door Jan Aartsen | woensdag, 3januari, 2018 | Noorwegen
Naast het skiën hebben we nog een Fjordsafari als hoogtepunt van deze vakantie geboekt. Op ruim een uur rijden en een tunnel van 11 km ligt het dorp Flåm waarvan je één van de mooiste Fjorden kan bekijken vanaf het water. Het behoort tot het Unesco erfgoed maar daar zijn wij Hollanders niet zo van onder de indruk want de vuurlinie bij Uitgeest doet dat ook. Dit blijkt toch wel van een andere orde. Al eerste moet je even wat extra kleding aan want het kan wat frisjes zijn.
De tocht is werkelijk prachtig. Bergen die rechtstreeks een een kilometer diepe zeearm duiken van IJskoud water. Joshua zag nog de vin van een Bruinvis en we hebben ook een Adelaar gezien. Maar het mooiste was nog gewoon het uitzicht. Ook al vonden de jongens de schipper ook het aankijken waard. Nog een stop gehad bij een oude geit die kaas verkocht of iets in die geest. We zijn echter met een brok veel te dure lokaal geproduceerde Geitenkaas en een koelkastmagneet weer vertrokken. Oh ja en een gerookte geitenworst.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Deze slideshow vereist JavaScript.
En alsof dit nog niet genoeg was zijn we gaan avond-skiën. Nog nooit eerder gedaan maar het is heel bijzonder om op een verlichte piste in het donker met een prachtig uitzicht over het dal met allemaal lichtjes naar benden te suizen. In de lift ga je door de donkere delen met alleen moonlight shadow en er zijn zelfs waaghalzen die met een lampje op het hoofd off piste naar beneden gaan maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan. Daarna nog een aflevering of twee van Vikings gekeken en natuurlijk te laat naar bed voor ons laatste dagje op de lange latten.
door Jan Aartsen | woensdag, 3januari, 2018 | Noorwegen
We wisten dat het rustig zo zijn op nieuwjaarsdag maar dat het zo rustig zou zijn hadden we niet voorzien. Ale Noren zijn blijkbaar op familiebezoek. Op de piste zie je wat verdwaalde Nederlanders en wat jongeren maar dat is het dan ook wel. We pakken wat nieuwe afdalingen waaronder nummer 16. Alles gaat goed en we maken zo gespreid door de dagen maar ongeveer 1 crash per persoon mee. Het noemen waard is de duo crash van Jan en Benjamin bij het linksaf slaan van de piste af daar waar geen afslag was en Joshua maakte op de piste in een grote wolk van sneeuw een klapper waarbij er links en rechts uit de wolk een arm en een been kwam. Uiteindelijk bleken de diverse onderdelen verspreid over zo’n 20 meter helling te liggen maar kon alles weer geassembleerd worden tot een functionerend geheel.
Barabara is op de Hanguren tussen de bomen de kant in gevlogen maar dat heeft ze stiekem gedaan terwijl ze als bezemwagen fungeerde dus daar zijn geen betrouwbare verslagen van. Zelf heb ik al eerder verteld over mijn crash en daar is het gelukkig bij gebleven.
Hier nog wat sfeerbeelden.
Deze slideshow vereist JavaScript.
door Jan Aartsen | maandag, 1januari, 2018 | Geen categorie, Noorwegen
Het is een wonderlijke combinatie, het Noorse volkje en Oud en Nieuw. Wij hadden ons terdege voorbereid voor dit traditionele verjaringsfeest. Pakken Koopman meegesmokkeld, rozijnen verstopt tussen de onderbroeken en op het vliegveld een heuse Piper-Heidsieck gescoord. Om het juiste sentiment te verkrijgen met mijn mannen een VPN verbinding opgebouwd met ons vaderland zodat we ongestoord de oudejaars conference van Guido konden kijken via Ziggo Go.
Toevallig in ons huis een lel van een TV inclusief een HDMI kabel dus we hoeven niet met een dekentje op de bank met zijn vijven achter de laptop te kruipen. Als culinair hoogtepunt hadden we door kenners handgeselecteerde diepvries pizza’ s op het menu die we wegens overschatte ovencapaciteit in een lineair tijdsverloop achter elkaar moesten verorberen waardoor het diner nogal wat tijd nam.
We waren nog niet eens aan ons tweede puntje toe toen het noodlot toesloeg! (Veel toe’s achter elkaar in 1 zin, sorry). Er werd zacht doch vasthoudend op de deur geklopt en toen ik open deed stond daar een bende verklede Noorse koters die als een troep hongerige welpen een jammerlijk gehuil aanvingen dat na 20 sec synchroniseerde in een samenzang. Zij lieten zich niet onderbreken door mijn verschrikte reactie en dropen ook niet af toen ik schreeuwde dat mijn portemonnaie niet aan de deurknop hangt. Toen de ijzige stilte was teruggekeerd zag ik acht paar vochtige kinderogen met trillende onderlip hun tasjes met snoepgoed verwachtingsvol naar mijn lege handen uitsteken. Help! Sint Maarten was anderhalve maand geleden achterlijk volk !
Gelukkig was het team achter mij gealarmeerd en werd er koortsachtig gezocht naar snoepachtige voorwerpen die klein genoeg waren om uit te delen. Niet de oliebollen!! Dan maar liever kleingeld !
Uiteindelijk heb ik mega chocoladereep in de troep gegooid met de gevleugelde uitspraak “split het zelf maar up”
Dolgelukkig met deze onverwacht grote buit droop het zootje af ons in paniek achterlatend. Want wat als dit doorverteld wordt? Op 253 woont een stel achterlijke Hollanders die megarepen uitdelen? We hebben alles bij elkaar gezocht aan koekjes, mandarijnen en zelfs bananen. Alles om te voorkomen dat wij oudejaars avond in het donker achter de bank moesten doorbrengen. Golf na golf van vreemde Goblins en Trollen vielen onze voordeur aan met hun geklop en gezang totdat ik na acht uur in wanhoop de deur open trok met in mijn hand een schaal met nog 1 banaan en tegen twee in geel gestoken meisjes schreeuwde ” I only have a Banana”
De dames lieten zich echter niet intimideren en zongen zo’n vijf minuten in perfecte harmonie hun meerstemmig Marry Christmas maar dan in het Noors. Ik kon ze echt niet met een banaan afpoeieren dus zij hebben als laatste van de avond een heuse oliebol meegekregen. De verbazing was van de gezichten af te lezen en ook zij zullen dit jaar niet snel vergeten.
Ik ook niet want de Bananen uitspraak werd door de puberbreinen al snel #metoo in het absurde getrokken en deze uitspraak zal me als oude vieze man nog lang achtervolgen.
Goed, we hadden het achter de rug. Eerst nog het potje hartenjagen afgemaakt en toen met gevulde eieren, oliebollen (jazeker met bier), sushi en nootjes naar Guido kijken. Viel niet mee het te volgen door het gesnurk op de bank maar we konden gelukkig achteraf nog de grappen aan Benjamin meegeven die hij gemist had.
Na het spectaculaire vuurwerk waarbij onze grootste Cake het niet deed zijn we moe maar voldaan de restjes van de borden gaan schrapen en de laatste slokken champagne weg gaan werken. Zuchtend na dit zware werk nog en napratend over ons avontuur werd er opeens weer op de deur geklopt.
Met grote schrikogen keken we elkaar aan en als hoofd van het gezin werd ik naar de voordeur geduwd. Staan daar 4 volwassen mannen met lege glazen die uit volle borst een lied aanheffen. Ook nu werd het volledige lied ten gehoord gebracht en blijkt dus dat na twaalf uur de volwassenen aan de beurt zijn om te bedelen. Met de prijzen van wijn hier kan ik met dat ook wel voorstellen. Ik heb genereus meegesmokkelde rode wijn uitgedeeld en praatje gemaakt met de vrolijk club maar daarna hebben we snel het licht uitgedaan en ons bed opgezocht. Toch nog 10 minuten stil liggen luisteren of er niet geklopt werd.
door Jan Aartsen | zaterdag, 30december, 2017 | Noorwegen
Zo, we kunnen weer naar huis. Het ultieme doel van de vakantie is op de tweede dag bereikt. We zijn op de hoogst mogelijke top van dit gebied geweest. Ok, het is 964 meter maar dat maakt niet uit want je kan helemaal naar beneden skiën. De naam is Horgaletten en je komt daar via Hanguren en Slettafjellet (bron van vele vrouwonvriendelijke grappen).
De jongens hebben in de ochtend nog een uur les gehad van onze Nicole en toen vond zij het welletjes. De zeekoetjes moesten maar eens de sprong in het diepe wagen. En als je niet weet hoe dat eruit ziet moet je het maar eens googelen. Maar eerlijk is eerlijk, de mannen doen het verbazend goed. De meest heftige valpartij vandaag kwam van mijzelf doordat ik flink even vaart maakte om een kruisende piste over te steken en een achterliggende heuvel op te schieten. Ik was echter zo bezig met de timen van mijn oversteek op hoge snelheid dat ik niet in de gaten had dat de piste nog een bochtje in petto had. Ik schoot dus rechtdoor de piste af en was niet geheel voorbereid op poedersneeuw en andere ellende. Gelukkig is Jan de enige die het gezien heeft en de rest alleen het gestuntel om weer in een verticale positie te komen. Dat viel nog niet mee kan ik zeggen. Vol medelijden hebben ze geweigerd om foto’s of filmpjes te maken waarvoor mijn eeuwige dank. Een andere belangrijke wapenfeit is de voorbereiding voor Oud en Nieuw. Dat betekent een slordige €250 euro aan eten plus een Noors Pretpakket.
Als bonus van de dag hebben we onze calorieën aangevuld bij de Bodega in Voss waar een glas wijn een tientje kost (blij dat ik rij) en het Mexicaanse eten zonder enige bemoeienis van een Mexicaan (observatie van Benjamin) toch heerlijk smaakte.
Nog even een paar sfeerplaatjes. En voor Jos, de foto’s nog steeds van de iPhone en ook wat te donker. Het lijkt wel schemer maar dat is het niet.
door Jan Aartsen | vrijdag, 29december, 2017 | Noorwegen
Naar Noorwegen gegaan om Ski’s aangemeten te krijgen door een Zuid Afrikaan en les te krijgen van een Frans Canadese. Het kan vreemd lopen. De mannen hebben met zijn drieën les gehad van Nicole. Meer dan 100 minuten en direct van de speelwei de berg op. Ik kan niet anders zeggen dat ze goed werk heeft afgeleverd. We zijn vanmiddag met zijn allen weer naar boven gegaan en het is werkelijk prachtig om je jongens voor je uit te zien skiën. En buiten een paar valpartijen hebben we er maar 1 uit de netten moet vissen omdat hij de bocht uitgevlogen was. (Helaas geen foto’s)
De Foto’s zijn nog wat beperkt omdat Joshua en ik nog niet de camera’s hebben meegenomen. Iets teveel risico. Ik ben zelf 1 keer gevallen maar toen stond ik stil. Hoe gek is dat.
De omgeving in de sprookjesachtige Trollenland is echt adembenemend. Aan het einde van de dag is Barbara nog met Jan en Benjamin naar de top geweest dus dat gaan we morgen met zijn allen doen.
-
-
-
-
-
-
-
We kunnen zo voor een bakkie naar huis
-
-
Dak van ons huis
-
Jan Aartsen
Recente reacties