door Jan Aartsen | vrijdag, 4januari, 2019 | Jan, Noorwegen
Het moet zo zijn. Vandaag is het de hele dag boven nul en het regent een beetje. Kledderzooi dus. Maakt voor Usko en de jongens niet uit. Die doen gewoon hun ding. Usko vreet Barbara’s handschoenen op als we naar ons vaste lunchstekkie klimmen om de jongens te treffen. Hij lijkt wel weer een pup die met een mol aan het gooien is.
De jongens doen na het eten nog een avond rondje en dan leveren we echt als laatsten voor sluitingstijd onze ski’s en stokken in. Het zit er weer op. Gelukkig zonder grote ongelukken en we maken al weer plannen voor een volgend keer.
De laatste foto van de verlichte pistes en ons dorp.
door Jan Aartsen | vrijdag, 4januari, 2019 | Jan, Noorwegen
Het blijft beperkt wat betreft de liften dus we nemen alle routes die we kunnen vinden. Het zicht is wat beperkt door mist en nattigheid. Het houdt ons niet tegen maar het maakt het skiën wat lastiger omdat je echt niet ziet hoe de piste eruit ziet. Vooral tussen de oranje palen mikken dus.
Dat het met beslagen bril en daarover een natte skibril wat linker is realiseer ik me als ik gestrekt met mijn gehelmde achterhoofd een deuk in de piste sla. Zoals te doen gebruikelijk ski ik achter mijn mannen aan om het overzicht te houden en te hulp te bieden als het nodig is. In dit geval echter opeens zonder waarschuwing (ik weet nog niet precies hoe) verlies ik mijn balans en smak tegen de ijzige piste waarbij mijn achterhoofd hard op de grond komt. Leve de helm. Geen bewustzijnsverlies, geen misselijkheid, ik weet welke dag het is en waar ik ben dus hoera, ik mag verder.
Als ik om me heen kijk zie ik geen wachtende hulptroepen. Zij kijken zelden achterom. Ik zoek de onderdelen van mijn uitrusting bij elkaar en begin het geheel weer te assembleren tot een skiër. De ski patrouille die tot taak heeft om mensen in nood te helpen komt rustig voorbij skiën en vraagt niet eens of het gaat. Blijkbaar geen eed van Hippocrates gezworen. Rustig ski ik de berg verder af naar mijn verbaasde telgen die een eind verderop ontdekt hadden dat er een wiel aan de wagen ontbrak. Joshua is nu de enige die nog niet gevallen is. Chapeau!
We scoren een lunch bij Storastovo en Barbara heeft de hellingproef met Usko overleefd en voegt zich al zwetend met een hartslag van 130 plus aan tafel.
In de avond gaat zij nog met de mannen skiën met de lampjes aan. Ik kom erachter dat ik toch als eerste met mijn heup de grond heb geraakt als ik probeer uit een stoel te komen.
Belangrijke constatering van de dag is dat chocolaatjes met drop erin smerig zijn (dat verkopen ze hier echt).
door Jan Aartsen | woensdag, 2januari, 2019 | Jan, Noorwegen
Gisteravond was het revanche tijd voor het Ticket to Ride spel van Jan. Helaas bleek hij weer onverslaanbaar en eindigde de auteur roemloos onderaan. Ik heb andere kwaliteiten zullen we maar zeggen. 
Na de kaasfondue nog een loopje gemaakt onder een prachtige sterrenhemel. De temperatuur gaat bij zo’n heldere hemel meteen onderuit en duikt onder nul. Even een vaag plaatje van het uitzicht van de berg en onze nieuwe woning die wie hier gaan aanschaffen.
In de ochtend rijdt de Pistenbully weer vrolijk rond en Barbara gaat met de mannen skiën. Dat eindigt zonder brokken in het restaurant op de Slettafjelet, de naam roept verwachtingen op wat betreft de bediening maar in de praktijk is het geen Hooters zullen we maar zeggen.
Ik neem met Usko een sluipweggetje de berg op en sluit me zwetend en puffend aan. Met zo’n hond de berg op sloffen is geen kattenpis maar het levert wel leuke filmpjes op. Wat is dat beest in zijn element!
door Jan Aartsen | dinsdag, 1januari, 2019 | Jan, Noorwegen
Tja, wat valt er te vertellen? De skiliften zijn dicht vandaag vanwege de storm. In ons huisje merken we er niks van maar bovenop de berg is wel te zien dat het spookt. Blijkbaar zitten we net aan de goede kant van de berg. Om de spieren toch wat bezig te houden gaan we naar het dal voor een wandeling. Klein stukje met de auto en we verwachten in een rustig groen park een wandelingetje te maken.
Niets is minder waar. Het blijkt dat de paden/ wegen volkomen verijst zijn. De cocktail van gecomprimeerde sneeuw met een regenbuitje geeft een spectaculair resultaat maar is op onze harde bergschoenen gewoon niet te doen. Wel ongelofelijk gelachen en ondanks wat glij- en valpartijen geen blijvend letsel. Wel veel vuile was. Als je een linkje ziet kan je klikken voor een filmpje.
https://famaartsen.nl/wp-content/uploads/2019/01/img_0930.movUsko vindt het allemaal geweldig en heeft het sowieso erg naar zijn zin. Je kan merken dat dit zijn feestje is. Hij huppelt helemaal als hij naar buiten gaat en wroet heerlijk door alle sneeuw heen.
door Jan Aartsen | dinsdag, 1januari, 2019 | Jan, Noorwegen
Vanochtend heb ik met de mannen nog een paar rondjes geskied. De vers gevallen sneeuw was nog niet geprepareerd maar dat mag de pret niet drukken. Wat wel de pret drukte was een vuil motregentje dat de kop opstak tussen de middag. Het blijkt de voorbode van een storm die op nieuwjaarsdag komt bezoeken.
We hebben ons daarom goed voorbereid op Oudejaarsavond. Voldoende drank en eten. Dit jaar laten we ons niet verrassen door Noorse kinderen die onze voorraden komen plunderen.
De oliebollen met bier vinden gretig aftrek en we spelen het nieuwe spel van Jan die we natuurlijk ook het eerste potje laten winnen.
Het spel wordt alleen onderbroken voor Guido Weijers en het afsteken van het vuurwerk. Onze Usko kijkt vrolijk mee en lijkt geen moeite te hebben met het geknal en geknetter. Een deel van het geknetter blijkt de volgende dag afkomstig van een appartementen complex dat in vlammen is opgegaan.
Gelukkig geen ernstig gewonden maar wel 88 mensen geëvacueerd en groot lokaal nieuws. We hebben er verder niets van gemerkt terwijl het hemelsbreed maar een paar honderd meter verder is. Ook gek dat het ondanks de regen en natte sneeuw zo heeft kunnen fikken. Gelukkig zaten er geen vuurpijlen in ons pakket.
door Jan Aartsen | zondag, 30december, 2018 | Jan, Noorwegen
Gisteren hebben we onze bestemming zonder problemen bereikt. Na het ontbijtbuffet geplunderd te hebben. (Echt niet normaal). Mocht Usko na 10:00 uur al in de auto. Aankomst 12:30 in Bergen. Mooie laatste kilometers tussen de eilanden door, veel leuke dorpjes en mooie huizen waar Joshua later als marien bioloog kan landen.
Het als een van de laatsten aan boord gaan blijkt een voordeel bij het verlaten van de boot. We komen als tweede auto van de plank en rijden achter een schaamteloze grote Duitse VW bus met echt lelijke mensen aan. Zo lelijk dat ze niet zomaar Noorwegen in mogen. Het hek voor de toegang tot het land was letterlijk dicht en de sleutel moest nog door een mannetje in een autootje worden gebracht die onder streng toezicht van 3 douaniers met trillende vingers het hangslot van Noorwegen ontsloot. De eerste mooie daad van de dag was de lelijke Duitsers in een loods dirigeren voor nadere inspectie door de douane. Aangezien wij een happy face op hadden en een mooie hond mochten wij als eerste het land in.
Het is weer een prachtig weerzien met de Noorse fjorden maar wel erg groen. Een beetje zenuwachtig checken we alle appjes maar die geven echt aan dat er sneeuw ligt in Voss. Gelukkig ontvangen we de code voor het huisje op tijd en voordat we het weten rijden we in de mist de vertrouwde berg op. Het is nog geen winterwonderland maar de pistes liggen er goed bij en het is in ieder geval koud genoeg. Bij aankomt splitsen we. Barbara gaat met 2 mannen boodschappen doen en ik met Joshua Usko uitlaten. Die weet niet wat hem overkomt na 2 lange reisdagen en een boottocht. Hij geniet met volle teugen van zijn vrijheid en de sneeuw.
Vannacht is er een heerlijke laag verse sneeuw gevallen en hier zijn we voor gekomen. Prachtig .
Bij het eerste licht gaan we naar de ski verhuur en we hebben een heerlijke dag. Ook Usko vindt de sneeuw helemaal geweldig en heeft de tijd van zijn leven.
In de loop van de dag neemt langzaam de bewolking wat toe en nu ik dit schrijf is het weer donker buiten en sneeuwt het zachtjes.
Jan Aartsen
Recente reacties