Laatste dag

Zucht, het laatste dagje IJsland.

Gisteren nog gastronomisch IJsland verkend nu de laatste kilometers naar Kevlavik voor de laatste overnachting vlakbij het vliegveld. Onderweg nog prachtige vergezichten en via desolate lavavelden rijden we naar de Fagradalsfjall vulkaan. Een nogal actieve rakker die ik ook met Jan en Joshua heb bezocht. Ondertussen is hij bezig geweest met het landschap opnieuw in te richten. Er zijn dikke lavastromen vlak langs Grindavik en de Blue Lagoon gegaan. De oorspronkelijke weg hebben ze opnieuw moeten aanleggen. Bizar als je daar overheen rijdt. Volgens mij kan je hier geen verzekering voor je huis afsluiten. Barbara was bijna niet te houden en wilde dolgraag de pruttelende lavapotten zien. Daarvoor moet je wel een berg op en dat deed ze! Althans een heel stuk. De laatste meters zijn superstijl met losse sintels dus ik heb geduldig gewacht want ik dacht “ze komt vanzelf weer naar beneden“ Gelukkig wel gewoon op haar eigen twee benen. Volgende keer toch maar een helikoptervlucht boeken.

Snaefellsnes oftewel een rondje schiereiland

Het lijkt wel een rondje IJsland in het klein. Vergezichten over de oceaan met bergen op de achtergrond en spectaculaire watervallen. We beginnen het rondje vanuit het noorden en stoppen letterlijk als eersten bij Helgafell. Een 73 meter hoge rots met een kloosterruïne erop. De nonnen zijn er al lang geleden achtergekomen dat het uitzicht over de baai mooi is maar dat het niet handig is om elke dag voor je verse broodje dat ding moet afdalen en beklimmen. Als we ergens parkeren hebben we de goede gewoonte om even de borden te lezen en dat leerde ons dat dit particulier bezit is en voor niets gaat de zon op. Terwijl we staan te bedenken of het wel zin heeft om de rots te beklimmen komt er een mannetje aanscheuren uit de naastgelegen boerderij om het winkeltje te openen. Op het moment dat hij geïnstalleerd is stappen we in de auto en rijden er vandoor de uitbater verbouwereerd achterlatend.

Het uitzicht hebben we namelijk gisteren al vanuit de haven gezien en om te betalen voor alleen een fysieke inspanning gaat ons te ver. We tuffen verder langs Arrow Head. Een berg waar enkele Game of Thrones opnames zijn gemaakt. Daarna stoppen bij een rood zielig alleenstaand kerkje (later bij een zwart lotgenootje) en maken een prachtig uitstapje naar het strand met mooie rotsen en stukken scheepswrak van een Engelse Kotter die hier vergaan is. Er liggen ook vier stenen van verschillend formaat en gewicht. Het verhaal gaat dat de jonge vissers moesten laten zien dat ze sterk genoeg waren om te roeien door de tweede steen op te tillen. Aangezien ik 60+ ben heb ik me tot de eerste van 23 kg beperkt. Leek me wel zo eerlijk. 😉

Met een grote boog om Snaefellsnesjokul heen. Dwars door de lavavelden waar ik voorheen met Joshua nog een lavagrot heb bezocht. En nee daar stroomt geen lava doorheen. Die vulkaan is prachtig maar ook nu weer is de top niet te zien doordat er zich een wolk heeft genesteld. We maken nog een kustwandeling bij Arnarstapi langs de stenen trol en bezoeken het al eerder genoemde beroemde zwarte kerkje. Al met al een heerlijke één na laatste dag. Vanavond een zes gangen diner om het af te leren en morgen nog wat vulkanisch vuurwerk in het zuidwesten.

Stykkisholmur

Van Noord naar West IJsland. Vandaag veel autokilometers gemaakt. We nemen zoveel mogelijk de mooie routes dus dat betekent gravel wegen. Met een Kia Sorrento echter geen probleem. De theorie, dat je minstens 70 kilometer per uur moet rijden om over de kleinere kuilen te vliegen, staat als een huis. Jammer van die stofwolken maar vandaag regent het dus niemand die er iets van merkt. Eerste stop is de Godafoss. Een prachtige waterval waar een tot het christendom bekeerde IJslander de beelden van de oude goden naar beneden gekieperd heeft. Vandaar de naam. Vandaag had ik de neiging om mijn medetoerist naar beneden te werpen omdat er busladingen vol met cruisetoeristen werden losgelaten. Mensen met boterhamzakjes als regenkleding en kinderparapluutjes vochten zich met open schoentjes richting de waterval. Alleen als je een rollator had mocht je blijkbaar niet mee want voor de rest heb ik elk hulpmiddel om rechtop te kunnen lopen voorbij zien komen. Iedereen heeft recht op plezier maar als ik de gezichten om me heen zag vraag ik me af of ze toch niet gedwongen zijn.

Voor het overige prachtige vergezichten. Schaapjes op de weg. Heerlijk gegeten ( sorry vergeten foto’s te maken) de locale coquilles met Quinoa en parmezaan werden op een boomstronk geserveerd. Heerlijk authentiek. Toetje was een zalige avondwandeling door de haven naar een basaltrots die niet alleen beschutting voor de haven biedt maar ook een mooi uitzicht. Even een foto gemaakt van de ferry waarmee ik met Joshua in 2022 naar de Westfjorden gevaren ben.

En ook een foto van het nog immer gesloten Walter Mitty café mag niet ontbreken. (The Secret life of Walter Mitty 2013, leuke film)

IJsland is een waar paradijs voor ornithologen. Er wonen hier allerlei vreemde vogels. Zo is daar de ook bij ons bekende watersnip met zijn karakteristieke geluid tijdens zijn baltsvlucht. Lastig vast te leggen maar er zijn van die vogelaars die vogelgeluiden heel goed kunnen imiteren. Luister maar goed naar Barbara’s interpretatie van de baltsende watersnip. Volgens mij word je trouwens heel oud in Stykkisholmur want ik tel maar drie dooien op de begraafplaats. 

Myvatn

 

 

Myvatn oftewel het muggenmeer zegt al genoeg. Ik pak me hoedje met muskietengaas in. Gelukkig blijk ik het niet nodig te hebben. Het regent zo hard dat alle muggen lekker binnen blijven. Eindelijk IJslands zomerweer. Hier hebben we al die speciale kleding voor meegenomen. Want zoals een chinees wijsgeer ooit orakelde. “Er bestaat geen slecht weer, alleen een slechte voorbereiding”.\n

We bezoeken uitzichtspunten met beperkt zicht, pruttelende zwavelputten met kokende klei en wolken zwaveldamp. Kloven, vulkaanmeer, een geothermische centrale (voor Jan) en als hoogtepunt een grot waar Jon Snow het deed met Ygritte. En als jullie niet weten wie dat zijn adviseer ik om eerst alle 73 afleveringen van Game of Thrones te gaan kijken. 

Husavik

Vandaag maar één missie! Het zien van een walvis zonder oververhitting.

Missie geslaagd! We hebben 3,5 uur op het water doorgebracht en een dwergvinvis (toch wel groot) en div. Bultruggen gezien. Eén van dichtbij die ik voor het gemak Jeroen noem. Er gaan best veel mensen op zo’n boot en er werd aanbevolen om een overall van de organisatie aan te trekken. Toen iedereen voorzien was op naar Puffin Island. Die zat daadwerkelijk onder de Puffins maar je ziet ze alleen van een grote afstand. Gelukkig had ik de verrekijker mee. Jeroen was een fenomeen op zich. Hij heeft een paar keer zijn staart laten zien en Barbara heeft het geweldig op foto gezet. Superervaring.

 

 

Go Birds!

“Go Birds!!”

Tot nu toe ben ik twee keer aangeroepen door Amerikanen die op mijn Eagles pet reageren. Eerlijk gezegd gris ik hem wel eens van mijn hoofd als ik vermoed dat Trumpianen ons tegemoet lopen.

Vandaag gaan we voor alternatieve Go Birds. Er staan Puffins op het menu. Oftewel Papegaaiduikers. Er is hier een rots waar deze zeevogels nestelen. Voor de rest zitten ze op de oceaan dus je moet de kip plukken als zij stil zit o.i.d.De weg erheen was al prachtig maar het zien van zoveel van die kleurrijke wat stuntelige vogels maakt iedereen blij. Het is grappig te zien dat iedereen druk bezig is met fotograferen en ondertussen continu een soort vage glimlach op het gezicht heeft.

 

Na de vogelrots rijden we kilometers door wasteland. Een kale vlakte zonder bomen. Stofwolken achter onze auto als we over de gravelwegen scheuren naar een prachtige kloof met bizarre basaltformaties ook de waterval mag er weer zijn. We landen in Húsavík waar we een boottocht geboekt hebben.