Atlanta

door | woensdag, 20november, 2024 | Nashville

Na een full American breakfast uit een plastic bakje pakken we de gratis skytrain naar de autoverhuur. We worden alleraardigst geholpen door een mevrouw die net zo traag beweegt als ze denkt. Interessant hoe zo’n combinatie toch nog tot een goed eindresultaat weet te komen. We krijgen een stapel papieren mee en lopen naar een grote parkeergarage vol met auto’s. Het duurt ong 10 minuten totdat we er achter zijn dat we gewoon een auto kunnen pakken uit rij 2. De sleutels liggen in de auto’s en je rijdt dan naar een mannetje bij een slagboom die noteert wat je meeneemt. Nu maar hopen dat ze bij het innemen net zo makkelijk zijn. We rijden vervolgens naar het hol van de leeuw of in dit geval de cloaca van een valk. Het stadion van de Falcon’s. Prachtig stadion maar helaas geen mogelijkheid om er in te gaan, laat staan een souveniertje te kopen. Toch een gemiste kans. \nHet is best druk op de weg maar hoe verder we naar het noorden rijden hoe rustiger het wordt (en hoe armoediger)\nWe zien best veel wild onderweg. Een hert zonder kop in de middenberm en een vos maar het klapstuk is een zwarte beer die langs de weg lag. Bizar om te zien. We eten tussen de trumpisten in een redneck café. Het is echt conservatief Amerika hier. Grote vlaggen en Bijbelse teksten all around. We rijden dwars door de Smokey Mountains met prachtige vergezichten en landen in ons hotel. In de avond schuifelen we achter schommelende Amerikanen door de hoofdstraat en drinken bier uit een plastic pul in het buurtcafé waar het bordje Hillary for Prison nog boven de bar hangt.

College Park

door | woensdag, 20november, 2024 | Nashville

Die plas overvliegen went nooit maar gelukkig was er genoeg beenruimte en entertainment om niet gillend gek te worden en mensen te gaan slaan. Had onze buurman niet leuk gevonden want hij was voetbal fan van een Israëlisch voetbalclub en had net een spannende nacht in Amsterdam achter de rug. Hij had duidelijk een herstelslaapje nodig. Ik heb mijn excuses aangeboden namens het gehele nederlandsche volk en de koning. \n\nDe reis was lang maar verliep voorspoedig en volgens plan. We zijn na 24 uur wakker te zijn geweest wel toe aan een bed. Marriott heeft die in een comfortabele uitvoering. Om 03:00 waren we alweer toe aan een ontbijtje maar moeten we nog even wachten.

Tutto va Bene

door | woensdag, 24juli, 2024 | Zomer 2024

Je hebt soms een uitspraak die prima bij je stemming past en de titel is er zo een. Wat moet ik nog zeggen? De berichten beginnen op elkaar te lijken. We zitten in een regio die we kennen met highlights die we gezien hebben en een geweldig klimaat. Max 25 C° met een heerlijk zonnetje. Dit is nu de vijfde keer dat we in de regio zijn en daarom weten we wat we willen. Strand, jacuzzi, restaurant en een bar. Wat heeft een mens meer nodig, niks moet en alles mag. We leven het leventje van een god in Frankrijk. Staan pas rond 08:00 uur op, IK haal vers brood op de hoek en we lopen een rondje met de hondjes. Dan rommelen we de dag door met een bezoekje aan een stad of surfen (jongens) en/of strandbezoek, bubbelen in het bubbelbad en lezen. Dit alles om net genoeg trek op te bouwen om s’ avonds lekker te BBQ’en of uit eten te gaan. De dag sluiten we af met een loopje naar het strand om de zon onder te blaffen en een potje Risk of een filmpje. Zelfs een goed gesprek in de schemer met een kaarsje en een biertje is mogelijk.

Onze gastheer voorziet ons van verse eieren en groenten uit eigen tuin dus we leven nog gezond ook. Afgezien van de hoeveelheid wijn en bier dan. Barbara gaat zelfs hardlopen in de ochtend terwijl ik haar volg op de fiets en met gepaste termen stimuleer om sneller en langer te rennen. Zelf doe ik wat zielig met een knieblessure die ik in Normandie heb opgelopen door met teveel gewicht te snel van een heuvel naar beneden te willen rennen. Nu knakt hij en zit er vocht in de knie. 60 plus zullen we maar zeggen. Althans dat is wat ik meerdere keren per dag moet horen van mijn jongens dus het zal wel zo zijn.

Al met al hebben we het prima naar onze zin. De mannen volgen een eigen programma en gunnen ons ook wel eens een dagje voor onszelf door de zorg voor de harige kinderen op zich te nemen. Terwijl ik dit schrijf is Joshua vanuit Tsjechië onderweg naar Uitgeest en ook wij zijn bezig om onze laatste dagen hier in te delen met de vele dingen die we nog willen en de weinige die we moeten. Zaterdag gaan we vroeg op pad richting huis en gaan die wedstrijd tegen de jongens zeker verliezen. Ik verheug me nu al op de tolpoortjes waar we zonder enige vertraging doorheen kunnen piepen met de nieuwe tolbadge.

Longeville-sur-Mer

door | dinsdag, 16juli, 2024 | Zomer 2024

Het is grappig om te merken dat de honden het aanvoelen wanneer we weer gaan vertrekken. Ze worden wat rusteloos en volgen ons overal door het huis. Als de bench van Loki wordt ingeklapt helpt hij altijd een handje mee door zenuwachtig tegen je aan te springen. Zodra de klep van de auto opengaat zitten de heren op hun plek zodat we ze vooral niet kunnen vergeten mee te nemen.

Het is maar een paar uur rijden en we moeten ons best doen om niet te vroeg te zijn. Ondertussen volgen we de jongens die vanuit Nederland vertrokken zijn en die gaan als een speer. Joshua is een paar dagen heer en meester van het kasteel thuis.

Aangekomen gaan we eerst boodschappen doen en dan het huis zoeken. We worden zeer vriendelijk ontvangen door de eigenaar die ons alles in detail uitlegt. Hij heeft zelfs een schaal met zelf gekweekte courgette en sla voor ons neergezet. Ook enkele met poep besmeurde biologische eieren en een lokaal broodje. Erg lief allemaal maar we snappen al snel dat glazen zijn om uit te drinken en borden om van te eten. De uitleg van de Jacuzzi is wel welkom maar ook weer complex dus die blijft gewoon aanstaan tijdens het verblijf.

De mannen zijn voor het eten thuis en het voelt altijd goed als we weer samen zijn. De volgende dag is het fietsen huren voor de mannen zodat ze hun eigen agenda kunnen volgen. Die leidt in eerste instantie dwars door het bos over zandpaden terug naar huis. Leve Google Maps. (maar niet heus). Zondag kijken Barbara en ik de Finale van het EK op een Mega groot scherm en een beamer terwijl de jongens naar een feest in Longeville gaan. De gemiddelde leeftijd van de vrouwelijke bezoekers was precies 24 maar bestond uit een cohort van 08-12 jaar en een cohort van 55-80 jaar. Kortom het bier met wort en patat was goedkoop zal ik maar zeggen.

Zo scharrelen we door de dagen heen. De mannen zijn een paar uurtjes op het strand geweest en wij lopen met de honden een rondje en hebben zelfs een beetje hardgelopen. Het weer is geweldig. Niet te warm met een zonnetje.

Brood halen we op 50 meter van het huisje op de hoek. Alles staat hier mooi in bloei en het is nog niet zo dor en droog als in augustus. Al die schoonheid en warmte wordt onze Rakas wel eens teveel en die heeft dan geen zin om te gaan lopen en blijft gewoon voor de deur liggen. Het is ook geen hondenweer hier. Een paar huizen verderop ligt een prachtige Wooly Husky de hele dag op of onder een bankje in de voortuin. Die is zo depressief dat ze niet eens opkijkt als we voorbijlopen. De honden drinken hier met gemak 5 liter water in ruim een dag weg.