I only have a Banana . . .

door Jan Aartsen | maandag, 1januari, 2018 | Geen categorie, Noorwegen

Het is een wonderlijke combinatie, het Noorse volkje en Oud en Nieuw. Wij hadden ons terdege voorbereid voor dit traditionele verjaringsfeest. Pakken Koopman meegesmokkeld, rozijnen verstopt tussen de onderbroeken en op het vliegveld een heuse Piper-Heidsieck gescoord. Om het juiste sentiment te verkrijgen met mijn mannen een VPN verbinding opgebouwd met ons vaderland zodat we ongestoord de oudejaars conference van Guido konden kijken via Ziggo Go.

Toevallig in ons huis een lel van een TV inclusief een HDMI kabel dus we hoeven niet met een dekentje op de bank met zijn vijven achter de laptop te kruipen. Als culinair hoogtepunt hadden we door kenners handgeselecteerde diepvries pizza’ s op het menu die we wegens overschatte ovencapaciteit in een lineair tijdsverloop achter elkaar moesten verorberen waardoor het diner nogal wat tijd nam.

We waren nog niet eens aan ons tweede puntje toe toen het noodlot toesloeg! (Veel toe’s achter elkaar in 1 zin, sorry). Er werd zacht doch vasthoudend op de deur geklopt en toen ik open deed stond daar een bende verklede Noorse koters die als een troep hongerige welpen een jammerlijk gehuil aanvingen dat na 20 sec synchroniseerde in een samenzang. Zij lieten zich niet onderbreken door mijn verschrikte reactie en dropen ook niet af toen ik schreeuwde dat mijn portemonnaie niet aan de deurknop hangt. Toen de ijzige stilte was teruggekeerd zag ik acht paar vochtige kinderogen met trillende onderlip hun tasjes met snoepgoed verwachtingsvol naar mijn lege handen uitsteken. Help! Sint Maarten was anderhalve maand geleden achterlijk volk !

Gelukkig was het team achter mij gealarmeerd en werd er koortsachtig gezocht naar snoepachtige voorwerpen die klein genoeg waren om uit te delen. Niet de oliebollen!! Dan maar liever kleingeld !

Uiteindelijk heb ik mega chocoladereep in de troep gegooid met de gevleugelde uitspraak “split het zelf maar up”

Dolgelukkig met deze onverwacht grote buit droop het zootje af ons in paniek achterlatend. Want wat als dit doorverteld wordt? Op 253 woont een stel achterlijke Hollanders die megarepen uitdelen? We hebben alles bij elkaar gezocht aan koekjes, mandarijnen en zelfs bananen. Alles om te voorkomen dat wij oudejaars avond in het donker achter de bank moesten doorbrengen. Golf na golf van vreemde Goblins en Trollen vielen onze voordeur aan met hun geklop en gezang totdat ik na acht uur in wanhoop de deur open trok met in mijn hand een schaal met nog 1 banaan en tegen twee in geel gestoken meisjes schreeuwde ” I only have a Banana”

De dames lieten zich echter niet intimideren en zongen zo’n vijf minuten in perfecte harmonie hun meerstemmig Marry Christmas maar dan in het Noors. Ik kon ze echt niet met een banaan afpoeieren dus zij hebben als laatste van de avond een heuse oliebol meegekregen. De verbazing was van de gezichten af te lezen en ook zij zullen dit jaar niet snel vergeten.

Ik ook niet want de Bananen uitspraak werd door de puberbreinen al snel #metoo in het absurde getrokken en deze uitspraak zal me als oude vieze man nog lang achtervolgen.

Goed, we hadden het achter de rug. Eerst nog het potje hartenjagen afgemaakt en toen met gevulde eieren, oliebollen (jazeker met bier), sushi en nootjes naar Guido kijken. Viel niet mee het te volgen door het gesnurk op de bank maar we konden gelukkig achteraf nog de grappen aan Benjamin meegeven die hij gemist had.

Na het spectaculaire vuurwerk waarbij onze grootste Cake het niet deed zijn we moe maar voldaan de restjes van de borden gaan schrapen en de laatste slokken champagne weg gaan werken. Zuchtend na dit zware werk nog en napratend over ons avontuur werd er opeens weer op de deur geklopt.

Met grote schrikogen keken we elkaar aan en als hoofd van het gezin werd ik naar de voordeur geduwd. Staan daar 4 volwassen mannen met lege glazen die uit volle borst een lied aanheffen. Ook nu werd het volledige lied ten gehoord gebracht en blijkt dus dat na twaalf uur de volwassenen aan de beurt zijn om te bedelen. Met de prijzen van wijn hier kan ik met dat ook wel voorstellen. Ik heb genereus meegesmokkelde rode wijn uitgedeeld en praatje gemaakt met de vrolijk club maar daarna hebben we snel het licht uitgedaan en ons bed opgezocht. Toch nog 10 minuten stil liggen luisteren of er niet geklopt werd.