping moesten. 

Het ritueel met de kinderen herhaalt zich omdat de bus die we echt moeten hebben 30 meter achter die van ons staat. Bob Wong (de chauffeur die ons ook in de ochtend gereden heeft) wacht geduldig en ook deze crisis is weer opgelost.

 

Bij onze RV aangekomen verteren we de Mexicaan de wie als lunch verorbert hebben en gaan daarna nog met de de semi fitte Jan en Ben een rondje om de camping lopen. Joshua gaat nog even een schoonheidsslaapje doen. Gelukkig gaat het allemaal wel iets beter maar goed is het nog niet. dat blijkt aan het einde van de wandeling waar Jan door Barbara nog tot een sprintje aangezet wordt om als eerste bij de camper te komen maar dat is teveel voor de man. Hij stort in de laatste meters in elkaar en de koorts neemt weer toe.

De echte reden van de sprint was overigens de kans op een originele plensbui door een wolk van een onweerswolk.

Morgen wat Lakes bezoeken en dus s’avonds op stand dineren. Ik ben benieuwd. Oh ja we hebben onze eerste confrontatie met het wild hier. Tijdens ons loopje om de camping om onze geocache nu toch eindelijk te dumpen. (al twee jaar in ons bezit, oh schande) komen we een coyote achtige vos tegen. Hij kijkt ons even nieuwsgierig aan terwijl ik de veiligheidspin uit de berenspray probeer te krijgen en loopt dan hoofdschudden weer verder.

Op naar Banff

door | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan

De reis naar Banff lijkt wel een ambulance rit. Naast Jan is Joshua ook ziek geworden, heftige oorpijn in combinatie met misselijkheid en braken. De man heeft in een uitgeklapt bed bijna elke twintig minuten gebraakt tot er niets meer in zat en dat was al na de eerste keer. 

Jan was met 1000mg paracetamol weer fit genoeg om zijn rol als gids in te nemen. We hebben nog even een stop bij een supermarkt gemaakt want het alcoholbeleid in Alberta is soepeler dan in British Columbia volgens Benjamin. En dat klopt in BC 19 jaar en Alberta 18 jaar. Dat scheelt dus een slok op een borrel.

Ik heb voor de fun achteloos wat Bearsray uit een rek geplukt samen met een berenbelletje voor aan de rugzak en een fluit voor het geval dat je half aangevreten hulp nodig hebt. Lijkt me leuke souveniertjes. Blijkt dat de spray $40,- dollar kost (OK,  Canadese dollars die zijn goedkoper dan Amerikaanse) en je moest een heus registratie invullen. Barbara is dus nu geregistreerd wapenbezitter in Canada. Ik hoop dat ze straks weer Nederland in komt. 

De rit wordt naast het regelmatige overgeven gecompliceerd door een Roadblock in verband met een echte “Wildfire” in Kootenay.

Wij wilden juist door dat park naar Banff doorsteken maar doordat we even het visitorscenter aandeden werden van het feit op de hoogte gebracht. Dat betekent dus een uur omrijden via Golden en Yoho National Park. Het bizarre is dat wij het al zo heiig vonden. Dat bleek dus gewoon rook te zijn.

Gelukkig is dat geen straf prachtige bergen en valleien met wil stromende ijskoude heldere rivieren. Ik kan hier wel verder oud worden dat is wel duidelijk.

 

De foto’s komen later

Fairmont

door | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan

We moeten ons stekkie alweer verlaten. Op naar Fairmont Hot Springs. Het doet een beetje pijn want het is een heerlijk relaxed camping. Honden moeten aangelijnd maar de oude hond van de eigenaar schuifelt vrij over camping en markeert zijn territorium met keurige drolletjes. De mensen zijn super vriendelijk, onthaast en altijd in voor een praatje. Maar we hebben een schema te volgen en tijd is geld dus rijden maar. Dat kost trouwens ook geld want onze camper lust em wel. 120 liter is ongeveer driekwart tank en dat rij je zo op een dag leeg is gebleken. 

Onderweg doen we nog wat boodschappen enzo. (Dat enzo bestaat uit Hamburgers patat en koffie van Tim Horton’s) Daardoor en het feit dat de kilometers hier wat trager zijn dan thuis komen we rond zes uur aan. Dat komt ook doordat we onverwacht nog tegen een tijdzone aanrijden waardoor er een uur in ons nadeel van het leven gesnoept wordt. 

Fairmont is een resort en heeft een heel andere feel en look dan ons vorig verblijf. Georganiseerd en netjes, veel grote (en dan bedoel ik ook grote) caravans en campers. Mooi zwembad van 39 graden (het is natuurlijk een hot spring) en weer worden we gewaarschuwd voor de beren.

We passen ons gedrag dan ook aan door de volgende ochtend om zes uur van de camping af te lopen om wild te spotten. Niks gezien maar spannend was het wel.

Jan blijkt echter niet fit en is snel thuisgekomen onder de wol. De man heeft waarschijnlijk hetzelfde virus waar Benjamin in NY last van had en staat echt in de fik. Hoge koorts.

Dat is dus een dag met de airco aan in de camper. De overige mannen vermaken zich wel bij het zwembad. Ik heb inmiddels van een Canadees begrepen wie Tony Beets is (bekende Nederlandse goudzoeker en heel bekend hier) op mijn beurt heb ik hem kunnen verrijken met de kennis dat Evert van Benthum a Dutch Hero is die tweemaal de elfstedentocht heeft gewonnen en nu in Canada woont. Ik spreek de mensen terwijl ik in de Laundry zit te wachten en de factuurtjes aan het versturen ben want het is per slot van rekening 31 juli. In de Laundry blijkt de WiFi sterk genoeg om alle geldzaken te doen. Ik gebruik maar wel een VPN verbinding want je weet maar nooit in dat vermaledijde buitenland. 

We hopen maar dat Jan weer gaat opknappen want morgen gaan we naar Banff.

Glacier

door | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan

Je zou denken dat je een korte dag diep en lang zou slapen maar blijkbaar stond ik nog in de “Aan” stand en het gesnurk van verkouden reisgenoten hielp ook niet veel. We noemen geen namen maar de ombouw van ons bed met kastjes vormt een klankkast met de capaciteit ven een Concertpiano.

Nu ja, vandaag relaxed op pad naar Glacier National Park. Natuurlijk gaan we zonder echte voorbereiding, nog net niet op teenslippers, op pad. We hebben behalve Joshua nog geen petjes en geen Bearspray en ook geen koddige belletjes en fluitjes die veel andere wandelaars wel blijken te hebben om beren af te schrikken. Maar wij hebben natuurlijk Benjamin. Het ultieme wapen tegen beren, hij maakt continu geluid, hij ruikt sterk naar Sauvage (ivm Johnny Depp allures) en verblindt iedereen met . . . zijn spiegelzonnebril.

Kortom daar is geen beer tegen opgewassen, die is allang weg voordat wij ook maar in de buurt zijn.

Ook geweldig als je een selfie wil maken.

De klim is best stevig te noemen, zeg maar erg stevig. Gelukkig hebben we voldoende water en gaat een flink stuk door het bos anders was het niet goed afgelopen. We bereiken uiteindelijk ons doel en worden beloond met een prachtig uitzicht. Zeg nou zelf.

Weer even ruim een uurtje terug naar de Camping waar de mannen nog even in het meertje duiken voor verfrissing. Zoals het hoort zijn we allemaal gesloopt en liggen we er om negen uur in.

De Camper

Joshua on the road

Joshua in the nature

Luxe problemen

door | maandag, 30juli, 2018 | Canada, Jan

Zit je lekker van het onweer te genieten, blijkt dat vliegtuigen daar niet goed tegen kunnen. Onze vlucht is delayed en om ons heen worden vluchten zelfs geannuleerd. Het blijkt dat het vliegtuig waarmee wij vliegen moest uitwijken naar JFK en daar stond te wachten om naar Newark door te gaan maar door de chaos duurde dat even. Dat even werd enkele uren en voordat we vlogen was het over twaalf uur. Moesten we ook nog zelf ons eten en drinken meenemen omdat het vliegtuig niet goed bevoorraad kon worden.

De transfer naar het hotel verliep vlekkeloos en ook de kamer en het ontbijt (voor mij havermout met quinoa en voor de jongens laat zich raden) waren top. Jammer alleen dat we een rit van 9 uur voor de boeg hadden na een paar uur slaap. Met voldoende paracetamol en Starbucks bleek het allemaal prima te doen.

Het landschap is echt prachtig Joshua was dan ook niet uit de cabine te meppen en ging tussen mij en Jan op de grond zitten om goed zicht te hebben op de omgeving. Je weet natuurlijk nooit of er een Beer of een Eland oversteekt. Toch blijkt dat vandaag niet het geval. Wel mooie vergezichten met besneeuwde bergtoppen hetgeen met een buitentemperatuur van 30 graden en hoger vreemd overkomt. Uiteindelijk komen we in de avond op de bestemming en improviseren we ons het bed in. Het is nog allemaal een beetje wennen en zeker door het airco misbruik door sommige leden van het reisgenootschap. Die bleef in een soort tussenstand van de regelknop die niet in de gebruiksaanwijzing staat in een soort zombie stand elke vijf minuten aan te slaan om met veel kabaal weer af te slaan. Dus toch maar midden in de nacht de boel helemaal uitgezet en s’ ochtends was het door de frisse berglucht zelfs koud. HEERLIJK!