Ieder mens heeft zo zijn rituelen voor een vakantie en die van mij is een pagina aanmaken voor ons volgende avontuur. We gaan donderdag op de boot met 2 auto’s 5 volwassenen en 2 honden in de hoop zonder schade vrijdag in Newcastle aan te komen. Ik ben van plan jullie weer te voorzien van foto’s en verhalen via deze blog. We hebben drie weken voor drie bestemmingen. De jongens gaan Edinburgh voor het culturele gedeelte van de vakantie
Barbara en ik zijn op veilige afstand in een dorp ten zuiden van Edinburgh met de honden. Als hun geld op is gaan we met zijn allen naar Uig op Skye. De laatste week zitten we in de Cairngorms, een natuurgebied in het midden van Schotland.
Het is nu juni 2023 en ik heb nooit het laatste en belangrijkste stukje van onze reis vastgelegd. De wedstrijd tussen de Vikings en de NY Jets. Nu een half jaar later zullen jullie het mijn gebrekkige geheugen moeten doen maar ik hoop dat de sfeer een beetje overkomt.
We vertrekken in de avond met de zon mee vanuit Reijkjavik richting Minneapolis, je hebt het gevoel dat je in IJsland al een heel eind op weg bent maar het blijkt dat we ongeveer op 1/3 van de afstand zitten en het is dus best even vliegen. Vanaf het vliegveld nemen we de trein de stad in en twee dingen vallen op. Het is koud en er zijn toch veel Amerikanen die op de rand van de armoede leven (en eroverheen). Je hebt zoals in elke grote stad junkies die de warmte van het OV opzoeken maar hier zie je toch ook mensen die verder helder uit hun ogen kijken maar blijkbaar geen plek kunnen vinden waar ze het beter hebben dan het laatste bankje van het rijtuig. Het laatste stukje naar het hotel lopend zie je dat er niemand op straat is die daar niet moet zijn of nergens heen kan. Het is dan ook -15 C. We worden hartelijk ontvangen en onze kamer krijgt een upgrade naar een hoge kamer met uitzicht. Hij vertelde er niet bij dat het uitzicht op de binnenpatio was. Gauw de gordijnen dicht en een snelle hap in het hotel gepakt. Geholpen door een ober die veel lawaai maakte en klantvriendelijk leek maar het niet was.
De dag erna heeft een Nederlands tintje. “We” spelen in Qatar tegen de VS en dat willen Jan en ik niet missen. We staan dus 08:30 in een rij voor de Irish Pub met grote schermen erin. Geweldige sfeer ondanks de gemene kou en eenmaal binnen zorgt de spanning van de wedstrijd voor genoeg warmte. Of het is de Guinness die we bij gebrek aan koffie maar bij ons ontbijt besteld hebben. Dat kan ook. We overleven “onze” overwinning door in ons vuistje te juichen. Hebben we die Amerikanen toch maar even laten zien hoe het spel gespeeld moet worden.
Volgende item op de agenda is de grootste Mall van de VS. Die heet inderdaad: Mall of America.
Niet normaal zo groot. Er zit een overdekt pretpark in. Een zeeaquarium en natuurlijk de officiële Vikings fanshop. We vermaken ons kostelijk en Jan heeft er een origineel Thielen jersey gekocht.
Dit alles in voorbereiding op de grote dag. Vikings vs the Jets uit New York. Leuk om s’avonds in een sportcafé te zitten en te zien dat de Jets fans en Vikings fans samen er een mooi feest van maken. Tegen elkaar in roepen en zingen maar met respect. Kunnen we hier nog wat van leren. Ook later in het stadion geen moment van rottigheid of dreiging. Alles loopt door elkaar heen en gezinnen met kinderen tussen hardcore fans. De wedstrijd zelf is geweldig, de sfeer Amerikaans uitzinnig. De temperatuur loopt tijdens de wedstrijd op en het wordt heel spannend. Bizar dat het buiten vriest en wij met tienduizenden mensen lekker verwarmd in een stadion zitten. Gelukkig winnen de Vikings met 22-27. Hieronder wat indrukken.
Ondertussen thuis
Hun beurt komt nog wel, alles op zijn tijd.
Na de wedstrijd lopen we naar het hotel in de deinende paarse zee van vrolijke Vikings fans. Om de lijfspreuk SKOL in ere te houden bestellen we een Bucket Budweiser. En ja dat is dus een emmer met ijs met daarin een lading bierflesjes. Na twee emmers houden we het voor gezien en taaien af.
De laatste dag is weer een prachtige dag en gebruiken we om langs de rivier te lopen en nog wat van de stad te zien. Helaas zit het er dan op en vliegen nadat het vliegtuig van ijs is ontdaan weer naar Amsterdam. Het was allemaal zo snel dat we beiden geen jet lag hebben. Alleen maar heel tevreden en een beetje moe.
Laatste dag alweer maar we zitten helemaal in de vakantiemodus en denken niet aan de dag van morgen. Tijdens het ontbijt maken we het aanvalsplan van de dag. Eerst maar eens de wallen van Peschiera bezoeken. En voordat de mannen te enthousiast worden, dit zijn echte stadswallen. Mooi uitzicht en in de ochtend is het wat verkeer etc nog prima te doen. Vervolgens langs de Camping om een stukje langs het meer te lopen. Dat is een vast onderdeel van de september trip en ik wil toch nu echt wel een keer die anabole rat zien. (Is geen echte rat maar een Beverrat) Helaas zien we het beestje niet omdat ze overdag lekker liggen te tukken en vooral in de schemering actief zijn.
Na het loopje, dat beperkt wordt door het gebrek aan muntjes en de daarmee samenhangende parkeertijd , gaan we naar de kerk. Dat is wel een heel bijzonder kerkje midden in de bergen tegen een rotswand geplakt. Er is een dienst gaande (zondag) dus we kunnen er niet in maar het uitzicht maakt dat weer goed. Na een bakkie echt de trap terug naar boven genomen. Want de bus lijkt nu niet op een ton met haringen maar wel op een blik sardientjes. We hadden trouwens echt geluk met het parkeren want de auto’s stonden een paar kilometer langs de weg. Wij waren alweer op de terugweg om het plaatsje te verlaten toen er een mirakel gebeurde en iemand net vertrok midden in het dorp. Het moest zo zijn en gelukkig maar want dit had ik niet willen missen.
Voor de lunch gaan we naar Torri. Wederom een prachtig dorpje met een gezellige haven. Het is hier allemaal goed te doen en het komt relaxed over. Prachtig uitzicht over het meer en we nemen het er nog even goed van want vanavond op het vliegveld zal het wel een snelle hap worden. We hebben nog wat tijd over maar kiezen ervoor om zoetjesaan richting Verona te gaan om de auto in te leveren. Een tussenstop bij Affi voor een Bakkie (Illy) en dan kieperen we de sleutel in de brievenbus van de onbemande autoverhuur . Als dat maar goed gaat.
De terugreis loopt zoals verwacht. Toch onze handbagage in het ruim maar de wachttijd op Schiphol valt erg mee. Geen Polderbaan en onze koffers rollen als snel op de band. Thuis is het huis niet donker, Jan heeft op ons gewacht voor de eerste verhalen.
Na een nachtje draaien op ons spijkerbed een heerlijk ontbijt om 07:30. Met de auto naar het station omdat de trein ons wel comfortabel lijkt. Dat was het ook totdat we de laatste 10 minuten in een boemeltje moesten overstappen en deze in zicht van de haven nog eens 10 minuten ging stilstaan om even te marineren. Als haringen in een ton met dat verschil dat haringen frisser ruiken dan Italianen. In Venetië konden we echter opgelucht ademen. Wat een stad!
Flink wat gelopen maar we we waren wederom goed voorbereid. Ik had nieuwe nog niet ingelopen schoenen aan en die onhandige paraplu’s hebben we in de auto laten liggen want de app gaf aan dat het droog zou blijven. Soms maak je gewoon slechte keuzes in het leven. Gelukkig zijn we niet echt natgeregend en hebben we van terras naar kerk en weer terras net genoeg tijd gehad om weer op te drogen.
De terugreis is zo comfortabel dat we een uur langer in de trein mogen zitten van de Italiaanse spoorwegen wegens werkzaamheden. 😁
Het feest van de herkenning. Toen we afgelopen zomer Sirmione probeerden te bereiken liepen we daadwerkelijk vast in de toeristenstroom. Geen parkeerplaats en een kudde toeristenzombies die zich schouder aan schouder als in een processie naar het heiligdom verplaatsen. Nu is het tijd om het alsnog te doen maar dan goed.
Met een aanloopje van twee kilometer van de parking bereiken we de hemelpoort. En het is inderdaad de moeite waard. Prachtig plaatsje en mooi gelegen. Kijk maar:
De waterstand van het meer valt ons wel mee. We hebben eigenlijk het plan om met het bootje van Peschiera naar Lazise te gaan maar omdat het hemelwater wat visuele beperkingen geeft nemen we toch maar de auto, maar of dat nu zo’n goed idee blijkt te zijn??
Eerst maar is lekker een lunch in Peschiera.
Die hoeft niet te rijden vandaag.
We hebben tijd zat en na Lazise bekeken te hebben stappen we rond 18:00 uur in de auto terug naar het hotel om vanuit daar lopend naar het truffelrestaurant te gaan waar we om 19:30 worden verwacht. Eind van het liedje komen we exact half acht binnen nadat we anderhalf uur in de file hebben gestaan zonder te weten waarom. Gewoon teveel auto’s. Dan is zo’n bootje zo gek nog niet.
Eind goed al goed en we hebben echt geweldig gegeten. Barbara blijkt toch een Kannibaal Royaal. Er waren door het natte weer van de laatste tijd geen truffels. Alle varkens waren verkouden of hadden Corona maar ook zonder deze hemelse paddenstoel was het heerlijk.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
Jan Aartsen
Recente reacties