Vergeten

Vergeet ik toch helemaal de titel uit te leggen! Wat mij dus zo opvalt is dat in tegenstelling tot een paar maanden geleden Corona geen enkele rol meer lijkt te spelen. De rij bij Schiphol is weg en er zijn geen officiële regels meer. Niemand vraagt je meer wat en de stickers met “Houd 1,5 meter afstand” op de grond zijn versleten. Er zijn nog wel enkele mensen met een kapje op maar die zijn dan ook zo lelijk dat ik ook liever heb dat ze het kapje ophouden. Voor de rest is Corona verdwenen. Wonderlijk, dat wilde ik nog even kwijt voor ik met Jan het nachtleven van Reykjavik induik. Skål oftewel Skol.

Waar is Corona?

Als vader van drie zonen kan je het maar druk hebben. Afgelopen mei een volle week maar IJsland geweest met Joshua. Een prachtige reis en ik weet nog dat ik op het vliegveld terug dacht “ misschien kom ik wel nooit meer hier, met de honden niet te doen en wat betreft de alcoholprijzen ook niet” En zie me nou eens zitten.

Op weg naar Reykjavik als een soort tussenstop naar Minneapolis. Samen met Jan naar de Vikings vs de Jets. Je wordt ook maar ėėn keer Master of Sciencefiction in je leven.De honden zijn in goede handen en wij hebben een paar korte donkere dagen om de wonderen van IJsland te zien en hopelijk ook het meest wonderlijke van alles: Het Aurora Borealis (met dank aan Thierry). Ons avontuur begint met een treinreis naar Schiphol hetgeen soepel verloopt. Jan wordt op Sloterdijk nog gebeld om te horen dat er nog een tweede gesprek komt voor een baan bij Royal Haskoning. We rijden zomaar Schiphol binnen en voederen onze koffers aan een gulzige machines die met zelf uitgeprinte labels zorgen dat je overal ter wereld weer meer je spulletjes herenigd wordt. Als dat maar goed gaat.

Dat dachten twee wat oudere reizigers ook die met grote paniek in de ogen hulpeloos naar een slachtoffer zochten die ze verder kon helpen. Helaas waren er geen betaalde krachten die door soort wezens op hun laatste tocht helpen dus hebben Jan en ik maar deze taak op ons genomen. Met een goed gevoel hebben we hun koffers ook van een label voorzien en de neiging onderdrukt om ze met een label in de machine te laten plaatsnemen. Het lastige is echter dat deze mensen zo dankbaar waren dat ze niet ophouden met bedanken. In de rij voor de security slinger je tussen die efteling touwtjes als een rups door het gebouw en elke keer kwamen we dezelfde oudjes tegen die met tranen in de ogen ons dankbaar aankeken en bemoedigende hoofdknikjes uitdeelden.

Voor de rest loopt alles volgens plan. Het vliegtuig vertrekt op tijd en we snacken wat Tapas in de poeplucht van het toilet terwijl we op de enige plek in het vliegtuig zitten zonder raampje naar buiten. Aangekomen in IJsland is de auto zo geregeld en voor we het weten zitten we in de Biertgarten plannen te maken voor de dag van morgen.

Van links naar rechts

Aan de datum van dit bericht valt af te leiden dat de vakantie inmiddels is afgelopen en we allemaal gelukkig zonder alteveel brokken weer thuis zijn. In de afgelopen periode heb ik geen stukjes geschreven omdat dit niet pastte bij de familieomstandigheden. Neemt niet weg dat er nog van alles gebeurd is in die tijd maar ik volsta met een soort opsomming.

De mannen zijn nog een dag naar Milaan en later een dag naar Venetië geweest. We hebben ook nog een boot gehuurd en een lunch op het eiland genoten. Het blijkt echter dat je een hond niet midden op het meer kan uitlaten en arme Rakkas heeft in volledige paniek achter de stoel van de kapitein zitten kakken. Jammer dat het diarree was. Gelukkig was het probleem met gezichtsdoekjes, water uit het meer en vieze handen prima op te lossen. Geen boete bij de bootverhuur gekregen. En een warme handdruk bij het afscheid. De Gotthard tunnel blijkt een stenose in het kloppend hart van Europa te zijn. Daar moet nodig een stent in. Ik vrees dat de tweede tunnel pas in 2029 klaar is dus voor die tijd heb ik daar niks meer te zoeken. De rit door Zwitserland is verder geweldig. De overnachting in (S)Mutzig is bijzonder. We hebben een appartement in een soort van Hotel in een wat triest buurtje maar al wandelend komen we in de dorpskern uit waar we een restaurant vinden waar slow coocking is uitgevonden. Met verbazing zien we een vol restaurant en terras bediend worden door een vrouw en een verschijning die zich het best laat omschrijven als de dood van Pierlala. Een magere bleke man die verward rondloopt en alleen maar wat doet als de kordate dame hem een korte instructie geeft. Hij schrijft de bestelling op en gaat dat vervolgens in de kassa handmatig invoeren. Vervolgens loopt hij wazig wat rondjes om rommel op te halen en moet vervolgens na aansporing weer op het scherm kijken wat hij moest brengen. Al met al is het een avondvullend programma en moeten de honden ondertussen nog tweemaal uitgelaten worden maar we liggen voor middernacht weer te zweten in ons bed. De autorit naar huis gaat via vreemde wegen en door verschillende landen omdat elk navigatiesysteem gelooft in de eigen intelligentie. We zien elkaar alleen nog maar op Find My iPhone deze dag maar komen wonderwel bijna gelijktijdig volgens de ETA in Uitgeest. Iets met meerdere wegen die ergens naartoe leiden. 

Na zonneschijn komt regen

Heerlijk hoor! De ergste hitte is verdwenen. De temperatuur zakt naar rond de dertig en daaronder en dat scheelt de wereld. Het een en ander gaat gepaard met een hemels spektakel waarbij Thor vrolijk Mjölnir van links naar rechts aan het zwiepen is. Prachtig gezicht weerlicht in de schemer tussen de bergen. Wij vinden het alleen maar prettig en de honden leven helemaal op. Gisteren ben ik met de mannen met de pont naar Monte Isola gevaren om een salami te kopen. Monte Isola is een eiland in het meer van Iseo waar je niet met de auto kan komen. Er zijn wat plaatsjes rond het eiland en in het midden een berg met daarop een klooster. We zijn goed voorbereid met FFP2 maskers want die zijn verplicht. Eigenwijze wappies met zelfgebreide kapjes of erger nog zonder kapje komen niet aan boord. Je wordt gedwongen bij de kapitein zelf een FFP2 masker te kopen. Leuk verdienmodel. Als verzachtende omstandigheid geldt dat Lombardije als één van de zwaarst getroffen regio’s in Europa gezien wordt. Je ziet hier nog regelmatig mensen met kapjes lopen.

Om de dag te openen nemen we een espresso en een koud flesje mineraalwater. Vervolgens vergaderen we over de bestemming van die dag. Het klooster op de top wordt genoemd maar gelukkig kan je daar niet dichtbij komen om het te bezichtigen. Dat scheelt heel wat hoogtemeters en het doel wordt langs de kust lopen naar het volgende plaatsje. Jan weet de namen nog wel.

De plaatsjes zijn bescheiden maar de Horeca uitstekend. De 3 culinaire experts van ons gezelschap geven de pizza een tien. Ik moet toegeven dat ik ook zelden zo’n goede pizza gehad heb. Hij is dan ook in een speciale oven bereid. Het wandelingetje terug is hetzelfde als heen maar dan warmer dus tijd voor een ijskoffie! En dat is precies wat we krijgen. Geen Frappacino met roomijs en slagroom maar gewoon koude koffie met ijsklontjes. Wel goede koffie dus. Oh ja nog even een oude schuld inlossen. Op de markt is niks gekocht.

Wel zijn de mannen nog naar een heus Heavy Metal concert van de speeltuinvereniging geweest. Dat klinkt heel raar en dat klonk het ook want het werd aangekondigd als een concert van Guns N’ Roses maar de leadzanger had niet de unieke eigenschappen van een speenvarken die Axl Rose op wonderbaarlijke wijze wel in huis heeft. Het evenement vond aan de andere kant van het meer plaats (fijn voor Barbara en mij) en hoewel zij geheel op eigen kracht in eigen auto aan de overkant gekomen zijn hebben Barbara en ik plus twee honden ze maar weer opgehaald. Het was namelijk naast een concert ook een Bierfestival.  

Warmtemanagement

Er bestaat een wedstrijd voor het woord van het jaar. Voor mij hoeven ze dit jaar geen stemming te houden en is de winnaar het woord: ” Warmtemanagement”. Superactueel en gezien de droogte in Nederland belangrijker dan watermanagement. Heeft Alexander toch de verkeerde cursus gevolgd. 😁
Hier in Italië weten ze al eeuwen wat Warmtemanagement is. De muren van ons huisje zijn ca een meter dik en de spaarzame ramen van dubbel glas worden afgesloten met vierpuntsluiken met een SKG rating van heel veel sterren. De positie van het huis en de overkapping van het terras zijn op de zon afgestemd. Niks geen gedoe met parasolletjes maar een solide overkapping die op het heetst van de dag een goede bescherming biedt.
Ondanks deze maatregelen hebben de hondjes het niet makkelijk. Vroeg in de ochtend en laat in de avond een kort kroketten loopje maar overdag zijn ze binnen met de ventilator aan. Er worden grote dromen gedroomd door Loki en wonderwel gaat het in de nacht prima. Het Vogezenincident blijkt een eenmalige happening en in dit huis heeft hij nog niks gesloopt buiten dat hij geprobeerd heeft door de ruit heen te duiken. Hoogtepunt van de dag is de bak water met ijsklontjes, dat is feest voor de beesten.

Voor de humane beesten is dat anders, die verkoelen zich door te gaan Suppen. Dat is rechtstandig paddelen op een soort surfplank zonder zeil. Klinkt best raar en dat is ook zo als je er van de kant af naar kijkt. Het is gewoon niet handig, je hebt het evenwichtsprobleem omdat het zwaartepunt ergens boven de plank zweeft en bij tegenwind wil je juist zo laag mogelijk zijn. De uitvinder van de kano had die problemen opgelost maar er is toch altijd een mafkees te vinden die denkt: “Dit moet moeilijker kunnen”.

Het slaat echter bij een groot deel van de bevolking aan gezien het feit dat je ook hier die planken per uur kan huren. De bedoeling is dus dat je gaat staan en dat bleek voor de mannen het probleem van de dag te zijn. Jan heeft de hele rit (tot kramp aan toe) in kleermakerzit op de plank gezeten en heeft en passant de kano opnieuw uitgevonden en Joshua heeft de plank meer van de onderkant dan van de bovenkant gezien als ik de verhalen mag geloven. De enige die stukken staand heeft weten te varen is Benjamin. Zijn hypermobiliteit heeft toch zo zijn voordelen schat ik in. Helaas zijn er geen opnames en moeten jullie het even met de eigen fantasie doen. 

 Gisteravond lekker uit eten geweest en dat bleek best goed te gaan met de honden. Licht genant is de penetrante lucht van de stukken gedroogde huid waar de heren op knagen. Als de tafel wordt afgeruimd schieten de ogen van de serveerster van de een naar de ander om de boosdoener te ontmaskeren. Wij staren vriendelijk glimlachend terug om de chaos wat te vergroten. De eerste die zijn blik naar beneden afwend is natuurlijk de Sjaak. Als kudde weten we het arme meisje te misleiden en ernstig verward druipt ze af om de dessertkaart te halen. 

Vandaag staat er een markt op het programma. Als er wat leuks tussenzit volgen er natuurlijk foto’s.

 

 

Loki zoekt verkoeling
Loki zoekt verkoeling
Ijsblokjes zijn op
Ik ga liever dood dan nu naar buiten.
Loki’s droom.