8 Augustus

Het is een wat vreemde dag vandaag. Het doel is om de Fairy Pools te bezoeken. Dat is een wandeling bij de rode of zwarte Cuillin bergen. (Ik kan nooit onthouden welke). Fairy Pools klinkt als een sprookje en dat zal het ook ooit geweest zijn. Het staat in alle gidsen als iets dat je niet mag missen.  Dit roept natuurlijk de vraag op wat het nu precies is. Dat kan ik toelichten.

Het is een riviertje dat door een dal stroomt en hier en daar een soort vijvers vormt die met het juiste licht mooie kleuren moet hebben. Het probleem is echter dat de zon maar weinig schijnt en de hoek waaronder het licht moet  invallen om de sprookjesachtige effecten te bewerkstelligen alleen aan het begin en eind van de dag is. Tel alles bij elkaar op en ik schat in dat dit twee keer per jaar is. Dat neemt niet weg dat duizenden toeristen vechten om een parkeerplek en op een soort tweebaans grindpad in een file omhoog strompelen en een lopend buffet vormen voor de midges die zich volzuigen aan het cholesterol rijke bloed.

We hebben het voor elkaar gekregen om het aantal mensen op de foto’s te beperken. Vooral die mensen die vinden dat ze toch even in een zwembroek het water in moeten omdat dit in de folder omschreven wordt als een levenservaring. Als je een hartaandoening hebt kan ik me dat wel voorstellen aangezien het water koud is maar voor het overige zet je jezelf alleen maar grandioos voor paal bij alle omstanders.

Omdat het al bij voorbaat geen goed idee was om de honden mee te nemen zijn die thuis gebleven bij de jongens. Het plan was weer om halverwege de dag te wisselen zodat de lasten van het oppassen en het uitlaten eerlijk verdeeld zouden worden. We hebben de mannen echter gewaarschuwd om niet in deze toeristenval  te stappen en zij hebben dan ook zelf een berg uitgekozen om te beklimmen. Een eigen pad gekozen en nauwelijks mensen gezien.

Barbara en ik zijn nog even na thuiskomst naar de kust gereden om de honden te laten lopen. Het weer werd steeds beter en het uitzicht geweldig. De dag wordt afgesloten met een Seafood diner in een prima Schots tentje.

 

Bootavontuur

7 augustus staat er een Boottochtje op het programma. Vanuit Portee wordt er met een speedboat gespeurd naar Wildlife. Dat kan van alles zijn in deze wateren. Dolfijnen, zeehonden, reuzehaaien, zeearenden en zelfs walvissen. Dat laatste is het niet geworden maar het was wel de moeite waard. Ik mocht niet mee omdat iemand toch de landhonden in de gaten moet houden en ik was in 2016 al een keer geweest, vandaar.

In de avond nog een ommetje gemaakt.

 

Talisker

Als je aan Schotland denkt, denk je aan kilts, doedelzakken, highland games en Whisky. Het wereldberoemde drankje is de laatste 10 jaar steeds populairder geworden en dan vinden ze hier helemaal niet erg. Er zijn honderden destilleerderijen in Schotland maar op Skye maar twee. Er is nog een stokerij op Rasaay, het eiland ernaast (ook lekker). De oudste en meest bekende op Skye is Talisker “made by the sea” en daar gaan we heen. Het is even rijden en gelukkig hebben we een Bob die alleen maar ruikt aan Whisky maar het niet drinkt. Barbara gaat een loopje met de honden doen in de buurt terwijl wij een rondleiding plus proeverij beleven.

Het visitercentre is gloednieuw en onze gids legt uit wat de basisprincipes zijn bij het maken van Whisky. We zijn met zestien mensen in een wat grote ruimte en de man is ondanks zijn engelse achtergrond lastig te volgen. Eerst denk je nog acoustiek maar al snel blijkt het een poolse echo te zijn van een moeder die voor haar dochter live vertaalt wat de gids vertelt maar dan op ongeveer op gelijke sterkte. De gids maant haar vriendelijk het volume aan te passen maar dan wordt het helemaal irritant. Een duitse whiskyliefhebber wordt het allemaal teveel en roept dat het echt annoying is en de gebelgde poolse houdt met een ingehouden vloek toch haar mond. Die dochter was trouwens veel te jong om te drinken dus waarom zou je het haar helemaal uitleggen.

Wij haasten ons door het hele maakproces om vervolgens bij het belangrijkste onderdeel te komen en dat is het proeven. Drie verschillende Talliskers met een druppel water die je met de pipet kan toevoegen voor de aroma’s.

Belangrijkste les: Er is geen goede of slechte Whisky, het gaat erom wat JIJ lekker vindt.

Na het proeven worden we galant in de shop en bar geleid waar we licht aangeschoten (behalve Benjamin die een deel van zijn whisky in kleine flesjes en een doggybag meekrijgt) mogen overgaan tot aanschaf van merchandise en natuurlijk Whisky. De score is twee flessen bijzondere edities met glazen en shirts voor Benjamin en mij. De meest nuchtere onder ons pakt echter een damesshirt uit het rek om thuis te ontdekken dat een boothals en taille bij een man een verwarrend effect geeft, Zeker als Joshua bij wijze van humor in het te kleine shirt met zijn spierballen gaat rollen. Gelukkig kunnen Barbara en ik een paar dagen later alsnog de goede versie met korting op de kop tikken.

Neist Point

Een bezoek aan Skye zonder Neist Point te bezoeken is voor ons een No-No. Het is het meest westelijke punt van Skye met spectaculaire uitzichten en een niet meer werkende vuurtoren als eyecatcher. De weg erheen is slecht de drukte naar verwachting groot en ter plekke is het pad smal en stijl met een lange trap. Niet de meest ideale omstandigheden voor de harige kinderen en we bedenken een plan om de jongens te ontzien en onzelf wel het uitje te gunnen.

Blijft prachtig, de vuurtoren zie je net rechts van de rots

We splitsen in een vroeg en een laat team. Barbara en ik gaan met Benjamin op tijd op stap en hopen zo de massa voor te zijn. Jan en Joshua slapen uit en lopen met de honden. Dan gaat Loki in zijn bench en rijden ze naar Neist Point terwijl wij op de terugweg zijn. Zo zijn de honden niet te lang alleen en kunnen we toch doen wat we willen. Op de weg heen komen we langs de Macleod’s Tables, twee tafelbergjes waarvan Barbara en ik lang gelden er eentje beklommen hebben. Onder de indruk van onze eigen kunnen (toen) tuffen we door naar Neist Point waarbij we gaten in het asfalt en schapen proberen te vermijden.

Geloof het of niet maar zitten we lekker in Dunvegan aan de Thee met gebak, rijden Jan en Joshua het parkeerterrein op. Zonder het afgesproken te hebben en zonder Find my iPhone. (je hebt toch meestal geen bereik) Toch leuk dat we elkaar troffen en wat konden gebruiken. In de avond lopen we naar Hotel Uig om te eten. Vorige keer hebben we Usko nog mee kunnen nemen maar dat gokken we nu niet. De honden met camerabewaking in het huis en wij aan de Haggis en andere lokale gerechten. Vooral het lokale bier uit de Brewery in Uig doet het goed.

Lands End

Inmiddels 4 augustus en we hebben een rustig dagje voor de boeg. We maken een wandeling naar de meest Oostelijke punt van Skye en kijken nog even bij de spectaculaire kustlijn waar het land opeens meters diep in de zee duikt.

De afsluiting is een Tea met Scones bij de afhaal tearoom. Alles in recycelbare bakjes om vervolgens dat een paar meter verder op de picknickbank in het zonnetje naar binnen te werken. In de avond wordt er weer een geweldadig potje Risk gespeeld. Joshua houdt de algemene score bij. 3 punten voor een gewonnen potje Risk en 1 punt voor een potje Uno. Hoe later de avond des te onbetrouwbaarder is de uitkomst.