door Jan Aartsen | woensdag, 20november, 2024 | Nashville
Zo, onze laatste bestemming bereikt. Nashville Tennessee. Na zo’n 2 uur cruisen door het platteland werden de wegen breder en drukker. Je merkt aan de huizen en de vele kerken dat deze regio rijker is dan rond de Smoky Mountains. We kunnen pas om 16:00 uur op onze kamer dus we verkennen eerst 12 South. Een wat hippe buurt rond een universiteit. We zien wat mooie muurschilderingen op de huizen en mijmeren wat over het leven op een zonnig bankje in een park. \n\nDit houden we vol tot lunchtijd en zoeken een leuk hipster tentje uit waar we bediend worden door magere serveersters met slobbertruien en neusringen wat samen met een glimlach naar Benjamin best werkt. \nWe zijn zo klaar met het vette fastfood en de bergen vlees van de laatste dagen dat we allebei een salade bestellen. Uit vrees voor scheurbuik neem ik nog een glas grapefruit sap. Benjamin maakt zich meer zorgen om een vitamine B (2,3,12) en bestelt een biertje. \n\nWe parkeren de auto bij onze accommodatie en lopen naar Downtown hetgeen ongezellig en ver is dus we schakelen door naar het fietsplan. We denken een leuke aanbieder gevonden te hebben maar om een account te maken heb je een Amerikaans telefoonnummer nodig. Een euvel waar we al eerder tegenaan gelopen zijn. (Bij Dollywood). \nDan maar even bellen zodat een medewerker ons kan helpen maar blijkbaar zijn wij de eerste buitenlanders die gebruik willen maken van hun diensten want het enige wat ze kunnen bedenken is of ik niet een Amerikaan ken met een telefoon. Achterlijk volkje. \n\nGelukkig biedt Lime ook elektrische fietsen aan en discrimineren zij niet op afkomst. Binnen de kortste keren snorren we zonder helm op onze tweewielers door het stadsverkeer. Maar geen zorgen Barbara we pakken de routes met fietspaden. Die hebben ze gelukkig hier. \n\nGrappig feitje is dat we een Cybertruck hebben gezien. Eén onooglijk rijdende metalen schoenendoos van meneer Musk die niet op de Europese markt is toegelaten en terecht. Laten we hopen dat hij niet lang genoeg in de regering van Trump zit om meer schade aan de wereld te veroorzaken. We komen langs Hotel Aartsen of iets wat erop lijkt en betrekken uiteindelijk onze kamer in een oud universiteitsgebouw gebouw in een parkje. Best leuk. Straks naar downtown voor muziek en meer.
door Jan Aartsen | woensdag, 20november, 2024 | Nashville
We hebben vandaag maar één doel en dat is Tennessee whiskey. We vertrekken naar Lynchburg in Moore County. Dat is een gemeente met 1 stoplicht en 0 kroegen. Er mag hier geen sterke drank worden verkocht dus het is wel een beetje raar dat hier de grootste Whiskey producent van de States is gevestigd. \nJack Daniels. \n\nWe doen de tour met tastings en eerlijk is eerlijk de tour is hartstikke leuk. Echt alle Jack Daniëls over de hele wereld komt hier vandaan en wordt gemaakt met het water dat hier uit een grot komt stromen. Het is gigantisch als je hoort hoeveel gallons ze produceren en laten rijpen in pakhuizen vol met eikenhouten vaten. Die vaten maken ze ook hier en mogen maar 1 keer gebruikt worden. Een groot deel gaat daarna naar Schotland voor het maken van echte whisky. \n\nWeten jullie meteen waar in sta in Whiskeyland. Het is lekker hoor maar duidelijk een allemansvriend die Jack. \n\nHet bijzondere van Tennessee whiskey is trouwens dat het destillaat door een enorme hoeveelheid houtskool laten sijpelen waardoor de smaak wat zachter wordt. Als je dat niet doet heet het gewoon Bourbon. \n\nNa de rondleiding en proeverij eindigen we in de shop. (Where else?) \nWe wandelen via het dorpsplein terug naar het hotel. Zoals ik al schreef geen kroeg te bekennen maar dan wel weer een Harley Davidson zaak. Dus speciaal voor EJ deze keer een foto.
door Jan Aartsen | woensdag, 20november, 2024 | Nashville
Dat hebben wij weer. Niet helemaal scherp geweest. Gisteren naar Dollywood gegaan terwijl we de ole Smoky distellery tour hadden gereserveerd voor $37 pp om 14:00 uur. Oeps. No refund. \n\nMaar ja, niet gaan is geen optie dus online weer 2 tickets gekocht. Tour inclusief tasting van 13 smaken. Dat laat je niet schieten. Gelukkig zijn het allemaal zeer relaxte bebaarde mannen daar. Toen ik voorbij de schaamte met grote vochtige ogen onze stommiteit stond uit te leggen werd ter plekke met een Yehaw onze eerste boeking geannuleerd en terugbetaald. God bless the USA en bebaarde rednecks. \n\nTerry heeft ons vervolgens alles verteld over de familie Baker en Moonshine. Nu weten we bijvoorbeeld dat een wasbeer een botje met een krom puntje in zijn piemel heeft dat vroeger werd gebruikt om de Moonshine in de fles te laten druppelen. Dankjewel Terry. \n\nElke oldtimer had zo zijn eigen botje en als het fout ging en de batch mislukte werd het botje gebroken en moest er een nieuwe komen. Arme wasberen. \n\nTerry moest het trouwens hebben van de fooi en accepteerde geen kaarten dus bij de derde ATM kon ik eindelijk wat cash opnemen en zijn dag goedmaken. We hebben een goede deal kunnen sluiten en met teveel potten Moonshine de destilleerderij verlaten. Mooi detail is dat Jason Kelce (beste center ooit en ex Eagle) mede eigenaar is van de hele onderneming en als uithangbord wordt ingezet. \n\nGelukkig waren het maar dertien vingerhoedjes met drank en waren we na een uur weer in staat tot normaal sociaal aanvaardbaar gedrag en zijn we gaan wandelen. Eerst even langs de Five Guys voor de nodige brandstof.\n\nHet weer was super de stemming opperbest en we hebben vanwege mijn teer gestel een wat vlakke wandeling gekozen. Het blijkt wel een struikelpad. Overal steken er stenen uit de bosgrond en proberen boomwortels ons pootje te haken. Gelukkig zitten na de wandeling onze tanden er nog in en sluiten we de dag af bij een BBQ restaurant met een pitcher bier en een schandalige hoeveelheid aan dode dieren op het bord. Ik kreeg het echt niet weg en ga de rest van de trip alleen nog veggie. Zelfs Benjamin kreeg zijn bord niet leeg en dat zegt wat. \n\nTerwijl we vol en voldaan teruglopen naar het hotel worden we uit het niets door twee Amerikanen aangesproken die ons waarschuwen dat er een beer rondloopt. Dat hoef je ons maar één keer te zeggen maar we hebben hem niet kunnen vinden. Helaas.
door Jan Aartsen | woensdag, 20november, 2024 | Nashville
Belangrijke dag vandaag. We gaan het toppunt van de Amerikaanse cultuur beleven. Dollywood. Een pretpark geïnspireerd en opgericht door Dolly Parton. Het is veteransday dus we verwachten grote drukte en veel gedecoreerde oud militairen die dan de rij kunnen skippen. Eerst rijden we naar Pigeonforge het plaatsje waar Dollywood is geland in een grijs verleden. \n\nHet is echt zo’n typisch Amerikaans plattelands plaats met een brede weg waar allemaal winkels, restaurants en andere gelegenheden langs zijn geplakt. Geen kern, geen terrasjes geen trottoirs. We verdwalen in een leathershop waar ik mijn ID moet laten zien om wat te kopen en mijn kaarten geweigerd worden. Benjamin lukt het natuurlijk wel en schaft een nieuwe portemonnee aan. De oude staat op instorten en in een koffiezaak onder het genot van een espresso en gospel muziek worden de herinneringen uit de oude portemonnee gevist en komen alleen de nuttige zaken in de nieuwe. Met enig gevoel van weemoed neemt hij afscheid van zijn verleden. \n\nIn de hoek van de zaak kan je je verdriet op zo’n Post-it schrijven en de eigenaar van de zaak belooft dan voor je te gaan bidden. Er hangen wat voorbeelden en ik overweeg een verzoek voor het vroegtijdig overlijden van de president to be. Maar lafaard als ik ben bestel ik nog een tweede espresso en prijs me gelukkig dat ik in Nederland woon. Hoewel. . .?\n\nDollywood is een feest. Het park is denk ik net zo oud als Dolly zelf maar er worden nog steeds nieuwe attracties gebouwd. Het is hartstikke rustig en je kan zonder wachten overal in. We stappen natuurlijk de eerste de beste achtbaan in en dat was meteen mijn laatste. Benjamin heeft nog verse sappige evenwichtsorganen en pakt nog wat meer maar ik beperk me tot een show van Heidi Parton (echt waar) en een treinrit met een heuse stoomlocomotief. Oh ja en een soort mausoleum van Dolly over haar leven. \n\nHeidi blijkt een stevige Dolly variant te zijn die het als artiest niet heeft gered en nu 3 maal per dag kerstliedjes mag zingen in het zelfverheerlijkings paleis van haar bejaarde tante. Het hoogtepunt is een duet met een filmopname van haar tante die 10 meter hoog geprojecteerd wordt. Echt eng. \n\nWe hebben het geweldig naar onze zin in de gekkigheid en sluiten de dag af in een fifties diner waar we alleraardigst worden bediend door een dame die de fifties nog bewust heeft beleefd. Het eten is teveel, de drankjes net tandpasta en we nemen de gefrituurde augurken (ja Joshua, die hebben ze hier) in een doggybag mee. Buiten klimt KingKong tegen een gebouw en alles klopt weer.
door Jan Aartsen | woensdag, 20november, 2024 | Nashville
Na uren in een auto en een vliegtuig gezeten te hebben is het tijd voor actie. Vandaag een parkeer ticket voor het park gekocht en gaan we een trail lopen. Na een veel te dure sandwich (€9,00 per stuk) gekocht te hebben bij een tandloos omaatje (die waarschijnlijk maar 52 jaar was) gaan we naar het begin van onze loop. \n\nDaar bleek dat we niet de enige waren met dit mooie plan. De parkeerplaats was al helemaal vol en een optocht van bont geklede Amerikanen wringt zich daar de natuur in. Daar zijn we niet van en met een koude rilling over mijn rug stamp ik op de gaspedaal om terug te gaan naar een plek waar nog wel ruimte was. We komen dus spontaan uit bij de Chimney’s tops. Een loop die alleen maar stijgt vanuit het rivierdal naar een mooie rotsformatie die helaas afgesloten is. \nDat is precies wat we nodig hebben. We lopen praktisch alleen. Heerlijk. \n\nMijn knieën halen ook de afdaling dus ik ben helemaal blij. Er is nog een stukje dag over dus terug in het dorp storten we ons weer tussen de winkelende toeristen. We vinden een leuke winkel met sport merchandise en een terrasje met het goedkoopste bier van Gatlinburg. Het mooiste zijn echter twee winkels waar Trump spullen verkocht worden. Het is natuurlijk wel Tennessee waar we zijn.
Jan Aartsen
Recente reacties