door Jan Aartsen | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan
We moeten ons stekkie alweer verlaten. Op naar Fairmont Hot Springs. Het doet een beetje pijn want het is een heerlijk relaxed camping. Honden moeten aangelijnd maar de oude hond van de eigenaar schuifelt vrij over camping en markeert zijn territorium met keurige drolletjes. De mensen zijn super vriendelijk, onthaast en altijd in voor een praatje. Maar we hebben een schema te volgen en tijd is geld dus rijden maar. Dat kost trouwens ook geld want onze camper lust em wel. 120 liter is ongeveer driekwart tank en dat rij je zo op een dag leeg is gebleken.
Onderweg doen we nog wat boodschappen enzo. (Dat enzo bestaat uit Hamburgers patat en koffie van Tim Horton’s) Daardoor en het feit dat de kilometers hier wat trager zijn dan thuis komen we rond zes uur aan. Dat komt ook doordat we onverwacht nog tegen een tijdzone aanrijden waardoor er een uur in ons nadeel van het leven gesnoept wordt.
Fairmont is een resort en heeft een heel andere feel en look dan ons vorig verblijf. Georganiseerd en netjes, veel grote (en dan bedoel ik ook grote) caravans en campers. Mooi zwembad van 39 graden (het is natuurlijk een hot spring) en weer worden we gewaarschuwd voor de beren.
We passen ons gedrag dan ook aan door de volgende ochtend om zes uur van de camping af te lopen om wild te spotten. Niks gezien maar spannend was het wel.
Jan blijkt echter niet fit en is snel thuisgekomen onder de wol. De man heeft waarschijnlijk hetzelfde virus waar Benjamin in NY last van had en staat echt in de fik. Hoge koorts.
Dat is dus een dag met de airco aan in de camper. De overige mannen vermaken zich wel bij het zwembad. Ik heb inmiddels van een Canadees begrepen wie Tony Beets is (bekende Nederlandse goudzoeker en heel bekend hier) op mijn beurt heb ik hem kunnen verrijken met de kennis dat Evert van Benthum a Dutch Hero is die tweemaal de elfstedentocht heeft gewonnen en nu in Canada woont. Ik spreek de mensen terwijl ik in de Laundry zit te wachten en de factuurtjes aan het versturen ben want het is per slot van rekening 31 juli. In de Laundry blijkt de WiFi sterk genoeg om alle geldzaken te doen. Ik gebruik maar wel een VPN verbinding want je weet maar nooit in dat vermaledijde buitenland.
We hopen maar dat Jan weer gaat opknappen want morgen gaan we naar Banff.
door Jan Aartsen | vrijdag, 3augustus, 2018 | Canada, Jan
Je zou denken dat je een korte dag diep en lang zou slapen maar blijkbaar stond ik nog in de “Aan” stand en het gesnurk van verkouden reisgenoten hielp ook niet veel. We noemen geen namen maar de ombouw van ons bed met kastjes vormt een klankkast met de capaciteit ven een Concertpiano.
Nu ja, vandaag relaxed op pad naar Glacier National Park. Natuurlijk gaan we zonder echte voorbereiding, nog net niet op teenslippers, op pad. We hebben behalve Joshua nog geen petjes en geen Bearspray en ook geen koddige belletjes en fluitjes die veel andere wandelaars wel blijken te hebben om beren af te schrikken. Maar wij hebben natuurlijk Benjamin. Het ultieme wapen tegen beren, hij maakt continu geluid, hij ruikt sterk naar Sauvage (ivm Johnny Depp allures) en verblindt iedereen met . . . zijn spiegelzonnebril.
Kortom daar is geen beer tegen opgewassen, die is allang weg voordat wij ook maar in de buurt zijn.
Ook geweldig als je een selfie wil maken.
De klim is best stevig te noemen, zeg maar erg stevig. Gelukkig hebben we voldoende water en gaat een flink stuk door het bos anders was het niet goed afgelopen. We bereiken uiteindelijk ons doel en worden beloond met een prachtig uitzicht. Zeg nou zelf.
Weer even ruim een uurtje terug naar de Camping waar de mannen nog even in het meertje duiken voor verfrissing. Zoals het hoort zijn we allemaal gesloopt en liggen we er om negen uur in.
door Jan Aartsen | maandag, 30juli, 2018 | Canada, Jan
Zit je lekker van het onweer te genieten, blijkt dat vliegtuigen daar niet goed tegen kunnen. Onze vlucht is delayed en om ons heen worden vluchten zelfs geannuleerd. Het blijkt dat het vliegtuig waarmee wij vliegen moest uitwijken naar JFK en daar stond te wachten om naar Newark door te gaan maar door de chaos duurde dat even. Dat even werd enkele uren en voordat we vlogen was het over twaalf uur. Moesten we ook nog zelf ons eten en drinken meenemen omdat het vliegtuig niet goed bevoorraad kon worden.
De transfer naar het hotel verliep vlekkeloos en ook de kamer en het ontbijt (voor mij havermout met quinoa en voor de jongens laat zich raden) waren top. Jammer alleen dat we een rit van 9 uur voor de boeg hadden na een paar uur slaap. Met voldoende paracetamol en Starbucks bleek het allemaal prima te doen.
Het landschap is echt prachtig Joshua was dan ook niet uit de cabine te meppen en ging tussen mij en Jan op de grond zitten om goed zicht te hebben op de omgeving. Je weet natuurlijk nooit of er een Beer of een Eland oversteekt. Toch blijkt dat vandaag niet het geval. Wel mooie vergezichten met besneeuwde bergtoppen hetgeen met een buitentemperatuur van 30 graden en hoger vreemd overkomt. Uiteindelijk komen we in de avond op de bestemming en improviseren we ons het bed in. Het is nog allemaal een beetje wennen en zeker door het airco misbruik door sommige leden van het reisgenootschap. Die bleef in een soort tussenstand van de regelknop die niet in de gebruiksaanwijzing staat in een soort zombie stand elke vijf minuten aan te slaan om met veel kabaal weer af te slaan. Dus toch maar midden in de nacht de boel helemaal uitgezet en s’ ochtends was het door de frisse berglucht zelfs koud. HEERLIJK!
door Jan Aartsen | zaterdag, 28juli, 2018 | Canada, Jan
Op dit moment zit ik bij Gate 17A naar een vreselijk onweer te kijken. Ongeveer 2 minuten geleden ging er op alle mobiele telefoons (ook die van ons) een alarm af met een waarschuwing van floodings.
Met een beetje pech is Canada toch een eindje weg. We gaan het wel zien. Wij zijn er in ieder geval helemaal klaar voor. We kunnen wel wat natuur en frisse lucht gebruiken. Ook wat minder mensen en lawaai is van harte welkom. New York is een leuke stad maar wel een beetje vol. Gelukkig proberen ze dat probleem zelf op te lossen met luchtvervuiling, het verkeer en hondsdolle wasberen in Central Park. Effectief is het echter nog niet.
Gisteren zijn we in de ochtend over de Brooklyn Bridge gelopen. Ik vind dat een hoogtepunt met een prachtig uitzicht op de skyline en een heerlijk opwarm wandelingetje door Brooklyn zelf. Hier wonen dus de echte mensen. Manhattan wordt voornamelijk bevolkt door toeristen, zwervers en kantoor mensen. In Brooklyn zie je ook gezinnen met kinderen etc. Ook daardoor een ander straatbeeld met andere winkels etc. De foto’s van het loopje komen nog want die zijn nog onderweg naar de cloud.
Na de brug zijn we onze eigen Foodtour gaan houden. Met Jan als gids vinden we moeiteloos alle locaties die we in 2017 ook aangedaan hebben. Peter Stuyvesant’s houten poot op het gemeente huis. De rochelende Chinese die in Chinatown de beste Dumplings verkoopt. Het slavenkerkhof en last bout nog least de Lower East Side met de onvervalste Knisch van Yonah Schimmel.
Alleen de mozzarella in Little Italy hebben we gezien de temperatuur vervangen door een ijsje van $7,- per stuk. Maar dan heb je wel een “echt” Italiaanse ijsje. Het gaat dus niet meer lukken om de hoeveelheid calorieën van deze Foodtour eraf te lopen.
Als laatste activiteit hebben we Central Park op de agenda. Ook daar veel volk dat de warmte en drukte van de stad probeert te ontlopen. Vanuit het Park maar niet de Subway genomen maar gewoon gaan lopen om een beetje trek te kweken voor de finale van de dag. Diner at The Kegroom. Een originele Amerikaans/Ierse sportsbar waar Jan en ik onze laatste avond heerlijk hebben gegeten. Dat lukte nu ook weer prima. Geweldige entourage, vlotte bediening en great food.
Omdat de plaatjes niet compleet zijn maar even zomaar wat foto’s.
door Jan Aartsen | vrijdag, 27juli, 2018 | Canada, Jan
Wat een rarigheid. Was er zomaar een dag tussenuit. Maandag is natuurlijk nooit mijn meest favoriete dag. Maar om hem zomaar over te slaan gaat wat ver.
Maandag is de dag van het vrijheidsbeeld, Ground Zero, Wallstreet, One World Tower. En Oh ja, het tweede filiaal van Midtown Comics. U weet wel, die winkel met werelderfgoed.
Al met al een zeer prachtige dag.
Het meest opvallende is de hoeveelheid prikkels. Altijd lawaai. Bouwvakkers voor ons appartement, auto’s, sirenes, mensen in je persoonlijke ruimte en flitsende beeldreclame. Geen ontkomen aan. De NYFD is het mooist. Grote glimmende opgepoetste brandweerwagens die lijken extra langzaam te rijden om zoveel mogelijk te laten genieten van hun over de top sirenes. De belangrijkste prikkels zijn de temperatuurswisselingen. Het is echt drukkend tropisch warm en alle winkels, restaurants etc zijn tot op het bot gekoeld. Het voelt als continue wisselbaden. Zelfs de metro is gekoeld en pompt de overtollige warmte rechtstreeks het stelsel in waardoor het contrast nog groter wordt.
Als je dan nog niet genoeg zintuiglijke prikkels verwerkt hebt kan je gewoon willekeurig ergens met een ijskoude softdrink mensen gaan kijken. Het is echt een internationale stad met allerlei soorten mensen. Rijk, arm, alle kleuren en leeftijden. Barbara en ik hebben al menig diagnose kunnen stellen. Psychose, psoriasis, dwerg en reuzengroei Struma en Joshua’s favoriet, een vrouw met een neus als van een neusaap. Hemangioom? Het mooist zijn echter alle gelukte en mislukte “schoonheids” ingrepen. Magere vrouwen met veel te grote borsten die als in een cartoon onder alle omstandigheden dezelfde vorm behouden. En ook volkomen mislukte strakgetrokken karikaturen met neplippen en nepwimpers onder geknutselde wenkbrauwen en opengetrokken ogen. Op zich geen probleem maar wel als het zo heftig is dat je ervan schrikt. Vandaag ook nog Parkinson gespot trouwens.
Jan Aartsen
Recente reacties